Apetrots vertel ik vanochtend mijn werkster dat mijn nieuwe konijnen die nooit met de voeten in de klei hadden gestaan binnen een paar dagen een hol hadden gegraven, dat ze er een dagtaak aan hebben en dat het steeds dieper wordt.
Vanmiddag ga ik ernaar kijken en ik ontdek dat ik de emotie ´apetrots´ blijkbaar niet goed heb overgebracht. Ze heeft het gat dicht gegooid.
Wat verklaart waarom Ginny en Ignaz al de hele middag onduidelijk bij hun etensbak zitten te zitten.
Ach, wat jammer. Denk ik.
En dan: dat laten we niet op ons zitten.
Zodat ik met een klein schepje een beginnend gat maak.
Ignaz markeert het schepje.
Ginny maakt een graafgebaar.
En dit keer dus écht de verkeerde kant op (nl de ren uit).
Ik besluit het aan te zien.
Want graven – dat is des konijns.
Daar mag je als mens naar kijken en van genieten.
En alleen als ze écht iets engs doen grijp je in.
