Jeanne's Weblog

Mijn balkon aan kamer 227 van de Yuma Cabana in (juist, ja) Yuma, AZ.
Onlangs nog bezocht door de president zelve omdat het een toplocatie is voor illegale vreemdelingen die de grens overtrekken.
Uitgerekend toen was ik even in Kingman anders was ik natuurlijk gaan staan zwaaien.
Of ik had een spandoek met "Jan Peter says HI!" omhoog gehouden.

Kwa balkon: hier bracht de zieke wanneer ze niet in bed lag de meeste tijd door.
Zacht zittend op een kussen.
Voorzien van een giga doos tissues, een blikje diet coke en een soepel lezend snel weer vergeten boek.
Plus een dagboek en een leesbril.
En een pen.

Er is iets veranderd de laatste dertig jaar.

Op dag twee werd ik ziek.
Griep van het ergste soort.
Zodat ik mijn hotelkamer alleen nog verliet om die te laten schoonmaken waarna ik weer uitgeput in bed rolde met een grote doos kleenex voor het neus snuiten en glazen water tegen de kriebelhoest op het nachtkastje.

Reservering eerste motel verlengd omdat ik te beroerd was om verder te rijden.
Allerlei plannen geschrapt en alleen nog 1 week Kingman overgehouden. Ook daar vooral ziek.
Tenslotte nog drie dagen in Yuma. Wat foto´s genomen (was leuk) en een spijkerbroek maat 9 gekocht omdat ik niet bruin ben en er slecht uitzie maar wel erg ben afgevallen.

Hoe het voelde.
Opgelucht.
Omdat het daar en niet hier gebeurde.
Want hier had ik dóór gewerkt. Aan de Winkel (klanten snappen ´ziek´ niet en dat hoeven ze ook niet te snappen). En aan het Fanlog want als anderen niet kunnen/willen om welke reden dan ook moet *iemand* het toch doen en iets in mij denkt altijd dat ik dat dan ben.

Dat van die vogels en de cactussen was trouwens wel waar.

Ik heb gedaan (doorhalen wat niet van toepassing is)

* whoa ervaren bij koereigers en hihi bij quails en niet doen, jochie bij (bijna) de weg overstekende roadrunners
* gossie verzucht bij nét bloeiende saguaro´s
* gefunshopt
* geworkshopt
* geslapen
* gedroomd
* gefantaseerd
* gelezen
* tv gekeken
* gedacht over mezelf en de zin van het leven

In de lucht, van de woestijn naar de polder.   

 

 

Dit is de complete collectie kunstwerken. Ze beginnen er schik in te krijgen.

 

Drie dagen geleden kon ik berichten dat Hillary & Co na weken onthouding weer een ei gelegd hadden. Inmiddels zijn het er al drie. Maar wie zou ze nou leggen? Ieder een? Eentje drie, of iets daartussen?

Ik denk dat het iets daartussen is, dus eentje twee en eentje een. Jammer genoeg heb hier geen schuifmaat bij de hand, maar op het oog zijn de twee buitenste eieren identiek van maat en is de middelste iets dunner en puntiger.

Maar misschien zegt dat niets en is het leggen van een ei iedere keer een afzonderlijke creatieve daad. Het oordeel over eventuele smaakverschillen laat ik aan J. over.

 

Mijn tijd zit er langzaamaan weer op. Jeanne’s dozen met nieuwe handel komen stuk voor stuk binnen. Er staat een Nieuwe & Lege kast klaar ter uitbreiding van het magazijn.

 

Bij het paard met de wapperende staart tussen de benen (hieronder) stond een pony. Dat was mij niet opgevallen. Voor de liefhebbers nu een beter portret van moeder en kind.

Op 24 mei is er eindelijk weer een ei gelegd, en nog een groot ook.

Zouden ze in training gaan om J. volgende week met een dagelijks eitje te verblijden?

Ik ben geen paardenman, geef mij maar vee, al dan niet met pluim.

Maar dit paard dat dapper in de storm stond, vond ik wel mooi. Intussen is de wind weer gaan liggen.

Hillary & Co waren wekenlang opgehokt. Nog steeds, voor een nederlandse kip, heel veel ruimte, maar ze vonden het toch niks; ze waren beter gewend. Net voor ze mochten onthokken, zijn ze, hoewel het intens brave juffertjes zijn, een keer uitgebroken. Dat hebben ze gevierd met het leggen van een ei, een ongewone uitingsvorm. En toen weer een en, toen ze er echt uit mochten, vaak twee.

Tot 2 mei. J vertrok en basta met het leggen.

Nu al 19 dagen. Maar ja, ze hebben het ook wel erg druk met het zoeken naar smakelijke zaadjes en vette wormen.

‘Wie niet legt, gaat in de pan’ en ‘regels zijn regels’. Hebben Hillary & Co mazzel dat ze onder het beheer van J vallen en niet onder dat van R.

De tweede letter van mijn naam is een o en geen i.

 

Het dorp heeft genoeg kinderen voor een eigen school. Het onderwijs kan zich dus richten op de locale bijzonderheden.

Paard, koe, piet, schaap, hen, haan, en voor de gevorderden, kui-ken.

Op de andere muur staan pul en kik-ker.

Brutaal en soeverein (en dan nog het loepzuivere en ritmische gesnater)

Deze eend kijkt aandachtig naar de fotograag, terwijl z’n andere oog de vaart in de gaten houdt. 

PS: Hoe komt deze eend aan zulke schone, oranje voeten? Doordat hij altijd door het schone drinkwater van de kippen loopt, die helemaal niet van zanderig water houden.

 

 

 

 

 

Ik woon m’n leven lang in de binnenstad van Amsterdam. Mooie stad, veel toeristen, soms teveel.

Na Amsterdam is de plek waar ik bij elkaar het langste heb verbleven, is Grootschermer. De fase van toeristiek bezoek is  allang voorbij, van echte bewoner is natuurlijk geen sprake, laten we het ervaren bezoeker noemen. In de zomer komen ook hier de toeristen. Sportieve, per fiets en wandelend, uitstapjesmakers, per auto met grootmoeder achterin en veel buitenlanders om holland onder de vloedlijn te bezichtigen.

Het centrum van het dorp – waar Noordeinde en Zuideinde bij elkaar komen; voor ook nog een Oost- en Westeinde is het te klein) wordt gesierd door het Raadhuisje. Op de ene kant staat 1639 op de andere 1652 in fraaie zwartijzeren muurankers. In feite is het in 1939 hier samengesteld uit de restanten van de raadhuisjes van Noord- en Zuidschermer. In het raadhuisje werk de redactie van de Polderexpres, die ons wekelijks over alle belangrijke gebeurtenissen op de hoogte houdt. Daarin mogen ze niet gestoord worden, zoals ook duidelijk staat aangegeven.  Op het onderste papiertje staat een treffende verduidelijking: “Even kijken is toerisme bedrijven”.

J’s lijf heeft voor een extreme vorm van ontspanning-na-de-spanning gezorgd: zij is ziek – ’t gaat iets beter nu – slaapt en kijkt tv. Ze is er overigens betrekkelijk opgewekt bij en wil nog niet terug naar de polder.

Reizen is toch recreeren?