Negen van de tien keer (minstens) blijft VN ongelezen.
Wat dit toch al niet goedkope abonnement extra prijzig maakt.
Vandaag was keer tien.
Stoeltje opgesteld in de tuin op het enige plekje waar ruimte was én zon tot drie uur.
Dan verdwijnt het allerlaatste straaltje zon met dank aan de giga boom in de tuin van de buren waarvan ik hoop dat de nieuwe bewoners die snel omkappen.
Ook al is-ie oud en maakt dat het zielig maar een vrouw in de buurtuin wil ook wel eens ná drie uur een beetje in de zon zitten soezen. Of lezen.
Maar goed. VN gelezen dus. Wat me niet meeviel.
Wat een hoop oninteressante artikelen.
Zelfs het zo smakelijk aangekondigde ‘korte verhaal’ vond ik mager.
Na een half uur was-ie uit. Dit kostbare weekblad.
En toen was de zon ook weg en ik verbrand.
Voor straf omdat ik anders altijd binnen blijf zitten werken.