Op een van mijn laatste dagen in Yuma sta ik foto’s te nemen bij de South Gate Mall.
Een man stopt zijn auto. Wil ik mooie foto’s nemen? Ja, aarzel ik – voorbereid op een raar voorstel.
Maar hij vertelt me dat iets verderop, daar, waar die mensen oversteken
een kleine uil woont. In het riool.
Een Sand Owl.
Ik loop erheen. En inderdaad.
Uit het riool duikt een uiltje op.
We staan op een paar meter van elkaar en hij laat zich fotograferen. Echt leuk vindt hij het niet. Hij vliegt op een muurtje.
Ik wil hem niet verder storen, neem nog 1 foto en zeg “dank je wel mooi uiltje”.
En denk: see you in September.
I hope.
Prachtig dat hij zich toch zo mooi liet fotograferen.
Nou! En ik hoop dat je ‘m in september weer ziet. Wat aardig van die man trouwens.
Die man zei toen we afscheid namen ook nog heel aardig “welcome to America”… 🙂
Leuk dat je dat zo gezien hebt! En eerlijk gezegd vertel ik anderen die staan te fotograferen ook altijd als ik iets moois heb gezien. Zeker als het mensen zijn die ook staan te kijken met een verrekijker of bezig zijn met een fototoestel. In de lente vertelde ik anderen ook dikwijls waar jonkies van het één of ander te zien waren. Maar als je het niet gewend bent, kan ik me voorstellen dat je raar opkijkt als iemand je opeens aanspreekt zo. Maar het was dus zeker leuk om naar te kijken, dat uiltje.
Geweldig, en wat staat-ie er mooi op!
Volgens mij kan het hem niet zo heel veel schelen.
Of uil wist misschien hoe Jeanne met dieren omgaat en stond te wachten wanneer al dat lekkers nou toch kwam 🙂