Vanmiddag mag ik weer voor Tashi zorgen.
Ik heb Lyda bezworen om dit keer een stevige staaf voor haar achter te laten omdat ik Tashi de vorige keer ernstig heb teleurgesteld toen er alleen fluthapjes klaar lagen.
Het is alsof Tashi het wéét.
Want zodra ik binnenkom is ze maar op 1 ding gefocussed: ergens ligt zo’n staaf maar wáár en hoe maakt ze het mij duidelijk?
Kijken is natuurlijk niet genoeg dus springt ze en springt ze en zoekt op tafel en nog nét niet op het kastje waar de staaf inderdaad ligt.
Als ik niet langer flauw foto’s maak maar de staaf eindelijk geef, is ze in een wereld van puur genot.
haha, ze weet hoe ze met jou moet omgaan, de slimmerd. 😉
En ze toont prima aan waarom ik nóóit zelf een hond moet nemen 😀
Het zou een lieve dikkerd worden 😉