Ik weet dat ik geen begenadigd fotograaf ben maar elke keer dat ik tien+ x objectjes moet fotograferen voor ik een enigszins acceptabel plaatje voor m’n Winkel heb erger ik me gek.
En gaat de lol er rap af.
Vandaar dat ik liefst spullen op de scanner leg. Wat soms -nu- niet kan.
Dus ploeter ik intussen al bijna een volle dag op 12 magneetjes die ik steeds mooier ga vinden. En ik baal dat ik van elk maar 1 exemplaar heb. Dat er maar 1 exemplaar van bestáát.
(ik had er 13 maar deed er 1 kado aan iemand van wie ik vermoed dat ze de laatste week haar brievenbus niet heeft geleegd – kwa ‘terzijde’)
Want dat *is* natuurlijk wel bijzonder en zóu een extra verkoop-argument kunnen zijn maar de meeste magneetkopers worden daar minder hijgerig van dan de kopers van een Monet.
Eerst dacht ik: ik gooi er voor alle zekerheid nog een stuk of 20, 30 andere magneten bij.
Maar: geen fut.
Zodat ik nu ben aangekomen bij
* ze invoeren in de Winkel (achter een gordijntje dat pas wordt weggetrokken bij de volgende Kadotips) en daarbij
– ze enthousiast beschrijven en
– hun prijs bepalen
Vooral dat laatste vind ik moeilijk.
Geef een reactie