Trager

Tegelijk met dat waardeloos vertaalde boek van Jo Nesbo bestelde ik De man zonder hond van Hakan Nesser.
Vier sterren heeft het in de VN-thrillergids.
Het is in elk geval beter vertaald dan het Nesbo-boek en het eerste hoofdstuk lees ik met plezier.
In dat hoofdstuk maken we kennis met een echtpaar van begin 60 dat niet-zo-gelukkig is getrouwd.
We leren het kennen via de gevoelens van de vrouw.

Daarna worden de drie kinderen geintroduceerd.
Een voor een.
Met hun partners. En hun kinderen.

Per hoofdstuk ‘best ok’.
Maar waar ik andere thrillers in 2-3 dagen bijna letterlijk pleeg te verslinden, leg ik dit boek makkelijk een paar dagen weg. Waarna het (mede dankzij de Scandinavische namen) nog een hele toer is weer helder voor ogen te krijgen wie ook weer wie is.

Gisteren begin ik rond blz. 80 te denken: wanneer gebeurt er eens iets.
Vandaag ploeg ik plichtsgetrouw (het boek kostte me 15 Euro) nog eens 20 bladzijden door.
De familie heeft nu samen een etentje.
Dan kijk ik wat er 20-40-50 blz verderop gebeurt.
Nog steeds geen politie te bekennen.

Ik pak de thrillergids er weer bij.
“Deel een van het boek is een absoluut genot om te lezen, deel twee is wat trager, maar dat is een bekend euvel bij Nesser.”

Ik vrees dat ook dit boek niet aan mij is besteed.
Ik ga er in elk geval niet in verder.