Ik mag sinds kort weer af en toe op Tashi passen.
Ze begroet me dan door zich op haar rug te werpen en mij te vragen haar buikje te kriebelen. Sinds ik in Amerika een populair-wetenschappelijk boek over honden las weet ik dat ze zich daarmee onderdanig tov mij gedraagt en dat dat heel erg prima is.
Helaas springt ze vanmiddag meteen erna tegen me op maar wanneer ik “nee!” roep en “Tashi niet doen!” en dan “zit!” houdt ze daarmee op en gaat zitten. Nou ja, even dan. Maar het is dus niet alsmaar wanhopig “nee-ee” roepen en de opgewonden pup van me afslaan.
We rennen, we spelen, ik trek aan het vod dat ze aandraagt, ze knauwt zelf een tijdje op het vod en wanneer ze na een kwartier mij niet meer zo hóeft ga ik ergens achter in de tuin op een stoeltje naar haar zitten kijken.
Opeens is Tashi afgeleid door de bessenstruik.
Gefixeerd kijkt ze naar een punt ergens in het midden. Ik denk dat ze daar de merel ruikt die toen ik net in de tuin was eruit op vloog. Wel raar, want dat is dan zeker twintig minuten geleden. Maar daarover schreef dat boek uit Amerika niets, over hoe lang een Friese Stabij dan Merel blijft ruiken en wat het met haar doet.
Ik loop de tuin weer in en wil met Tashi spelen. Tashi niet. Die wil alleen in de struik staren.
Ik ga nog eens kijken, zak door mijn knieën maar: niets.
Dan, terwijl ik opsta, zie ik het opeens. O shit. Een jonge merel. Rechts boven Tashi. Doodstil.
Goeie kans dat een andere *in* die struik zit. En andere goeie kans: dat het diertje dadelijk in blinde paniek iets gaat verzitten en Tashi ‘m grijpt.
Dus zeg ik: “kom, Tashi” en probeer haar naar het huis te lokken.
Geen sjoege. “Kom! Tashi!” Weer niks.
Zodat ik de pup aan haar halsband meesleur en opsluit in haar halletje.
Woest blaft ze me toe.
En ik gun mezelf 1 mooie foto van de merel die ik zojuist het leven heb gered.
Waarna ik naar huis ga naar mijn eigen moordenaars om ze een ons rosbief te voeren.
prachtige foto!
geweldige foto’s. erg leuk! fijn dat je weer op tashi kunt passen. ik zou dat ook wel willen, af en toe een leenhondje, om mee te wandelen of lekker hier te hebben. helaas hebben we hier in de buurt óf enge honden óf hondjes die vast meteen worden doodgebeten als ik met ze ga lopen (van die truttel hondjes)
Ik vond vandaag binnen bij thuiskomst ook weer een dood mereltje. Nummer 3 binnen 2 weken:-(.
@ Annet: het is wel wat hypocriet denk ik dat ik het veel erger vind als ze een vogeltje vangen dan wanneer een muisje de Grote Prooi is.
Heb ik ook hoor. Het vervelende is dat ze bijna nooit muizen vangen en dus flink op strooptocht zijn qua vogels. Wat ik echt vervelend was, was dat ik samen met Luna thuis kwam en zij het vogeltje dus ook zag liggen. Gelukkig besteedde ze er weinig aandacht aan, want om nu uit te leggen dat het vogeltje slaapt, vond ik ook weer wat te ver gaan:-(
Mooi verhaal en mooie foto’s!