Smeerwortel

Ik vertelde eerder hoe ik door mijn plotse fascinatie voor hommels ook de smeerwortel (dat is een plant) ben gaan waarderen.

De laatste week zie ik hommels tevergeefs de bloemen van van de smeerwortel bezoeken. Ze lijken verschrompeld, verdord. Ach, einde seizoen, denk ik.
Maar net hoor ik in Vroege Vogels dat door de droogte de planten onvoldoende nectar produceren zodat de hommels honger lijden.

Googlen dus. En verdomd: de smeerwortel wordt geacht tot in augustus te bloeien!
“Ze houdt van een behoorlijk voedselrijke, vochthoudende tot natte plaats in de volle zon tot in de schaduw van bijvoorbeeld struweel en bosranden.”
Vochthoudend tot nat.

Zodat ik met een lullig klein plantengietertje hem water geef.
Denkend dat het weinig zoden aan de dijk zal zetten omdat ik elders in de tuin zie hoe de bodem is gespleten door de droogte.
Straks nog een keer, nu met emmertjes.
Want ik hád wel een tuinslang maar die gaf ik net weg aan de tuinman zodat hij er een andere klant blij mee kon maken omdat ik hem toch nooit gebruikte.
Wat wáár was, maar dat was voordat ik verliefd werd op hommels en dús ook op de planten die ze van eten voorzien.