Loki weet hoe hij me moet paaien en soms ben ik sterk en houd ik me aan zijn officiële voedertijden maar soms ook niet.
Vanuit het raam van de kamer voer ik de kippen soms. Nou ja ‘soms’- een aantal keren per dag.
Als we pech hebben stort zich een colonne eenden op het voer. Dan deinzen de kipjes terug wat natuurlijk niet de bedoeling is maar eenden zijn slim.
Ook leg ik wat graan op het richeltje direct achter de ramen – dat is voor de tortelduiven.
Maar kauwtjes en mussen eten er ook van.
Dus als er niets meer ligt gaan ze daar zitten en kijken nadrukkelijk naar binnen zodat ik (Pavlov!) aan kom rennen met nieuw graan.
Laatst hing er ook opeens een koolmees voor het raam.
Och gossie, dacht ik! die had graan verwacht en was helemaal daarvoor komen aanvliegen en nu is het er niet!
Dus haast ik me naar het raam en bied graan.
Intussen weet ik dat die koolmees helemáál niet toevallig 1x was komen aanvliegen!
Die beheerst ‘Pavlov’ net zo goed als de duifjes en de kippen en de andere vogels.
Zodat ik denk ‘wat een schatje’ en ook voor hem/haar toesnel met voer.
Heerlijk om te lezen dat de dieren zich zo geliefd en gevoerd voelen bij jou !
Ideaal zou zijn als ik ze in groepjes kon voeren: eerst mijn kippen en dan de kleine zangers en dan in een verre hoek de eenden (omdat die alle ándere vogels bang maken).