Over mezelf en andere dieren
Op het Forum van Rondom Tien kun je stemmen voor een vervolg op de uitzending over Platte Seks waarin dit keer serieus over het onderwerp wordt gepraat en Cees Grimbergen niet zo gaat kwijlen bij sexy modellen die overal door- en overheen schreeuwen.
Gun je die jongen ook een herkansing en onszelf een interessante uitzending, stem hier.
Nog voor ik wegvlieg (dinsdag) wil ik de laatste kalendertjes van 2007 hebben verramsjt.
Nu deze. In de Winkel (zie daar ook de omschrijving) voor incl. verzendkosten € 5,40.
Alleen voor jóu, lieve loglezer, voor 3 Euro. Het laatste exemplaar.
En omdat ik nu Mijn Postbank heb kun je direct betalen waarna ik ook direct (nou ja: zondag) verzend.
Hébbes in de commentjes en laat een mail-adres achter voor de afhandeling.
[aanbieding loopt af op 2 april om 18.30 uur]
Nog voor ik wegvlieg (dinsdag) wil ik de laatste kalendertjes van 2007 hebben verramsjt.
Nu deze. In de Winkel (zie daar ook de omschrijving) voor incl. verzendkosten € 5,15.
Alleen voor jóu, lieve loglezer, voor 3 Euro. Het laatste exemplaar.
En omdat ik nu Mijn Postbank heb kun je direct betalen waarna ik ook direct (nou ja: zondag) verzend.
Hébbes in de commentjes en laat een mail-adres achter voor de afhandeling.
[aanbieding loopt af op 2 april om 18.30 uur]
Nog voor ik wegvlieg (dinsdag) wil ik de laatste kalendertjes van 2006 hebben verramsjt.
Nu deze. In de Winkel (zie daar ook de omschrijving) voor incl. verzendkosten € 5,15.
Alleen voor jóu, lieve loglezer, voor 3 Euro. Het laatste exemplaar.
En omdat ik nu Mijn Postbank heb kun je direct betalen waarna ik ook direct (nou ja: zondag) verzend.
Hébbes in de commentjes en laat een mail-adres achter voor de afhandeling.
Nog voor ik wegvlieg (dinsdag) wil ik de laatste kalendertjes van 2006 hebben verramsjt.
Eerst deze. In de Winkel (zie daar ook de omschrijving) voor incl. verzendkosten € 5,15.
Alleen voor jóu, lieve loglezer, voor 3 Euro. Het laatste exemplaar.
En omdat ik nu Mijn Postbank heb kun je direct betalen waarna ik ook direct (nou ja: zondag) verzend.
Hébbes in de commentjes en laat een mail-adres achter voor de afhandeling.
Zaterdag zei dierenarts Martin dat ik vandaag mocht bellen of caaf Nina morgen mocht worden gehaald en vrijgelaten.
Ik bel. En nu zegt assistente Evelien na overleg met dierenarts Theo dat volgens de bijsluiter de test na twaalf dagen nog positief kan uitslaan dus moet ze nog opgesloten blijven.
Klinkt verstandig.
En gelukkig heeft Nina R. niet begrepen toen die haar woensdag beloofde dat na drie nachtjes en dagjes slapen ze haar vriendinnen en geholpen vriend weer zou zien en lekker sprintjes zou kunnen trekken in de vrije natuur.
Ik kom op Schiphol aan en hoor dat DL 38 niet uit Atlanta is gekomen dus niet als DL 39 kan terugvliegen. Mogelijk wordt er een ander vliegtuig uit het Midden-Oosten gehaald. Waarbij de passagiers als in een ouderwetse trein tegenover elkaar zitten.
Wanneer ik aan de balie kom wordt er vaag gedaan maar kijk eens: ik krijg een bon voor een gratis maaltijd, ben ik nu niet blij?
Nee, want dat betekent dus voorlopig niet vliegen. En hoe zit het nou met dat andere toestel? Dat is niet binnen en dat zal waarschijnlijk ook niet komen. En tjonge, ze kan me een gratis nacht in het Radisson hotel aanbieden, bofkont dat ik ben!
Maar dat wil ik niet, ik wil wég. Kan ze me niet op een vlucht zetten naar New York of naar Los Angeles? Nee. Ik moet hier blijven en morgen beter.
De volgende ochtend is Schiphol afgeladen vol en er zijn akties en ik zie Marcel Oosten.
Hij staat te praten met een journaliste die ik ken. Ze zwaait naar me maar haalt me er niet bij.
Op een afstand blijf ik staan kijken wat hij na een tijdje lijkt te voelen. Hij kijkt terug en glimlacht vriendelijk. Me niet (her)kennend natuurlijk.
De wekker gaat. Hoef ik gelukkig ook niet na te denken over ‘gewoon’ op hem afstappen of mensenschuw wegsluipen.
De bel gaat.
Voor de deur een modieus gekleed, mooi opgemaakt blond meisje van een jaar of zestien met in haar handen een stapeltje mapjes. Ze voert actie voor “de kinderen van …?” en dat is in Afrika en hun ouders zijn dood en ik denk: jaja, zal wel. Zodat ik haar om een legitimatie vraag.
Daar heeft ze op gerekend, ze heeft hem al in haar hand.
Klein papiertje in plastic mapje. Dat organisatie Care (?) verklaart dat Jennifer X voor ze optreedt, met meisjeshandtekening van Jennifer.
Ik zeg dat ik het er amateuristisch vind uitzien. En dat iedereen dit wel kan maken.
Ja maar ze hóeft geen andere te hebben zegt ze, omdat “wij alleen maar kaarten verkopen en geen geld ophalen” (subtiel verschil).
“Maar ik kén je niet,” zeg ik weer want elke vrouw uit het dorp die hier voor iets onduidelijks langs komt krijgt ongeacht het Doel een Euro of meer, maar om nou zomaar een willekeurig meisje…
Dat ik haar niet ken klopt, zegt ze, “want wij komen in heel Noordholland”.
“Nee,” houd ik vol, “sorry”.
En volgens mij was dit dus écht oplichterij.
Veel dat in mijn vermiste pakket zit is onvervangbaar.
Niet in de zin dat het unieke waarde heeft maar dat ik het opnieuw moet aanschaffen.
Zoals mijn Amerikaans mobieltje en mijn eierkoker voor de magnetron. En de Arizona Sun zonnebrandcrème enzo.
Wat ik wel kan doen, bedenk ik vandaag, is de 25 cd’s waar ik niet langer dan een week zónder kan vooruit sturen naar de volgende plaats na Yuma. Dat is Kingman. Maar dan moet ik wel zeker zijn dat ik daar terecht kan, wat betekent: opbellen.
Ik haat opbellen. Met mensen anders dan R., met instanties. En al helemaal als die een andere taal spreken zelfs al is dat Engels.
Maar drie uur zal het moment zijn. Dan is het daar zes uur en is de ochtendploeg net gearriveerd maar zijn er nog niet veel uit-checkende gasten.
Ik draai het nummer en ben zo in verwarring dat ik denk dat het over een paar weken september is maar het is echt april en ik heb voor alle zekerheid het nummer van mijn favoriete kamer genoteerd.
“Dis is Zjienie Doemen, I’d laik toe meek a rezerveetion.” “Hi Jeannie, let me get your record, when would you like to come.” Etc.
Zodat ik er ook nog een oprecht “I’m looking forward to seeing you again” uit krijg en Miss Pat me verzekert dat iedereen in de Best Western in Kingman de nachten zal aftellen tot ik er weer ben.
Morgen de cd’s verzenden en hopen dat ik met dit pakje meer geluk heb.
Op 13 maart zond ik een groot pakket vooruit naar Yuma.
Met al die dingen die een vrouw niet in een sleepkoffertje kan meenemen zoals messen en scharen en zonnebrand en andere crèmes. Plus tientallen kopieën van cd’s. En alle landkaarten die ik daar nodig zou kunnen hebben.
En toen ik toch aan het pakken was kon er een heleboel méér ook nog wel bij (van afwaskwast tot koffiefilters tot t-shirts) zodat ik 6,8 kilo à 52,95 Euro richting Amerika zond.
Als Priority. Zodat ze er in 4-6 werkdagen zouden zijn.
Vanochtend eens een mailtje gestuurd, of het was aangekomen.
En ‘tuurlijk’ dacht ik. Ik wou het alleen zeker weten.
Hier het antwoord.
“Hi Jeanne,
Things are well. I checked and you have one package only, from Oriental Trading. That’s it!
Happy travels.
Melissa”
Happy travels! Maagkrampen, paniek, wat-nú zal ze bedoelen 🙁
Links brandnetel, rechts (gele) dovenetel.
Géén brandnetel – maar wat wèl? Geen idee. In elk geval niet uitrukken.
In het doosje onder het USA-t-shirt zitten Coca-Cola kerstkaarten. Kan me niet voorstellen dat iemand die nu koopt maar je weet nooit.
In het doosje dáár onder zitten kleine rubberen kikkertjes (in veel kleuren). Honderden, nog in de zakjes.
In de plastic dozen zitten m’n DVD’s o.a. Nip/Tuck wat tegenwoordig trouwens ook op tv is. De DVD-speler zelf zit niet in het stopcontact omdat hij anders steeds spontaan aanslaat. Stekker ligt er naast.
De telefoon gaat.
Met Stella nog-wat van (..) Telecom.
“Spreek ik met meneer of mevrouw Doomen.” Ja.
“Dan kan ik u een mooi aanbod doen.”
Sterke binnenkomer en soms zeg ik dat die er niet is en de vorige keer dat ik geen belangstelling had voor wat dan ook en dat ik helemaal niet goedkoper *wil* telefoneren.
Waarna de jongeman wildwoest reageerde dat ik het dan zelf maar moest weten.
Waarom ik het doe weet ik ook niet maar ik leg Stella uit dat ik volledig op tilt ga bij dit soort telefoontjes. Dat ik meteen de hakken in het zand zet en niet eens *wil* horen wat ze te zeggen heeft.
Ze begrijpt me, zegt Stella. Zelf is ze beeldend kunstenaar en ze woont in het hartje van Amsterdam en laatst was ze een paar dagen thuis om haar administratie te doen en ze werd gek van al die telefoontjes. Weet je wat ik moet doen: me afmelden op een site. Heeft zij ook gedaan en werkt prima.
Waarna zij me succes wenst en ik haar bedank voor de aardige reactie en verder óók succes wens zowel met het bellen als met haar echte werk en me daarna spoed naar die site.
Over 4 tot 6 weken moet het voorbij zijn met het “spreek ik met … dan heb ik een mooi aanbod voor u”.
Ik meld Guus áf bij de dierenarts en hoor dat het kweekje van caaf Nina tot nu toe geen verkleuring laat zien – dat is goed nieuws al is de definitieve uitslag pas vrijdag.
En verder over het verschijnsel LD: Matthijs van Nieuwkerk vind ik wel een leuke presentator maar over het LD-punt héén. Daan Schuurmans en Victor Reinier ken ik niet.
Deze vind ik ook leuk. En inderdaad maar goed, zoals afentoe-etc. schrijft dat we niet allemaal dezelfde leuk en lekker vinden anders wordt het zo vol in dat aura vol bewonderaarsters dat om die hoofdjes hangt.
Halve nacht niet geslapen wegens Guus-moet-gevangen-en-naar-de-dierenarts.
Wanneer ik opsta zit Guus op het overloopje. Hij staat óók op en: hij loopt. Op alle pootjes.
Het rechterpootje ontziet hij een beetje maar hij hinkt niet meer.
Bovendien gaat het écht goed met hem leid ik af uit de muis naast mijn bureaustoel.
Dolblij mail ik R. dat hij niet moet komen.
En besluit hem een kwartier later toch maar uit bed te bellen want dat is beter dan dat hij zonder zijn mail te lezen in de bus stapt.
R. zegt dat hij dat ook vindt.
Sinds ergens vorig jaar voeg ik als Radiofan portretjes toe aan Wikipedia.
Dat is leuk werk. Als de toegevoegde het leuk vindt. Als andere Wiki-types het portretje zien als iets om nóg leuker te maken.
Vaak is het anders. Dan zit een zeikerd die niks beters te doen heeft (zoals zélf iets toe te voegen) op de Oplaadpagina te gluren wat er voor nieuws bij komt om dat meteen ondeskundig te gaan slopen.
Wanneer me zoiets gebeurt haak ik een maand of zo áf.
Tijdje terug voegde ik een portretje toe van Langs de Lijn-presentator Robbert Meeder.
Op Fanlog verscheen daarna een interview met hem dus voeg ik een kwoot uit dat interview toe én de foto die we ook voor Fanlog kregen.
Na even informeren bij het LD Robbert Meeder of de foto vrij van rechten was.
Hij zoekt het uit en ja, dat is-ie.
Ik plaats de foto en een halve dag later ligt er al een removal ban op.
Zonder uitleg. Gewoon: deze foto moet wég!
Waarna ik moet zoeken wie dat vindt en waarom (waaróm staat nl nergens) zodat ik gok dat ze niet zeker zijn over het copyright.
De Banner blijkt iemand die alleen in Engels en Frans kan communiceren en die mijn uitleg bij de foto niet eens kon lezen.
Ik benader eerst weer Robbert Meeder en dan de voorlichting van de NOS en stuur hun mail dóór met vertaling.
Nou, vooruit – foto mag blijven. Maar het is mijn schuld, had ik het meteen maar duidelijker moeten aangeven.
Waarna ik dus tot ver na terugkomst uit de VS schoon genoeg heb van Wikipedia.
Die foto waar het om ging was deze. En zeg zelf: LD of Giga LD?
