De School voor de Journalistiek bestond afgelopen week 40 jaar en ooit-directeur Herman van Run werd pas de dag ervóór uitgenodigd. Hij vertelt het in O.V.T. waar hij in een column herinneringen ophaalt aan die begintijd.
Ik denk: hij wérd tenminste uitgenodigd, ik niet.
Maar ach, zo lang heb ik er ook weer niet gewerkt en zo groot was het stempel dat ik er drukte ook weer niet en bovendien: ik zou niet zijn gegaan.
Toch overvalt me iets van weemoed bij de herinnering aan ons eerste gebouw.
Aan het bijgebouwtje waar ik een kamer deelde met een collega waar ik prompt verliefd op werd wat niet zo´n goed idee bleek.
Aan aardige leerlingen. Aan minder aardige leerlingen.
Aan de zenuwen die de eerste jaren door m´n keel gierden wanneer ik voor de klas moest.
Aan de vaak dolle pret met de collega´s en de gecommitteerden tijdens de eindexamens.
Oh well.
toch leuk dat al die herinneringen zomaar weer opborrelen.