Een van de doelen van de afgelopen reis was: mijn aftakelende lijf accepteren.
Das niet gelukt.
Wel maakte ik af en toe (maar niet zo vaak als anders) foto’s van mezelf.
Hieronder twee – uit Yuma.
Ik ‘dramatisch’ (deze) vind ik wel mooi.
Ik ‘lachend’ (hieronder) vind ik wel ok en gelukkig zie je door de onscherpte de kalkoenenlijntjes in de hals niet hoewel de overgangsoogjes niet aan te ontkomen zijn.
De schouders zijn inderdaad mooi. Vind ik ook zelf.
En de cleavage is écht (geen oppropbehaatje).
Maar hoe diep er onder de cleavage gehangen wordt is weer discreet verborgen en bij deze minder discreet gewoon onthuld.
Het lijf is écht gewoon verdwenen vrees ik.
Tisnietanders.
pom pom pom
(sinds de bevalling en zo…)
pom pom pom
en wat heb jij een prachtig strak vel – qua hals en decolleté 🙂
Ha, aafke!
Hals is echt rimpelig (foto is onbedoeld soft focus), schouders en borstpartij is wel strak maar de rest – blèh 🙁
….wat ik zie vind ik gewoon errug mooi…
en nog steeds geen bh nodig . of ben ik nu te optimistisch?
@ Karin: je ben véél te optimistisch!
Voorbij het eerste streepje wordt het helaas een treurige hangtoestand.
Nee, alleen m’n schouders zijn mooi (vind ik dus) maar nog nooit gehoord van mannen die op schouders vallen … 🙁
Er gaat niets boven mooie schouders…
Nou ja, behalve zo’n mooi hoofd dan natuurlijk.
Eh… jippie? 🙂
Klinkt goed!
Ik vind foto2 ook charming, met die leuke appelwangetjes… Wat ze ook verder zeggen, jukbeenderen maken het gezicht!
je ziet er best nog leuk uit hoor!