Tashi

Vandaag laat ik voor de tweede dag op rij L.’s  hondje Tashi naar buiten. Ze moet een plasje doen. En ik ben even ‘gezelschap’.

Gisteren heb ik vijf minuten oid gegooid met de bal. Vond ze leuk. Toen sloop ik weg. Om anderhalf uur later haar op te sluiten in haar bench.

Vandaag wou ik eerst ‘gewoon’ met haar over het grasveld van L. lopen maar Tashi wil spelen dus doen we het spel met de bal.

Ook doet Tashi haar plasje.

Daarna ga ik in de zon in het gras zitten en werpt Tashi zich op mijn schoot. Ze duikt in mijn kruis (waar ik haar weer uitvis). Ze bijt in mijn hand. En ik ben vergeten of dat nu wel of niet mocht maar wanneer het te hard wordt zeg ik ah! en stopt ze meteen. Wat me erg verbaast want dieren plegen niet naar mij te luisteren.

Daarna doet Tashi op een halve meter van mij even eigen dingen. Zoals om zich heen kijken. Waarbij ik een enorm zwak heb voor Tashi-van-achteren met die beeldschone oortjes die dan naar vóren gaan.

 

Tashi gaat ook rollen. En eet gras. Maar na 20 minuten denk ik: ik ga nu weer naar huis. En kom over een uur terug om je weer in te sluiten in je bench. (En zal L. vragen hoe ik je in een riempje krijg zodat we de volgende keer gewoon een wandeling kunnen maken)

Laf als ik ben pak ik de bal, gooi die weg, Tashi er achteraan en wég ben ik, het hek uit.

Got, ik hóu van die hond!