Over mezelf en andere dieren
* post-van-de-week op tafel beneden opruimen: Buitenhof voor benut
* alle goede doelen die geld willen betalen
* dubbele magneten uitzoeken en in de juiste dozen doen
* VN lezen (ziet er leuk uit) gedaan: viel tegen
* Reba kijken
* kerstkaarten schrijven waar ik écht niet onderuit kan (dat is dus niet aan jóu, want jij weet hoe ik hier de pest aan heb)
* eindelijk beginnen in het boek van Max van Weezel over multi-culti
"Want laten we eerlijk zijn, het is natuurlijk erg leuk en fascinerend om te volgen. Hoe meer onrust, hoe interessanter de verslaggeving. Je merkt het ook om je heen. Vrienden en bekenden hebben veel plezier in het volgen van de politiek. Ze klagen over het niveau en de Haagse spelletjes, maar zijn vervolgens niet van de televisie en radio weg te slaan als er weer eens een spoeddebat is."
Kwootje uit het fascinerende vijfde deel van het Formatiedagboek van politiek redacteur van het Radio 1 Journaal Ruud Slotboom.
Niet alleen over de politiek maar ook over de (soms falende) radio-techniek.
Haast je naar Fanlog en smul.
Sommige berichten wil ik niet lezen en dan lees ik ze toch en ze laten me niet los.
Vanochtend dus.
Kloterige jongens die een ezel Maaike (24) op een Kinderboerderij een crofty bom in haar gezicht gooien zodat ze nu deels of helemaal blind is en haar hele snoet is verbrand en ze helemaal in shock is.
En al de hele dag probeer ik te verdringen maar het lukt me niet.
Ik google in de hoop dat het beter met Maaike gaat.
Niet dus.
Maar er zijn een jongen van 14 en een jongen van 15 opgepakt.
(ik onderdruk fantasieën over onverdoofd castreren)
Zaterdagavond is de enige avond die ´tv´ is.
Law and Order Criminal Intent doorweven met X Factor.
Dan Parla waarvan ik laatst een stukje in de herhaling zag dat me beviel.
Het eerste onderwerp: dikke kinderen en of het de schuld is van de ouders spreekt me niet aan.
Dan de horeca die rookvrij moet worden.
En rabiate (want rokende of het kankerveroorzakende spul verkopende) vrouwen zie ik.
En anderen (Remi van der Elzen) die popi doen want de rook-haters zijn ´niet leuk´.
Frederique Spigt – wat een naar, vierkant wijf is dat.
En Mei Li Vos – nooit geweten dat het een soort anorexia dwerg was met een Lolita kapsel.
Sowieso: nare wijven, de meesten.
Ik denk niet dat ik volgende week weer kijk.
Vanmiddag had ik Fanlogvrij.
Maar toen hoorden we opeens dat de Verkiezing van de politicus van het jaar (nu door de parlementaire pers) vandaag in de uitzending zou zijn én dat die op internet zou worden uitgezonden dus luisteren dan maar.
De Verkiezing – dat was niks.
Slap geouwehoer. En de begeleidende beelden vielen steeds weg en het geluid was geen seconde synchroon.
Bert van Slooten zat als Politiek Presentator in Café Dudok in Den Haag om op de beelden te komen.
Jurgen van den Berg zat in de studio.
En – onder ons – had ik gedacht: hoe moet dat nou, een sportjongen die urenlang nieuws presenteert.
Wat als er nieuws ´breekt´? En hoeveel bagage heeft die voor iets dat gaat richting diepte.
Hij deed het perfect.
Wat maar weer eens bewijst dat je niet alleen over allochtonen vooroordelen kunt hebben maar ook over sportjongens en soms blijken die dus hartstikke onterecht.
Eigenlijk wou ik ze niet, de nieuwe konijntjes.
Er waren de afgelopen maanden te veel dieren dood gegaan.
Maar ik had ze ´besteld´ en de Opvang zei dat ze op elkaar gevallen waren en ik voelde me verplicht en nog zo wat.
Negatieve eh… insteek dus.
Gisteren halen we ze op.
En ik denk: ok, konijnen.
En dan: best leuk.
Daarna: zorgen omdat ze niet in hun hok willen.
Dan vandaag: verliefd.
Ik sta naar ze te loeren door het zijraam, door het slaapkamerraam.
Ik ga naar ze toe, praat tegen ze, laat ruiken aan mijn hand, aai (heel voorzichtig).
Het voelt warm.
Niet alleen zij zijn blij dat ze hun leven in een hok in de opvang na maanden voor een ren in Grootschermer hebben verruild.
De nieuwe Tweede Kamer heeft deze week een voorstel van SP-Kamerlid Krista van Velzen aangenomen om een heffing in te stellen op het gebruik van proefdieren.
De opbrengst van deze heffing kan dan gebruikt worden voor het onderzoek naar alternatieven voor proeven waarbij dieren gebruikt moeten worden.
(Bron)
Vanuit het slaapkamerraam, een deel van de ren (en Ignaz).
Het nieuwe hok willen ze nog steeds niet in.
Het kleine punthuisje heeft geen achterkant en daar rennen ze vrolijk doorheen.
Ik heb het een klein stukje van het gaas gezet zodat daar nóg een route is.
Het andere huis, daarvan ligt de bodem los.
Maar het is leuk om even in te hopsen en dan weer uit en het met de wangetjes te markeren.
Het ruikt immers naar konijn.
Mij vinden ze interessant.
Ik ben hun nieuwe Mens.
Ignaz ruikt aan me en wil wel wortel aannemen en bruin brood.
(wegens plakpoep mag hij geen groente maar leg dat maar eens uit als je op je achterpoten staand hier en daar nog een blaadje kunt happen)
Ginny duwt haar kopje onder mijn handen.
Voorzichtig aai ik. Wil ze dat echt?
Zo ken ik mijn konijnen niet.
Volgens mij zijn ze gelukkig.
Vooral Ignaz die de bekende konijnenvreugdesprongetjes maakt.
In de ren waar Ignaz en Ginny nu in wonen stonden twee hokjes die betere tijden hadden gekend.
De achterkant van het ene hokje viel er bijna uit, het grotere hok had een bodem die was aangetast door de tand des tijds.
Die hokjes halen R. en ik dus uit de ren en erin plaatsen we een stoer, hartstikke weer- en wind- en regenbestendig hok dat we vorige week in Purmerend kochten en dat dit weekend is gebeitst.
Ginny en Ignatz bekijken het hok maar gaan er niet in.
Ik haal de linkerklep weg en leg er wortel in. Ze eten de wortel maar gaan-er-niet-in.
Ik haal de rechterklep weg en ze hoppen er allebei 1x in en weer uit.
Ik maak mezelf wijs dat alles goed komt en dat ze verstandige konijnen zijn maar om half negen zitten ze nog steeds buiten in de wind.
Nog eens de rechterklep open – niks.
Dan het kleine huisje-zonder-achterkant in de ren getild en Ginny hopst er vrolijk doorheen.
Ook het grotere huis met de slechte onderkant erin – vindt Ginny ook leuk.
Hooi en stro erin.
En ik weet niet of het de lucht van beits is of wát het eigenlijk is maar ik maak me alweer zo´n zorgen om ze.
Al kan ik wel melden dat beide konijnen die nóóit buiten hebben gewoond al enthousiast in de grond hebben gegraven en dat Ignaz al vreugdesprongetjes heeft laten zien.
Vijf december viel de eerste kerstkaart in de bus en ik dacht ´o ja, ik moet ook´.
Vandaag mail van TNT Post: als ik nu even wat foto´s oplaad heb ik over vijf dagen originele kerstkaarten in huis – nog nét op tijd.
Ik ga klooien. Vind geen mooie foto´s. Kies dan toch maar wat.
Aarzel over bijpassende teksten.
Denk: zo moet het maar.
Waarna TNT Post mijn foto´s afdoet als ´matig´.
Nou, dan niet.
(gedoe ook altijd, kerst)
nieuw hok
nieuwe bewoners
vrij
lekker huis
en een Lekker Ding
Op Wikipedia maak ik portretjes van radiojournalisten.
Als Radiofan.
Rop Zoutberg is het meest recent.
Nu ben ik bezig met Theo Verbruggen.
Ik kan niet al zijn jaartallen en bezigheden achterhalen dus heb ik een opzetje gemaakt waarin hij mag kliederen.
De meeste journalisten van wie ik een portretje maak vinden het leuk.
Soms zeggen ze het met zoveel woorden.
´Eervol´.
Af en toe kijk ik of ik er zelf in voorkom.
Dat is inderdaad het geval.
Twee maal.
In een voetnoot.