Er was een tijd (toen Loki hier net was) dat hij het geinig vond de kippen op te jagen.
Niet met valse bedoelingen, hij wou ze niet grijpen, de sloot in drijven of iets anders ergs.
Hij vond het ‘gewoon’ leuk dwars door het groepje van drie te rennen zodat iedereen zenuwachtig ging kakelen en alle kanten op stoof!
Lachu!!
Ik zei dat het niet mocht en Loki wist dat eigenlijk ook wel alleen maakten de kippen het hem soms moeilijk door wanneer hij in beeld kwam al spontaan dat nerveuze gedrag te vertonen (“heb je soms aanleiding gegeven”).
Intussen weten zij dat Loki écht niets doet.
Dit was gisteren.
Andrea en Tosca zaten even in de schuur, Loki stond ervoor.
De meisjes mochten ongestoord naar buiten.
Het is echt een lieverd. We kunnen nog veel van dieren leren.
Loki is zo’n schat.
Soms wanneer hij op bed ligt en ik word wakker of hij ligt overdag op zijn toren en ik loop langs dan ben ik zo vertederd en wil maar 1 ding: aaien.
Dat wil Loki niet altijd.
Dan legt hij zachtjes een voorpootje op mijn hand (zonder nageltjes!) alsof hij wil zeggen “nu even niet”.
Wat hij een beetje verwarrend vindt: de eenden.
Die kunnen heel nadrukkelijk aanwezig zijn in mijn tuin en dat vind ik irritant want ze vreten het eten van de kippen op (jagen ze gewoon weg) en dat van de knagers (idem).
Daarbij bewegen ze druk en kwaken.
Eerst durfde Loki er niks tegen te doen want: kippen opjagen mocht toch ook niet?
Nu zet hij af en toe een *kleine* charge in (en dan vliegen ze weg) en dan kijkt hij mij aan met een vragende blik: was dat ok? mocht het? niet te érg?
Ik zeg dan dat het mag maar ben zelf ook niet ál te enthousiast want ik wil wel dat hij onderscheid blijft maken tussen kippen en eenden.
Misschien gaat hij dat ook nog leren. Wie bij de kudde hoort en wie niet. Dat zou mooi zijn 🙂 Loki als een soort herderskat, beschermer van het kippen- en knagersvoer. Zou best kunnen en handig zijn.