IJselijk gekrijs in de achtertuin.
Guus. En nog een kat.
Mijn moederhart zegt: red ´m maar mijn kattenmoederhart zegt dat een kater ´n eigen strijd om ´n eigen territoir moet bevechten dus lamaar.
Twintig minuten en een hoop gekrijs later.
Stoer!
Zeg ik.
En waarom laat je je verdomme dan toch weer in dat kleine stukje vijver duwen dat *niet* is afgeschermd.
Denk ik.
mijn kattenmoederhart heeft zich erbij neergelegd dat ik bij krijsen in de achtertuin kater Karel moet gaan redden, zelfs met het ponnetje aan. hij laat zich gewoon zijn territorium uitvechten, dat bemodderde van Guus valt bij Karel niet zo op; hij is cyper. met mijn dames O. en P. heb ik dit soort problemen trouwens zelden; zij weten al heel snel de weg naar het luik te vinden
btw: hij is nu wel net een kladderkatje
Gelukkig hoeft hij alleen maar zijn modder te likken en niet zijn wonden…
Bah, wat een viespoes!
Och, de lieverd.
ach gossie…