“Jij werkt zeker gewoon dóór met kerstmis” zegt Plusmarkt-caissière Karin donderdag tegen me.
Ze bedoelde het aardig. Alsof ze me een curieus maar wel grappig wezen vindt.
Ik vind haar ook curieus maar dat is omdat ik niemand ken die werkelijk áltijd goedgehumeurd en vriendelijk is.
Ik werk dus inderdaad door.
Aan de mooie biografieën die over een paar dagen in de Winkel verschijnen.
In de etalage gezet tussen biografieën die ik al eerder in de Winkel zette met een bordje erbij: dit zijn de mooiste.
Uit mijn voorraad heb ik uitgezocht, gescand, geresearcht, ingevoerd.
Nog vier te gaan. Dan morgen plaatjes kiezen voor de voorpagina en combineren.
Snél, zeg ik tegen mezelf.
Die laatste vier. Dan is het klaar en kun je iets leuks doen.
Een boek lezen bv. Graven bekijken (op foto’s).
Twee van de vier boeken interesseren mij zelf helemaal niets.
Een lijkt me wel interessant. Het laatste is een boek dat ik kado zou hebben gedaan aan een vriend die dit jaar is overleden. Toen ik het zag liggen dacht ik meteen: zal hij leuk vinden en kocht ik het voor hem.
Dat boek zal nu dus in de Winkel staan.
Erg bitter. Wat verklaart waarom ik zit uit te stellen ipv te sleuren.
Deels althans.
Geef een reactie