Pakje maken

Morgen wil ik mijn pakje naar Yuma versturen.
Met wat niet in het sleepkoffertje mag (schaar) en de extra dingen die als ik ze zou meezeulen het koffertje zo zwaar zouden maken dat ik afhankelijk ben van galant toeschietende optilbereide mannen die er tegenwoordig niet meer zijn.
‘Tegenwoordig’ in de zin van nu ik mijn looks heb verloren.
Jonge blommen hoeven maar naar hun kleine tasje te kijken of de ‘heren’ springen van tien kanten toe.
Oh well.

Vandaag moet ik dat pakje dus maken.
De boekenstapel van gisteren reduceren ging wel. De cd’s straks zal ook nog wel lukken.
Maar shampoo en dagcrème en wasmiddel in kleine containertjes doen.

Niet dat ik het niet kán. Maar ik word er bloednerveus van.
Alsof ik niet over drie weken maar morgen al vertrek.
Terwijl het weer zo mooi is en de vogels zingen.

Voorpret zou dit moeten zijn.
Ik voel vooral stress. Fysiek pijnlijke stress.