Over mezelf en andere dieren
Het is vast de vermoeidheid.
Maar tranen, tranen, tranen.
En ik nog denken: niet doen! Morgen zie je er niet uit. Stop met janken.
Maar klote voel ik me.
Zo moe en zo onbegrepen en zo miskend.
Al die moeite – o mijn got voor wat.
De ster heeft een mooie dag gehad. Zij heeft lof geoogst in de studio.
En ik ben alleen hartstikke moe.
Wat dus ook niet hielp (nu ik toch begin te dippen).
Bij het vragen om bijdragen benaderde ik Rob Trip.
Ik kreeg een zakelijk maar niet onvriendelijk antwoord dat hij iets zou schrijven.
Twee dagen na de inzendtermijn (op donderdag) was er niets dus waag ik er nog een mailtje aan – geen reactie.
Zaterdag opeens zijn bijdrage, niet verzonden aan mij maar op de maandag er vóór al aan een redactrice die ziek was geweest en het nu pas doorstuurde.
Dan denk ik: raar dat hij niet rechtstreeks aan mij stuurt en nog raarder dat wanneer ik hem op donderdag mail ´niets ontvangen´ hij daar weer niet op reageert.
Toch een vriendelijk bedankje gezonden met daarin voorzichtig de vraag of het denkbaar is dat ik hem deze zomer ter ere van het 1-jarig bestaan van het Fanlog interview.
En dit keer niet naar ´n NOS-adres waarvan hij de post mogelijk niet elke dag leest maar naar zijn privé-adres dat ik dankzij de forwardende redactrice heb bekomen.
Reactie: niets.
Het is natuurlijk hartstikke kinderachtig.
Maar de afgelopen weken heb ik zó hard gewerkt aan het project.
En vandaag weer van kwart over vijf tot twaalf en toen weer van drie tot (straks) negen.
Felicitaties toevoegen. Beetje mailen met ´laatste nippertjes´ en ook hún stukken er nog snel mooi opzetten.
Zij is nu in de studio, heeft Govert namens het Fanlog om zes uur een taart aangeboden en hem omhelsd.
Net daarvoor belde ze me even: iedereen in de studio vond het een prachtig initiatief en wat zou het veel werk hebben gekost.
Klopt.
En even, heel even dacht ik: misschien dat die Govert mij tussen zes en zeven ook nog wel een mailtje stuurt met ´bedankt´. Meer had niet gehoeven (en hij heeft m´n adres).
Maar nee.
En het zal wel zijn omdat ik zo moe ben dat ik daar toch een beetje teleurgesteld om ben.
Oh well.
Sinds kwart over vijf zit ik nu continu ´Govert is geweldig´-stukjes op het Fanlog te zetten.
Tegen twaalven neemt zij over en dan pik ik het om drie uur weer op.
En steeds meer denk ik: goh, die Govert moet écht geweldig zijn om dit soort reacties bij mensen los te krijgen (ook al hebben we om een deel ervan moeten smeken en sleuren).
Het enige dat niet goed gaat is het Felicitatieboek.
Drie bijdragen. Das niet goed.
Dus vooruit, meisjes en jongens.
Surf naar het Fanlog, lees een paar mooie Govert-verhaaltjes en zet iets liefs in het Felicitatieboek.
Is aardig voor Govert.
En ook voor mij.
En dan zit ik dus met de pen in de aanslag omdat ik wéét hoop dat Rob Trip bij de MD iets zal zeggen over Govert.
Maar nee 🙁
Het project was/is een giga felicitatiecampagne voor Govert van Brakel die vandaag 30 jaar radio-journalist is.
De NOS viert het niet, het Fanlog wel.
Zodat Hansje en ik zoveel mogelijk NOS-ers en ook andere journalisten die we konden bedenken hebben gevraagd om een tekstbijdrage te leveren.
Eerst druppelde het binnen. Toen gingen we er nadrukkelijk achteraan mailen: lieve X (of Y) – jij wil toch niet ontbreken? En echt, heus, zodra jij iets te vieren hebt organiseren we ook iets moois.
Toen druppelde het harder.
Daarna werd het via-via in gang gezet. En weer dáárna werd het sleuren en slijmen en toe nou en please en doe niet zo flauw en kom op, joh!
En soms waren we alleen maar hartstikke moe. Maar dan kwam er een onvoorstelbaar mooie bijdrage binnen van iemand van wie we het niet verwacht hadden en stroomde de adrenaline weer.
Hoe dan ook: dit is G-day.
En de hele G-day van twaalf tot twaalf plaatsen Hansje en ik in ploegendienst meer dan zestig mooie, lieve, opmerkelijke, verrassende stukjes.
Ook van Rob Trip.
En wil jij Govert ook feliciteren? Op het fanlog staat een Felicitatieboek.
Â
Ons project staat en valt met respons.
Respons in de voorfase en respons in de werkfase.
Vandaag duurde het even want de rest van de wereld wordt traag wakker maar dan heb je ook wat.
Nu verwerken we de respons. Waarbij plannen worden geboren en aangepast en door de plee getrokken en opnieuw bedacht.
Om dan de presentatie in volle glorie op te stellen voor over twee uur en nog wat ta-da!
(waarover we nu alweer samen een uur aan het ja-maren zijn wegens andere inzichten over in mn mijn ogen zeer wezenlijke details)
Als we elkaar morgenavond om deze tijd nog niet met een hakbijl te lijf zijn gegaan zegt dat iets heel moois over onze relatie.
Half uurtje Rob Trip gekeken maar kon er mijn aandacht niet bij houden (of was het echt saai).
Samen met mijn compaan vastgesteld dat-ie er moe uitzag maar volgens haar was het wel eens erger geweest en dat is heel goed mogelijk.
Afgesproken allebei te gaan slapen tot nader overleg.
In bed gerold maar te moe om te slapen. Opgestaan en Reba gekeken.
Nu wachten tot zij wakker wordt en dan de finishing touch doornemen (nadat we vanochtend plan A wegens niet te verwezenlijken al door plan B hebben vervangen).
Tussendoor om zes uur nog R1J luisteren.
Verder niet vergeten nu vast felicitatie voor X op papier te zetten anders vergeet ik het dinsdagochtend vast.
Mm – laat ik dat nu maar even doen.
(en als dit klinkt als ietsje doordraaien dan klopt dat)
Gisteren schreef ik op het Fanlog iets over D66. Dat ik een repo daarover wel geestig vond.
Vanochtend vind ik deze reactie van iemand die zich ‘Eddy’ noemt.
“De laatste milligram respect die ik nog voor je had, Jeanne, heb je verspeeld!
Ik heb jou hier een tijdje gevolgd.
Wat een vuil, vies, goor, vals teringwijf ben jij, zeg. Ik mag hopen dat je ter plekke dood neervalt of sterft aan vreselijke ziekte. Vuil tyfuswijf dat je bent. Gemeen klotewijf.
…met je “bijna”. Ik mag hopen dat de haat die je oproept jezelf noodlottig wordt. Je verdient het allerslechtste. Ik schaam me een soortgenoot van je te zijn.”
Een mede-fanlogger bleek ‘m meteen te hebben weggehaald wegens ‘dit gaat echt te ver’. Maar gelukkig scoort ‘Eddy’ zojuist opnieuw.
Rob Trip presenteert dadelijk Buitenhof (voor wie dit wil weten).
Als ik niet al te opgefokt aan het project zit te werken ga ik ook even kijken.
You should be feeling optimistic today, Jeanne, with strong confidence in your ability to accomplish anything you set your mind to.
If you are working toward a specific goal (and if you are not, you should be!) something is likely to happen today that will propel you that much closer to realizing your goal.
What’s the next step?
Het is zover: het project wordt gepresenteerd.
En terwijl we op de gang staan te wachten wordt opeens duidelijk dat iemand anders iets soortgelijks heeft bedacht en dat die nú al aan het presenteren is zodat al ons werk voor niets is geweest.
Ik schrik wakker en het is twee uur.
Hierna val ik alleen nog in slaap voor een kort droompje waarin Rob Trip van zijn voetstuk valt (details houd ik voor me).
Om drie uur is het echt gedaan met het slapen en word ik gekweld door briljante invallen om het project nóg mooier te maken die ik pas met mijn medesamenzweerster kan bespreken wanneer zij ook wakker is en dat duurt nog uren.
Om half zes doodmoe opgestaan en dieren gevoerd.
Nog 1 dag puntjes op i´s zetten, dan morgen compleet op stress gaan en vanaf dinsdag voorzichtig denken aan ´vakantie´.
Ik zie sterretjes.
Ik ben nu zo moe dat ik zelfs geen fut meer heb om op het log van mijn compaan te kijken wat zij mogelijk mbt het project hint.
Nog twee nachtjes slapen.
Dan nog een dag stressen en – heb ik R. beloofd – vanaf dinsdag ben ik ook weer aanspreekbaar op andere onderwerpen dan (..)-day.
Het project vordert.
Intussen word ik lichtelijk stapelgek.
Als dat een concept is.
Concreet: er moet veel veel veel.
Gelukkig werk ik maar met 1 ander samen en zijn de misverstanden en irritaties te verwaarlozen. (soms denk ik stiekem hoeveel erger dit kan zijn)
En dan gebeurt er iets dat zo helemaal whoa! is.
En sorry maar ik moet nog even zwijgzaam zijn.
Op nog geen meter van mijn slaapkamerraam: huize Pimpelmees.
En pimpeltje op de foto wou niet erg lukken dus toen maar privacy gerespecteerd en alleen hun vakantiehuisje gekiekt.
Ook nog gevonden in de dozen ergens rechts van mijn bureau.
Zacht rubberen smiling heart magneetjes in drie kleuren. Zagen er zo leuk uit bij de groothandel.
Alleen stond er daar niet bij dat op het kinnetje ´China´ stond.
Twee ´units´ van 72 exemplaren heb ik.
Verzending kost per unit 2 Euro.
En per twee units 3 Euro.
Denk je ´oh well´ mbt dat China doe me dan een aanbod dat ik niet kan weigeren.
En ik ben aan het opruimen dus weigeren zal ik niet snel doen.
(al ben ik zelfs in opruim-modus niet meteen gekke Hendrika)
Wekker op half zes, ontbijt voor de computer en met de pen in de aanslag voor de onderwerpen die Menno Reemeijer aankondigt voor later in het Radio 1 Journaal.
O nee – hoeft niet.
Want anders dan bij Rob Trip zit ik ´alleen´.
Geen mede-loggers om de onderwerpen mee te verdelen, geen overleg. Alles is van en voor mij.
Dus zet ik in op vier onderwerpen die me leuk lijken en 1 valt wat tegen en er komt een 5e bij maar dat overvalt me en dat red ik niet meer.
Vier uur later (drie uur luisteren, dan het restant schrijven) ben ik doodmoe maar zoals dat heet ´voldaan´.
Wie denkt dat ochtend-R1J ´Rob Trip´ is en verder een paar invallers voor wanneer die niet kan zou toch eens naar Menno Reemeijer moeten luisteren.
´Wekker zetten´ hoeft misschien niet per se, maar druk eens de radio aan wanneer je tóch op bent.
Bijna half vier en ik ben erin geslaagd deze dag vrijwel niets te doen.
Op R1J luisteren en loggen, contact klanten, 1 pakje verzenden en nog zo wat na.
Plus nieuwe laserprinter gekocht (Merci gekregen) en een nieuwe telefoon.
Omdat de andere boven twee maanden geleden spontaan kapot ging en vannacht om vier uur ook ´n extensie midden in de nacht begon te piepen en ach, ik was toch bij Office Centre en zo gaat dat dan.
Wat ik nog wou (maar geen zin): boeken uitzoeken voor tijdens het vliegen.
En dan werk ik nog samen met iemand anders nog een dagdeel (zo niet meer) aan een project dat ik niet kan vermelden omdat je nooit weet wie per ongeluk binnen valt en het moet geheim blijven.
Zodat ik nóg meer over mezelf verzwijg dan anders.
(dit voor wie de illusie heeft dat dit lijflog werkelijk mijn life bloot legt)