Half zes.
De wekker wekt me luidruchtig uit een droom die erotisch had kunnen worden.
Húp uit bed en luisteren naar Lucella Carasso.
Stukjes schrijven. Pakjes maken.
Winkel, postkantoor.
Weer Lucella Carasso.
Stukje. Ook nog wat huishouden.
Tv gezapt en schande gedacht bij de moeder die haar zeven weken oude huilende baby zo hard door elkaar heeft geschud dat het kind ernstig gewond is geraakt.
En ik moet nog een pakje maken van vanochtend waar ik toen geen geschikte doos voor had en het is al bijna vier uur en over een uur begint Govert van Brakel die ik alleen moet ´doen´.
Opschieten dus met dat pakje.
En dat is het moment dat Eebje op mijn bureau gaat zitten en begint te marcheren en éh – éh gaat doen en aandacht wil en op mijn papieren neerstrijkt en dan wéér éh éh.
En tuurlijk zou ik haar nooit slaan.
Maar het scheelt maar *dit* of ik was hard gaan gillen waarvan ze schrikt zodat ze ophoudt.
Mijn ´schande´ mbt die moeder verstomt.
Het grote verschil is dit:die moeder heeft haar kind pas 7 weken en jij hebt Eebje al 14(?)jaar.
18 en een half – Eebje.
En ik weet niet of dat verschil maakt.
Het gaat denk ik om machteloos woedend worden als iets waarvan je echt wel houdt niet tot bedaren is te brengen.
En ik weet van mezelf dat ik een miserabele moeder zou zijn geweest.
Niet omdat ik het kind al na drie weken zou hebben doodgemept maar omdat ik over mijn grenzen laat gaan.
Tja..je kunt een baby niet uitzetten,als je geen zin meer hebt in gebrul.(ik heb makkelijk praten,want ik had zoete baby’s).
Maar is het echt onoverkomelijk om een kat even op een ander plekkie neer te zetten,zodat jij je ding kunt doen?Je bent hardstikke goed voor al je dieren dus schuldig hoef je je niet te voelen.
Als ik zit te lezen en mijn kat wil op schoot(en die wil ALTIJD),dan zeg ik nee,nu niet maar straks misschien wel en dan geef ik hem een ferme aai,waarna hij blij op mijn voeten gaat liggen.
@ Conny: ik heb dus ook moeite mijn katten ‘uit te zetten’.
En als je op die manier met een kat begint is 18 jaar wat laat om alsnog met de opvoeding te beginnen.
Het grote verschil tussen die moeder en jou is *dit*. De schande is dat de moeder daar finaal aan voorbij gaat. Jij niet. Het blijft een schande, en jij bent een dame. En ach, dat heropvoeden, dat doe je niet alleen Eebje maar vooral jezelf… (zegt iemand die zwaar in een heropvoedingsfase zit)
J. ik begrijp de vergelijking niet; jij hebt die kat toch niet tot verwondingen toe geschud.
kinderen kun je soms achter het behang willen plakken, zeggen ze (ik heb geen kinderen overigens), maar de meerderheid van de ouders verzint gelukkig een meer creatieve en niet pijnlijke oplossing.
een kat kan soms op het verkeerde moment aandacht vragen en lastig wezen; wat is er mis mee om dan te gillen om Eebje erop te wijzen “nu even niet”
wa’s het probleem ?
J aan A, jij begrijpt me niet: A aan J; inderdaad
{:-
Anneke, ik merkte bij mezelf een ongelooflijke woede, razernij, machteloze agressie.
En tuurlijk ga ik niet meppen maar Eebje schrikt zich ook wezenloos en wordt érg ongelukkig als ik tegen haar ga krijsen en daar zat ik dicht tegenaan.