‘Sport’vissen

Vandaag was er in TROSNieuwsshow een item over sportvissen.

Vorige week was er in het Radio 1 Journaal ook al een item over het Wereldkampioenschap Sportvissen voor Vrouwen (dat in NL werd gehouden).
Veel over het kampioenschap en over de vrouwen, niks over de vissen.

Vanochtend een jongen van 15 die nooit heeft nagedacht over dat het voor de vis *niet* leuk is, gevist te worden.
En die, wanneer hij erop wordt doorgevraagd, met een hoop aplomb zegt dat de vis het ámper voelt, dat haakje in zijn lip.
En mocht die haak iets verder in zijn lijf zijn geraakt, dan hebben ze daar ‘een tang’ voor.

Ik moet opeens denken aan een wandeling die ik maakte met Lodewijk. Ergens in Noordholland.
Aan de kant van een water stond een meisje. Klein meisje. Jaar of acht.
Of we haar konden helpen.
Ze had nl een vis gevangen en kon die niet van haar hengel krijgen.

Lodewijk deed een poging. Maar de vis zat hartstikke vast met de haak en ook nog touw er omheen.
Het meisje leek het oprecht naar te vinden. Lodewijk (vader) had te doen met het kind.
Terwijl ik haar had willen uitfoeteren over hoe gemeen en onverantwoordelijk vissen is.

We lieten haar achter met haar een gruwelijke dood stervende gevangen vis.
Zonder horror speech door mij.
En als het kind door die ene zielige vis niet voldoende is geschrokken om voorgoed met dit nare spel te stoppen, zit ze nu misschien nog steeds aan de waterkant te ‘sport’vissen.
Als een van anderhalf miljoen Nederlanders.
Want zoveel vissenkwellers telt dit land.