Vanmiddag om kwart voor vier staat de afspraak met de tandarts.
Om tien voor twaalf belt zijn assistente. ´Hij is ziek!´ schiet door me heen. En: ´Hoi!´
Maar hij vraagt juist of ik *nu* kan komen. Dus kom ik *nu*.
En ik krijg een verdoving en nog een en nog een en dan trekt hij een tand en dan is het een bloedbad en dan worden de kronen geplaatst en dan houdt hij me een spiegel voor ("zal ik hem maar vasthouden?" "ja") terwijl ik nog lig.
En de bedoeling is dat ik "prachtig" zeg en ik moet "maar even niet op het bloed letten".
Dan gaat hij nog wat prutsen aan randjes en ik voel me beroerd en mijn bovenlip is dik en verdoofd en de pijn begint ook alweer door te komen.
In totaal bijna tweeduizend Euro lichter (nee – geen verzekering) moet ik nu blij zijn omdat ik verfraaid ben kwa gebit.
Misschien morgen.
Als de pijn en de rare huilerigheid wat gezakt zijn.
Oef! dat klinkt heftig. Hopelijk is de hele klus nu gedaan, en kan je er binnenkort misschien ook nog *plezier* van hebben…
Oei! Dan gaat het ook allemaal wel héél snel, terwijl je nog niet klaar bent met de ‘geestelijke voorbereiding’. Nu maar rustig even alles verwerken, dan zal inderdaad morgen de blijdschap met de nieuwe ‘look’ wel komen. Sterkte vanmiddag!
Tja,wie mooi wil zijn moet pijn lijden.
ik weet er alles van,sterkte maar!
Dat is geen pretje, maar helaas pure noodzaak.
Sterkte er mee.
Dank je, smurf.
En gelukkig gaat het alweer een stuk beter.
o jee 🙁 dat is inderdaad niet leuk. pijn en duur….. beterschap ik hoop dat je morgen wel blij in de spiegel kijkt als de pijn wat gezakt is!
Oh wat een ellende en wat zul je weer een pijn hebben gehad. Ik hoop dat het inmiddels een stuk beter is en je als de napijn helemaal weg is, je blij bent met het resultaat zodat je niet voor niets hebt geleden …..sterkte!