Vakantieplannen

Een virtuele kennis met wie ik best vriendin zou willen zijn maar ah – wie te veel hoopt kan “sorry, maar moet er niet aan denken” op d’r neus krijgen – vraagt of mijn vakantie van morgen over een week echt vakantie wordt.
Het antwoord is ja.
In die zin dat de Winkel zo slecht loopt dat het waanzin zou zijn veel tijd en moeite en geld te investeren in aanschaf nieuwe artikelen.
Ik zoem in (advies Theo) in wat ik zelf leuk vind en dat zijn boeken. Over politiek en over mensen, en over ‘bijzondere onderwerpen’=raar en verder zie ik wel.

Toch reis ik af met een opdracht.
Die is, verwoordde ik net in de mail aan de kennis, dat ik in het reine moet komen met hoe ik eruit zie.
De afgelopen reizen kiekte ik mezelf in de spiegel en dacht: best nog wel lekker.
En de keer erna: oef, er moet een hoop weggeworpen maar 1-2 aardige portretten blijven over.

Opdracht nu: niet mooier maken dan ik ben.
Mezelf in de ogen zien. Accepteren wie ik ben.
En Jeanne op 56 is hoogstens ok voor 56 maar wordt nooit meer Jeanne op 28 of 38 en ook niet op 50 of 52.
Zie het onder ogen. En vooral: accepteer het en stop met zeiken.

Waarmee het geen makkelijke vakantie wordt.