Schaapjes

Ik slaap slecht, de laatste tijd.

Ik hád een oplossing.
Ik visualiseerde dat ik landde op het vliegveld van Zürich en dat ik naar de trein liep.
Kort ritje met die trein.
Aankomst op het station waar vandaan ik kon lopen naar mijn hotel.

Jarenlang liep ik erheen, pas de laatste paar keer ontdekte ik het supermarktje in de kelder van het treinstation.
Ideaal voor de snacks voor de opera en een paar hapjes erná en ook nog een broodje voor het ontbijt.
Lekkere kazen.
Lekkere worsten.
Salades, fruit.

Mandje volladen, afrekenen met een credit card en dus niet die moeilijke Zwitserse franken.
Dan trap op, naar boven naar buiten, trambaan oversteken etc etc etc.

Een aantal keren werkte dit ritueel als ware het schapen tellen.
Fijne gedachten, fijne herinneringen, suwa suwa Jeanneke.

De afgelopen keren werkte het al ‘minder’ en gisteren deed het helemaal NIETS.
Ik weet hoe het komt.
De magie van de opera mini trips – die is er niet meer.
Das war einmal.
Maar nu niet meer.
Niet in het echt, niet in mijn poging tot dromen.