Vriendjes
Vriendjes zijn.
Met iemand dus.
Is dat exclusief?
Tuurlijk niet. Weet ik. Vind ik.
En soms heb ik na een moeizame voorgeschiedenis ´vriendjes´ met iemand opgebouwd.
En wanneer dan iemand daar doorheen dendert omdat die mij kent en zodoende ook hém kent en zo ook vriendjes wordt dan vind ik dat niet leuk.
En rationeel weet ik: kinderachtig.
Maar de ziel zucht shit.
En ja, ik weet het – mijn ziel neigt tot zuchten en shit ligt haar voor in de mond.
Aanbieding
Toen ik Proefdiervrij machtigde om van mijn girorekening te gaan afschrijven kreeg ik een sleutelring met een Beagle eraan.
Hij is mooier dan het plaatje suggereert.
Kan ik er iemand voor € 1,50 incl. verzendkosten blij mee maken?
Zo ja: ´hebbes´ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen.
Leeftijd
Frederique Spigt in het Radio 1 Journaal.
Morgen wordt ze 50 en wat is nou het verschil met 49 maar iedereen spreekt haar erop aan alsof het heel bijzonder is.
Háár zegt leeftijd niets.
Ja ja denk ik.
Maar dan zegt ze iets grappigs: als we het niet bijhielden zouden we helemaal niet wéten hoe oud we zijn.
Scherp.
Maar helaas weten we het wél.
Zielig
Ik voel het al een paar dagen aankomen en gistermiddag is het raak: ziek.
Dapper sleep ik me door Marcel Oosten en schrijf een paar nog best aardige stukjes.
´s Avonds besluit ik dat ik me er niet onder laat krijgen: hoezo ziek, ik ga dóór.
Vanochtend sta ik op met een propvol hoofd en een sterk gevoel van ´zielig´.
Weer Marcel Oosten en braaf maak ik aantekeningen en realiseer me dan dat het niks wordt met schrijven.
Met moeite pers ik er twee stukjes uit en schrijf aansluitend Hansje dat ik de strijd met ´ziek´ heb verloren en of zij vanmiddag overneemt.
Wanneer zij ´ja hoor´ terug mailt mag ik toegeven aan ´zielig´ en kruipen we met ons vieren in bed.
En ik ga dus inderdaad uit van ´wanneer´ en niet van ´indien´.
Bert Bakker in VK over vrouwen
“Geëmancipeerd en vrouwelijk” én 19 jaar jonger – wat wil een man van middelbare leeftijd nog meer.
Bert Bakker in VK over Rita Verdonk
Gijsbrecht
Ellen Vogel is 85 geworden en goh – wat is ze nog mooi.
De NOS vertelt me dat een van haar beroemde rollen de Gijsbrecht was.
En opeens weet ik het weer.
Met de bus vanuit Eindhoven naar dat geheimzinnige, spannende Amsterdam – voor een avondvoorstelling.
Van die voorstelling herinner ik me niets.
Maar ik zie me nog in de pauze hand in hand de trap van de Stadsschouwburg afhollen, weg van het verantwoorde toneel naar de Grote Stad.
Zestien, lang haar, slank, kort rokje, mooi.
Met hem, achttien en ook mooi.
Waarna hij mijn hart brak.
Nee, niet die avond.
Maar erg lang heeft de idylle niet geduurd.
(de hufter)
Kingman, AZ
Prijs
Maroesja Perizonius, bekend van het boek ´De droom van mijn moeder´ en de documentaire ´Communekind´ én natuurlijk als Logsters van Fanlog dingt met de documentaire mee naar een prijs.
Je kunt nog tot 1 februari stemmen en als Maroesja wint krijgt ze 5000 Euro te investeren in nieuw documentair werk.
Snel hierheen dus.
Dromen
Terugkomende dromen de afgelopen week.
Ik ben op reis maar niet alleen.
Vrouwen die ik niet of oppervlakkig ken zijn méé.
Ze morren wanneer ik ergens heen wil. Maar omdat ik (waarom in vredesnaam) de reis voor ze betaal moeten ze me wel volgen.
Vanochtend vlak voor het wakker worden.
Ik moet snel mijn koffer pakken, heb de laatste bus van het motel naar de luchthaven (Los Angeles dit keer) gemist. Snel ruim ik kasten uit, grijp wat verspreid door de kamer ligt en ontdek dan dat mijn reisgenote aan wie ik toch al de pest heb onze enige koffer al voor tweederde met háár spullen heeft gevuld.
Allemaal lappen stof die ze net gekocht heeft.
Haal het eruit! Ik schreeuw het. En doe het in plastic zakken.
Reis jij maar als bag lady.
Wat voelt dat goed. Alle haat in 1x er uit gegooid.
Hoe een shitdroom toch nog goed afliep.
Waar is Joan?
Law & Order kende ik al (en soms denk ik – ok toch leuk maar hier had ik geen zin in).
Zapzap en het is kunstschaatsen maar dan ook DWDD en best leuk tot Jules Daalder en ik heb de pest aan mannen (en vrouwen) die zichzelf als een soort cultuur-ding presenteren en niet normaal praten. Dochter was mogelijk best ok maar nu zap ik dus serieus naar het schaatsen.
En de ene snoezige jongeman na de volgende tikje macho jongeman sprint en springt over het ijs en valt hárd op het smakelijke achterwerk.
Maar, denk ik dan: waar is Joan Haanappel?
Alleen zij kan toch mee kreunen en kwijlen met deze jonge jonkies?
Vriendinnen
Ik val in het staartje van Judging Amy wat ik een erg mooie serie vind.
Het juridisch-sociale verhaal, de mensen.
Dit blijkt die aflevering te zijn waar Tyne Daley als hulpverleenster komt te staan tegenover haar vroegere vriendin die nu een rang heeft waarin ze over haar mag oordelen.
Waarbij pikant is dat die vriendin de Christine is uit Cagney & Lacey maar haar echte naam ben ik kwijt. En Tyne Daley was dus Cagney.
Ook een mooie serie.
Ze hebben een ruzie die spettert. Daarna draait ´Christine´ bij.
Dus nu is het weer goed, zegt Amy.
Nee. Want soms lopen ruzies zo hoog dat wat gezegd wordt nooit meer wordt vergeten.
Hoe waar.
Henderson, NV
“Zij”
Marcel Oosten is voor het Filiaal op weg naar Kerkrade.
"Wat was dat?" zegt Rob Trip na een onduidelijk geluid.
"M´n routeplanner piepte," antwoordt Marcel Oosten.
Waarna Rob Trip de TomTom (of FemFem?) nadrukkelijk gaat aanduiden met *zij* en vraagt of *zij* wel weet waar Limburg ligt.
Dat weet-ie.
Sorry: "zij".
Tis weer woensdagavond
Nieuwe magneten
 Logaanbieding
Â
We´ve got him!
Deze mooie magneet dus.
Maar laat er nou een *licht* beschadigd exemplaar tussen zitten.
Dat ik hier aanbied voor een érg mooie prijs (wat iets anders is dan een ´klein prijsje´ want kleine prijsjes haat ik en mooie prijzen zijn volgens mij al mooi genoeg).
*Incl* verzendkosten € 4,25.
Graag of niet en ´graag´ vertaalt zich in een ´hebbes´ in de commentjes, daarna zelf contact met me opnemen en binnen een week betalen.
Later vandaag of anders morgen komen de gave exemplaren voor méér in de Winkel.
Prachtprogramma
Het klinkt waarschijnlijk raar maar er zijn dagen dat ik niet enorm geniet van het Radio 1 Journaal. En aansluitende dagen waarop ik om half zes denk: ga ik daar echt voor opstaan?
Zo´n dag was vandaag.
En dan maken ze opeens een prachtprogramma, drie uur genieten geblazen, allemaal velletjes volgekrabbeld met aantekeningen om tenslotte onder ogen te zien dat Fanlog een hobby is. Een uit de hand gelopen hobby misschien, maar niet mijn báán.
Me noodgedwongen beperkt dus, hoe jammer dat ook is.
En nu maar hopen dat het een begin is van een frisse wind, een nieuwe trend, een mooi elan.
Truste
