Over mezelf en andere dieren
Deze boeken nam ik vorige keer mee uit Amerika en ik deed er nog niets mee.
Ze gaan dadelijk naar de kast-voor-later-een-keer tenzij iemand vandaag nog roept: dat boek lijkt me wel interessant, kun je me daar iets meer over vertellen bv hoeveel het kost (en dan maak ik direct over).
Ik heb het gedaan, aangifte omzetbelasting.
En er was een moment waarbij ik onzeker was en dacht: volgens mij doe ik dit niet goed.
Maar dat zat op het eind.
Mijn gegevens kloppen wel en dan kunnen de ’leuker kunnen we het niet maken’-ambtenaren de uitkomst wel weer rechtbreien.
Pfoei zullen we dan maar denken.
Voor zover ik er ooit over heb nagedacht, dacht ik dat Rob Trip niet zou bijklussen als spreker of dagvoorzitter.
Fout.
Op 25 april zit hij in Nijmegen iets voor waar Thom de Graaf spreekt en ook Bolkestein en Max van Weezel. Over bestuurlijke vernieuwing (maar dan anders).
Er staat ook een actuele foto bij. Met moderne bril.
Niet zo’n flatteuze foto. En áls-ie al is gefotoshopt dan kennelijk met de bedoeling de populaire presentator er wat ziekelijk en zeker tien jaar ouder uit te laten zien.
Ergens midden in de nacht irriteer ik Sammie (ik ga verliggen) dus vliegt hij Guus aan die op het voeteneind ligt te slapen.
Vanochtend ligt Guus op het overloopje. Wanneer hij opstaat (het duurt even) likt hij aan zijn rechterpootje. Hij strompelt naar beneden, kan haast niet op het pootje staan.
Eten wil hij wel, aangeraakt worden niet. Toch draag ik hem naar boven en leg hem op bed (zijn normale routine na het ontbijt – daar liggen, niet het opgetild worden).
Wanneer ik thuis kom van te kort geknipt zijn ligt Guus beneden op het kleed. Hij is erg op zijn hoede voor me. Rosbief wil hij wel, een aai niet. Hij duikt zelfs weg.
Alsof hij wéét dat ik vanochtend direct een afspraak voor morgen met de dierenarts heb gemaakt en R. heb gebeld om te komen assisteren met Guus met geweld in het mandje duwen.
In de grote kartonnen dozen rechts van de boekenmolen: Trivia games van Sex and the City en Desperate Houswives enzo.
Daarvóór (plastic en de kleine kartonnen doosjes er bovenop): Maxine – rest Maxine staat in het magazijn achteraan links onder.
In de plastic dozen op de Fyffes dozen staan Coca-Cola spullen (op de dozen staan de artikel-nrs, andere Cola staat in magazijn in de schappen en op de vloer direct na de deur links).
En de neergekwakte jas is tegen die tijd opgeruimd.
Vanochtend drie uur Rob Trip. Altijd leuk.
Alleen komt degene die me zou bijstaan niet opdagen en dat gebeurt de laatste tijd te vaak dus schiet ik in de stress en bak er niks van. Kwa Fanloggen.
Nu weer Rob Trip.
Tussen de middag.
Ik heb vrij.
Wat het luisteren aangenamer maakt.
Omdat ik niets hóef.
Zodat ik er onbekommerd van kan genieten hoe hij de hele tijd “goedemorgen” zegt tegen z’n gesprekspartners.
En hij is toch wel érg goed.
Gek hoe ik dat bijna vergeet nu hij tot een verplichting is verworden.
Een virtuele kennis met wie ik best vriendin zou willen zijn maar ah – wie te veel hoopt kan “sorry, maar moet er niet aan denken” op d’r neus krijgen – vraagt of mijn vakantie van morgen over een week echt vakantie wordt.
Het antwoord is ja.
In die zin dat de Winkel zo slecht loopt dat het waanzin zou zijn veel tijd en moeite en geld te investeren in aanschaf nieuwe artikelen.
Ik zoem in (advies Theo) in wat ik zelf leuk vind en dat zijn boeken. Over politiek en over mensen, en over ‘bijzondere onderwerpen’=raar en verder zie ik wel.
Toch reis ik af met een opdracht.
Die is, verwoordde ik net in de mail aan de kennis, dat ik in het reine moet komen met hoe ik eruit zie.
De afgelopen reizen kiekte ik mezelf in de spiegel en dacht: best nog wel lekker.
En de keer erna: oef, er moet een hoop weggeworpen maar 1-2 aardige portretten blijven over.
Opdracht nu: niet mooier maken dan ik ben.
Mezelf in de ogen zien. Accepteren wie ik ben.
En Jeanne op 56 is hoogstens ok voor 56 maar wordt nooit meer Jeanne op 28 of 38 en ook niet op 50 of 52.
Zie het onder ogen. En vooral: accepteer het en stop met zeiken.
Waarmee het geen makkelijke vakantie wordt.
Ik kijk voor de tweede keer Grumpy old women en hoor geklaag over mensen die met hun mobiel bellen en hoe moeilijk computers zijn en wat vervelend om thuis te komen en daar is opeens mail en de tomtom doet ook al niet wat je wil.
Gesponsord door Olaz of is Oil of Olay met een smoeltje van een beeldschone hooguit 28-jarige als afsluiting.
Als ik hoop er ooit weer zo uit te zien ga ik geloven in reïncarnatie maar *niet* smeren voor een smak geld.
Herkenning blijft ook dit keer uit.
Want ook al kan ik worstelen met de PC, ik raak*niet* in verwarring bij het woord Enter .
En ik roep ook niet naar mijn zoontje dat “computerkoe” (Liz Snoyink) weer eens een bestandje heeft zoek gemaakt.
Eigenlijk herkende ik me de afgelopen jaren toch echt het meest in Sex+City.
Zonder zo mooi en jong te zijn en al die kerels om me heen.
Volgende keer gaat het over panties. Die ik al jaren niet meer draag.
Klant bestelt twee boeken (over ‘schriftelijk rapporteren’) en zet bij de Opmerkingen op het bestelformulier: “hoi..kan het ook in brievenbus verpaking die 2 boeken..dat het door me brievenbus door heen kan gaag..als dat kan gaag..”
Ik heb geen goed gevoel over deze bestelling en twee weken later (vandaag) inderdaad: niet betaald.
Een virtuele vriendin heeft er een gevonden, een leuke vent.
Ik ben blij voor haar en ze raadt me aan me te spoeden naar dating sites en noemt er wel drie. Zo kwam zij er nl aan.
Heb ik al eens gedaan, mail ik terug.
Maar ik tref altijd losers en creeps.
Zal mijn virtuele uitstraling wel zijn.
Niet dat mijn irl uitstraling zoveel soeps is.
Althans, zelf vind ik die helemaal ok maar een bezoek aan de Plusmarkt levert geen contacten op met Spannende Mannen en zelfs niet met Best-Aardige Mannen.
En om nou helemaal in Alkmaar te gaan shoppen in de hoop op die onverwachte ontmoeting in dat leuke Indische of Turkse winkeltje, ach, zo erg hoef ik er nou ook weer geen een.
Een leuke vent dus.
Ik had vandaag de recensie van het boek van Max van Weezel willen schrijven.
Het gaat niet door. Ik acht me niet voldoende deskundig (had ik eerder moeten bedenken maar werd ik me dus pas echt van bewust toen ik over het artikel dacht).
Toen had ik mijn aangifte Omzetbelasting zullen doen.
Online via “leuker kunnen we het niet maken”.
Ik blokkeer en stel uit.
Een Belgische klant die serieus lijkt bestelt voor bijna 300 Euro tussen de 40 en 50 artikelen.
Als ik verstandig ben zoek ik die nú bij elkaar. Tegenzin staat in de weg.
De tafel beneden zo’n beetje opruimen dan maar zodat R. niet met het bord op schoot hoeft te eten zoals ik.
Intussen Buitenhof aan.
Rob Trip live in de studio en twee dagen geleden in Brussel in goed Engels sprekend gesprek met Solana. Knappe Rob Trip.
Wel 2x met hetzelfde bloesje.
Zou hij daar meerdere exemplaren van hebben of heeft hij het gisteren gewassen?
Het is wel een móói bloesje. En alles beter dan roze.
Sylvia Witteman in VK magazine
Omdat het me echt hoog zat, die uitzending van Rondom Tien, ben ik eens naar het bijbehorende Forum gegaan. En trof daar érg veel zinnige mensen (dwz die het met me eens zijn en het vaak nog beter kunnen verwoorden – ja, kijk, ik ben natuurlijk niet objectief) en maar een paar vreemde snuiters.
Wat een verschil met het NOS Forum dat vrijwel alleen maar rare roepers lijkt aan te trekken (behalve dan Hansje en ik maar ik hang er niet zo vaak meer rond en Hansje geloof ik ook niet).
Wie zich ook bij Rondom Tien in de discussie wil storten: hier moet je zijn.
Na gisteren (ruzie) en vannacht (malen) en dan honderden kilometers rijden om een mogelijk herstelde cavia haren te laten uitrukken voor een kweek en R. met caaf terug brengen naar Amsterdam en dan weer naar huis mail ik Hansje: ik ben gevloerd, trek jij alsjeblieft de kar voor de middaguitzending van het Radio 1 Journaal kwa Fanloggen dan beperk ik me tot Rita Verdonk en Hyves.
Aldus geschiedt. Alleen komt op mijn stukje over Hyves wel een reactie van ‘Jet’ die me wijst op Kathalijne Buitenweg op Hyves met wie ik zo al voor het einde van de uitzending vriendjes ben. Tjee.
Jet geeft me nog een naam door op wie ik kan reageren maar die zegt me niks dus ik aarzel. Dan denk ik: wie is eigenlijk Jet en vraag dat op Fanlog.
Het antwoord:
“Op internet reageer ik niet met mijn echte naam (anders kan iedereen mij zomaar googlelen). Ik ben een student van 21 jaar en lees al een tijdje mee op jouw blog, kwam er een keer toevallig via google. Ook al ben je veel ouder en schrijf je over dingen die voor mij niet altijd heel interessant zijn, toch bleef ik door je manier van schrijven hangen. Via jouw blog kom ik nu op dit fanlog.”
En zo’n tekst kan me dan opeens hartstikke vrolijk maken.
De samenleving seksualiseert.
En als PvdA-kamerlid Jeroen Dijsselbloem zich beklaagt over teveel verkeerde (seksistische) seks in videoclips lachen we misschien even besmuikt maar we laten hem wel uitpraten en gaan met hem in gesprek.
Vandaag in Rondom Tien twee jonge journalistes, Larissa Pans en Myrthe Hilkens, met dezelfde klacht. En ach, wat duurt het kort voor Cees Grimbergen (die ik anders zo prima vind) zeurt over of ze niet *preuts* zijn en ze doen hem zo denken aan de jaren zeventig toen mijn generatie vrouwenbeweging ook hierover moeilijk deed.
Nee, dan die allochtone Laila Kricha die een modellenbureau heeft voor gekleurde vrouwen die ze levert aan videoclips omdat ze *zelfbewust* zijn (wat een nieuw woord blijkt voor grote tieten, lekkere kont en als het even kan lange benen).
De volle vijftig minuten tettert ze zonder ook maar een seconde door Grimbergen onderbroken te worden door de beschaafde jonge vrouwen heen en verbaast het ons dat als de uitzending is afgelopen *zij* als eerste een hand én een compliment krijgt terwijl het item aan de twee andere vrouwen was opgehangen? Nee.
Terwijl de tut niet alleen haar gelijk probeerde te halen door overal dwars doorheen te schreeuwen (zelfbewust?) maar door ook nog eens de vrouwen te verwijten dat zij klaagden omdat blanke vrouwen tegenwoordig ‘uit’ zijn en gekleurde stoten ‘in’.
Hé, Grimbergen! Had je daar ook niet iets vals tegenin kunnen brengen?
Ook aanwezig was Karina Schaapman die in een paar jaar er een fors aantal kilo’s heeft bij gegeten maar ook een behoorlijk aantal porties interessanter is geworden.
Zij mag (kort!kort!) iets zeggen over dat mannen die hitsig worden zich ook wel kunnen beheersen ipv naar de hoeren te gaan. Maar ze krijgt tegenspraak (nou…) van hoerenloper Gerrit die zegt dat de prijzen die ze noemt te laag zijn.
En als de stem van De Man heeft Rondom Tien voor deze 200e uitzending een jochie (“student”) uitgenodigd dat nergens iets vanaf weet, niet kan nadenken maar hoog van de toren blaast.
Wat een aanfluiting, deze uitzending.
En Cees Grimbergen – wat deed die me denken aan Jeroen Pauw met Naema Tahir.
