Ik word gebeld.
De vriendin bij wie een paar maanden geleden kanker is vastgesteld en die zaterdag de palliatieve sedatie is ingegaan is dood.
Huilen, huilen, huilen.
En zeg me niet dat wat voorzienbaar is minder pijn doet.
Ik aarzel tussen me opsluiten in mezelf en R. bellen. Draai een kwartier om mezelf heen.
Bel R.
"Stoor ik?" Het kán wel, zegt die.
Ik stoor dus.
Ok. Morgen dan?
Kwart over negen roept hij opgewekt.
En ok roep ik terug.
Want "luister even naar me, ik heb verdriet" zeggen tegen iemand die bezoek heeft is ook weer zo wat.
Jezus, Jeanne – hoeveel tegelijk kan een mens verdragen? En dan kun je je verhaal ook nog niet kwijt… En ik kan alleen maar ‘sterkte’ blijven roepen, wat ook helemaal niks helpt en misschien wÃl je niet eens meer sterk zijn…
Lieve Jeanne, ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen.
ik weet even geen woorden te vinden, dit is echt teveel….. liefs van mij en heel veel sterkte
sterkte Jeanne…..ik was vanmiddag nog bij haar en het is goed zo.
grtz Inge
even een cryptische omschrijving, sorry kan geen email adres vinden, verwijder deze opmerking maar weer
wat ik net dus zei blijkt inmiddels niet meer te kloppen:-(
o shit jeanne 🙁 ik weet over wie dit gaat. het is afschuwelijk. ik zie ons nog samen gek doen met foto’s maken op de kade in rotterdam, alweer een paar jaar geleden in juli. wat een vreemd idee toch. dit mag natuurlijk helemaal niet gebeuren. sterkte jeanne, het is vreselijk dit nieuws. zo oneerlijk, zo onverwacht. en wat erg dat je niet met iemand even kon praten. [[[jeanne]]]
Sterkte…
Sterkte! En veel liefs natuurlijk.
Heel veel sterkte en een virtuele knuffel van mij.
…
(((Jeanne)))
Veel sterkte.
Ben in gedachten bij je…
Gecondoleerd.
(Als R het wist had ie vast tijd gemaakt.)
(((Jeanne)))