Er zijn nachten dat Loki niet op bed slaapt.
Of alleen heel even in de ochtend.
Dat zijn dan wel mooie momenten, dat ik – bijna wakker – mijn ogen open en daar ligt de kleine man op aanraakafstand.
Soms komt Loki al eerder, heel soms kruipt hij in mijn armen.
Vannacht was Loki er bijna de hele nacht.
Tegen de ochtend legde hij het 6,1 kilo zware lijfje op mijn rechterarm.
En toen ik me omdraaide en de ándere arm boven het dekbed kwam, verplaatste hij zich daar naartoe.
Ja, dat was zwáár.
Maar het was ook #grootgeluk (die hasjtag heb ik geleend van een FB-vriendin).
Onze grote zwart witte, 6,5kg. Suske genaamd (de naam had ze al toen wij haar kregen) kan zo lekker tegen me aan liggen met haar dikke pootjes om mijn arm heen terwijl mijn hand op haar kop rust, en de kleine gestreepte, Wiske genaamd en nog geen 3 kg., ligt het liefst op mijn arm als ik aan het laptoppen ben, dat bezorgt me een ‘slapende’ hand maar in geval van liefde is alles geoorloofd.
Je hebt helemaal gelijk! ik had vanochtend ook twee slapende armen.
Maar ik was helemaal blij!