Tracteren

Vanochtend heb ik Sally opgezocht in het Knaagdierencentrum in Heiloo.
Ze zit nog in hetzelfde hokje en ik vond de achterpootjes er nog steeds slecht uitzien.
Dat zei ik en volgens de verzorgster was het niet zo.
Ze kan gelijk hebben, misschien had ik teveel verwacht.

Ik heb vier grote kroppen andijvie meegenomen.
Ik geef Sally een klein blaadje. En nog één.
Dan doet de verzorgster het hok dicht dat fijnmazig is dus er kan niet méér andijvie doorheen.
Ik durf niet te vragen of ik Sally nog iets mag geven.
Ze wordt nu immers dáár verzorgd.

Wel stop ik twee fluitende cavia’s nog een blad toe en vertel over tracteren op mijn lagere school.
Dat was eerst de eigen klas en dan mocht je de andere klassen langs gaan en daar de juf of de meester en 1 iemand in zo’n klas als je die kende.
Dat vindt de verzorgster oneerlijk. Tegenover de andere kinderen in die klas.
Dat is waar.

Maar eigenlijk bedoel ik (denk ik) dat ik het liefst nu alle hokken langs zou gaan en alle lieve konijntjes een paar blaadjes uitdelen.
En vooral: Sally nog wat méér.
Maar ik laat me de kroppen andijvie afgeven en ik zeg: nog even naar Sally kijken en dan is het voorbij en loop ik terug naar de auto.
Verdrietig om mijn lieve konijn dat zo klein is gehuisvest en ik wéét dat ze goed wordt verzorgd maar wat een rotleven voor mijn wilde, energieke gromkonijn.