Pluis

Dinsdag gaan R. en ik met Thomas naar het Knaagdierencentrum in Heiloo.
Thomas gaat speeddaten.

Zelf ben ik nog niet over het verlies van Sally heen.
Wanneer ik door de tuin loop, onkruid verwijderend en smakelijke planten – wanneer die het pad dreigen te overwoekeren – weet ik bij elke plant of Sally ‘m lekker vond.
Ze was mn dol op donkergroene échte planten met gele bloemen waarvan er steeds minder in de tuin staan.
Ze kon ze zien naast de ren en ging dan op haar achterpoten staan bedelen.
Toen ze nog op haar achterpoten kon staan dan.

En dan dacht ik: shit, zo blijft er helemaal niks meer van die mooie plant over.
En knipte er dan toch 1 tot bij de grond voor haar af.

Vandaag dacht ik Thomas daarmee een plezier te doen.
Hij at een enkel blad maar eerlijk, van hem had het niet gehoeven.
Was dus typisch een ‘samen smullen’-hapje deze plant.

Maar dinsdag is het dus zover.
We gaan proberen te houden van Pluis.
Van wie we alleen weten dat ze is weggedaan na 5 jaar wegens ‘geen tijd meer voor’.
Wat me altijd woest maakt maar dan is het natuurlijk nog heel veel beter dan ze zo’n diertje naar de Opvang brengen ipv ‘vrijlaten’ in het bos of over de heg zetten bij de kinderboerderij.

Dit is Pluis.
Behoorlijk snoezig, lijkt me.
Althans zo ziet ze eruit.

En nu hopen dat Thomas na de ‘pittige’ Sally (om het mild uit te drukken als we het hebben over het gromkonijn) toe is aan een lief pluizerig Pluisje.
Maar wie weet ziet Pluis er alleen snoeperig uit en verbergt ze heel sneaky haar ‘inner bitch’ tot ze zich heeft ingefleemd bij Thomas.