Om half drie loop ik even de tuin in: kippen voeren, knagers middag-snack geven, water Jozef verversen. En heel veel dode takken verwijderen en dode stengels afknippen en ‘zeg maar’/’laat ik zeggen’ moe en voldaan worden. Met pijnlijke handen omdat die het ruwe tuinwerk natuurlijk niet gewend zijn.
Het is erg leuk in tuin. Ik zie er ook leuke dingen. Zoals Bella Donna die liefdevol het hoofd likt van haar vriendje Potter dat sinds vrijdag weer is teruggekeerd in de echtelijke ren.
Ik probeer te fotograferen hoe ze lief tegen elkaar zitten. Dat lukt niet erg. Maar dit geeft wel een idee.
Het gaat langzaamaan zo’n beetje beginnen, de lente. Wat kan een mens daar aan toe zijn! En dier dus.
Zie je wel, Potter: naar de dokter, 10 dagen op zolder en lange autoreizen, ’t was allemaal om bestwil en nu is het weer goed.
Nou ik vind dit al behoorlijk lief. Tot hoe ver wil je gaan, deze lente, Jeanne?
Hoe ver ik wil gaan?
Ik wil meer genieten van de tuin, van buiten, van het weer, van de dieren.
Dus: weg ermee kwa werk enzo.
En verder? Dat is het denk ik.