Ik kan het niet, hoffelijke winkelier zijn.
Vorige week bestelt iemand die ik vaag ken via een lijst waar ik jaren terug met haar op zat voor 100 Euro érg veel vnl kleine dingetjes.
Snel te leveren ivm sinterklaas.
Dus zoek ik alles bij elkaar, kan 1 ding niet vinden en bied iets vervangends aan mét een extra kado terwijl ik ook al een kalender als kado had aangeboden waar een ietsje hoekje van was verbogen – zo klein, mailde klant me dat ze had moeten zoeken waar de beschadiging zat.
Dat kado was ‘zomaar’ omdat klant een kalender op mijn site had gezien die ze zó graag had willen hebben en die al uitverkocht was en ik lief wilde zijn.
Dan mailt ze nu dat ze over alles tevreden is. Alleen de visstickers van € 2.75 – daar had ze zich meer van voorgesteld.
Tegelijk vraagt ze in een andere mail om andere dingen of die per direct kunnen worden toegezonden. Andere stickers. En een insteekmapje.
En ik handel niet beleefd die bestelling af. Ik ga op tilt.
Ik word dol van drift om die stickers die niet naar wens waren.
Ik mail helemaal razend terug dat ik het geld wel zal terug storten. Omdat de klant immers tevreden moet zijn.
Maar ik vind het ook écht zo raar want het gaat om beeldschone stickers die ik in de winkel in Amerika koop voor 1,95 en dan hier verkoop voor 2,75 wat ze écht waard zijn en daar maak ik dus echt amper winst op – een kwartje, als je verzendkosten e.d. meerekent.
Maar goed.
Nu moet ik het natuurlijk weer herstellen.
Vriendelijk zijn.
Wat ik echt ook bén.
Jij, die ooit bij me kocht en me leest – jij wéét dat toch?
Het is dat ‘onrecht’-gevoel dat me helemaal door het lint doet gaan.
Dat ‘gatverdamme wat een idioot gezeur als ik tig prachtige artikelen lever, vele kwalitatief vér boven de prijs, dat dan iemand over 1 itempje gaat zeiken’.
Ze zette er trouwens wel bij “Maar hindert niet hoor. De rest was allemaal prima.”
Maar waarom schrijft ze het dan!
En waarom hou ik me niet even in voor ik een pissige mail terugstuur aan een klant.
Diep ademhalen, tot tien tellen, uitstellen tot morgenochtend.
Nee hoor – ik ga er meteen béng! in.
Shit shit shit.
Het zou ook kunnen dat iemand denkt: bij Jeanne kan zoveel, ze wil zo graag dat we over alles tevreden zijn dat ik maar mail dat dat ene me minder bevalt.
Maar ja, ik heb net een dag training gehad ‘een klacht is een kans’ en ‘een klacht is niet persoonlijk gericht’ en zo. Dus ik ben een beetje stichtelijk nu 😉