Knikkers
Erg ver hieronder stond dat ik Plusmarkt-knikkers te geef had.
Dus krijg ik net een commentje “ik wil ze wel hebben”.
Ik moet even iets actualiseren dus.
Een paar weken geleden al belt hier opeens een bejaarde buurvrouw aan.
Ze heeft me wel eens gezien bij de Plusmarkt en mag ze mijn knikkers.
Want haar kleinzoon heeft haar gebeld dat als zij ze voor hem spaart, ze een zoen van hem krijgt.
Zodat ze nu de deuren langs gaat om de jongeman aan knikkers te helpen.
Maar daar gaan mijn knikkers dus nu naar toe.
Vanwege die zoen.
Een bril!
Hij heeft opeens een bril! Jeroen Tjepkema.
En het staat hem hartstikke goed!
Yuma, AZ
Presentator
Eergisteren keek ik even Wat heet met Claudia de Breij en ik vond er niks aan.
Toen wou Intomart van me weten wat ik van háár vond, van de presentator.
Of ze zich wel goed had voorbereid en aardig was voor d’r gasten.
Ik heb ingevuld dat zij het prima deed maar dat bij een flutprogramma er zelfs voor een goede presentator geen redden aan is.
Dat laatste kon in een open blokje voor ‘eigen tekst’.
Gisteren was het erger dan abominabel.
Gordon als gast is sowieso vragen om het beneden peil brengen van het peil.
Maar die presentator! Die man (wie wás het trouwens) wist niks, deed niet leuk en het allerergste: niet eens een vermoeden van iets dat ik maar zal aanduiden met ‘uitstraling’.
Op naar Intomart dus om die klojo en de VARA eens een poepie te laten ruiken.
Maar nu willen ze helemaal niets weten over de presentator. Behalve het algemene of ik die goed vond of niet. Niet dus.
En om toch ergens een statement over te maken Astrid Kersseboom maar de hemel in geprezen als presentator van het late NOS-Journaal dat ik bij het ontbijt nog net kon mee pikken.
Gluren naar de buren (in de achtertuin)
V.l.n.r. Hillary, Femke, & Co.
M.a.w. dit komt helemaal goed (en Agnes zat anderhalve meter verder ook rustig te zitten maar in de schaduw en dat kreeg ik niet goed als 1 plaatje gefotografeerd).
Update wond
Helaas krabt-ie de wond zelf open.
Nu (een uur na de foto) is hij weer dicht.
Paul Witteman in de Vara-gids
Gerda eet witte dovenetel (met vriendinnen)
Geen ’tot morgen’
Al sinds vorige week laat Rob Trip bij z’n afronding het ’tot morgen’ achterwege.
Het wás altijd ‘een mooie dag – tot morgen’, op de dagen dat hij er de volgende dag zou zijn en soms per ongeluk ook op donderdag (ff verlies van concentratie of zo).
Niet meer. En tuurlijk heb ik hem gemaild ‘hoezo’ maar ja, tis een Idool, hè, dus dat antwoordt niet 🙁
Uit het Weblog van Gerda Verburg
Zelden ben ik zo opgewekt de regen ingestapt als maandagmorgen. Eindelijk regen. Bodem en gewassen smeken er om.
Velen hebben de neiging om de eerste 100 dagen van het kabinet af te tellen. Bij mij heeft dat enkele weken geleden plaats gemaakt voor het aftellen naar een paar prachtige regenbuien. Die hebben we deze week volop. Heerlijk.
(Bron)
Yuma, AZ
Avondmaal
Andere alleenwonenden koken voor zichzelf.
Zeggen ze.
Mij bevangt elke avond rond zeven uur enorme tegenzin en soms eet ik toastjes met iets en soms gá ik ervoor en maak spaghetti en vandaag dacht ik: ik kook aardappelen.
Om dan als ze klaar zijn te bedenken of ik ze eet met roomboter of met knoflooksaus of (toe maar!) een gebakken eitje.
Alleen ging ik halverwege het koken even naar boven om de mail te checken en teruglopend naar beneden rook ik het al.
Aangebrand.
En ze heten….
De foto laat te wensen over: alleen de voorste Barney is te zien (ze liggen samen te zandbadderen).
Maar ze hebben dus namen gekregen. De voorste (tevens felste) heet Agnes, de achterste (de lichtst gekleurde) Femke.
JPB
Het had zo’n feestelijke bijeenkomst moeten worden. Morgen presenteert het weekblad Vrij Nederland het boek De Geroepene – het wonderlijke premierschap van Jan Peter Balkenende. Een boek over de premier, geschreven door vijf VN-redacteuren en onder redactie van VN’ers Thijs Broer en Max van Weezel. De auteurs, die morgen in Nieuwspoort een debat organiseren over het boek én over de premier, hadden het boek graag uitgereikt aan de hoofdpersoon, premier Balkenende. Maar die weigert te komen.
(..)
Balkenende zou zo’n grote hekel aan Vrij Nederland hebben gekregen dat hij, op staatsbezoek in Australië, zelfs geweigerd heeft om VN-redacteur Max van Weezel de hand te schudden.
(Bron)
En gotogot wat kinderachtig.
Nieuwe huisgenoten
Milieu
Stop de broeikas van Jeroen Trommelen is bij Elsbeth Grüteke te gast.
De VK-journalist dus (met z’n boek).
En ze zeggen ‘u’ tegen elkaar wat ik raar vind maar misschien ben ik te zeer gewend aan het Radio 1 Journaal waar de presentatoren collega’s die ze interviewen plegen te tutoyeren.
Het gesprek gaat over wat we zelf kunnen doen aan ut milieu.
Niet-vliegen en niet-autorijden is het antwoord.
En spaarlampen, ach.
Afval scheiden is sowieso gelul (maar dat wisten we al) maar laten we dat toch maar blijven doen want het scheelt de gemeente kosten en bovendien krijg je niet alles in de grijze bak gepropt.
Dankuwel meneer Trommelen.
Yuma, AZ
Please, please
Ik wil dat de Barneys op stok gaan. Zoals echte kippen.
Hun ouwe konijnenhok is zeker nu het zo nat en koud is niet een verantwoord nachtverblijf.
Dus ben ik nu al dagen bezig om ze tegen duisternis in het nachthok bij Hillary & co te zetten. Waar ze meteen uit lopen.
En ze willen best tot ver na hun bedtijd de tuin verkennen.
Maar het liefst overnachten ze in de schuur.
Eind middag bel ik met R. en maak een Strak Plan.
Laat (=tegen tien uur) zal ik de knagers voeren en dan de Barneys opsluiten in de uitloop van de kippenren zodat ze wel op stok móeten.
Alleen val ik om negen uur om van de slaap, ga om kwart over negen knagers voeren en hoe rap ik ook probeer te zijn: 1 Barney glipt langs me heen de schuur in.
Wanneer ik terug kom en tegenover haar sta smeekt ze me (echt!): please, please – zet me niet buiten. Lieve zachte indringende kreungeluidjes.
En de bedoeling was dus écht: buiten bij de ren zetten.
Ik wacht tien minuten. Dan zit ook de andere Barney binnen in het hoekje in de schuur en de eerste probeert ongeveer onder haar te kruipen.
Please, please, smeek, smeek – zet ons niet naar buiten.
Ik kniel bij ze neer en zeg dat ik hun moeder ben en dat ze niet bang hoeven zijn en dat ik water voor ze zal neerzetten voor het geval ze morgen eerder wakker zijn dan ik en dat doe ik dan ook.
O got.
Anti-mij
Kom, denk ik.
Laat ik mijn kostelijke Betty Boop-artikelen eens wat beter onder de aandacht brengen.
Dus zoek ik een startpagina (en vind die) en schrijf een tekstje met ‘voeg mij please, please toe’.
Waarna ik een tekstje moet overschrijven dat anti-spam is.
Dit tekstje.
En wat ik ook probeer – het lukt me niet.
Wat me wel vaker overkomt zeker als het ook nog schuin gekantelde lettertjes zijn met fraaie krullen.
Shitderdeshit.