Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Spelen

De PC speelt met mij.
Hij wil niet uit, hij zet zichzelf in slaapstand, hij zegt dat ik als eigenaar er lekker puh! niet meer in kan maar een andere gebruiker wel en als ik dan als ‘andere gebruiker’ er in ga mag ik er als eigenaar tóch in.

Voor alle zekerheid kijken of er een Windows Update is? No way! Proberen het probleem ‘ik kan niet updaten’ te verhelpen – haha!
Via de verkenner iets checken – grapje! daar kom ik natuurlijk niet in!
Zo modderen we de hele ochtend en de helft van de middag door en dan opeens komt de PC tot rust en kan ik wél doen wat ik wil.
Met mate natuurlijk. Wanneer ik een nieuwe driver voor de nieuwe printer probeer binnen te halen (wat Windows zélf voorstelt) loopt alles weer vast.

Ik krijg de indruk dat de PC een spelletje met me speelt.
Uitdagen en pesten en frustreren en dan weer even de teugels laten vieren en wanneer ik dan denk ‘probleem gelukkig weer opgelost’ keihard dwars gaan liggen.
Waaróm hij dat doet kan ik niet bevroeden.
Misschien simpelweg ‘omdat het kán’.

Murphy’s wraak

Vandaag krijg ik de nieuwe ultrabook.
Hij wil eerst opgelaad, dan sloop ik de allerergste bloatware uit z’n systeem (wat ik niet snap laat ik maar even zitten).
Ik verheug me erg op hem de komemde dagen heel mooi optuigen.

Ik switch naar de PC en laathetnietwaarzijn: die vertoont dezelfde kuren als een aantal weken geleden. Hij wil vensters niet openen of sluiten, reageert dan helemaal niet meer op IE.
Ik sluit ook Eudora en wil opnieuw opstarten.
Maar hij blijft hangen bij het afsluiten.
Net als toen.

Hij is dus NIET hersteld.
En degene die me vorige keer hielp kan nu op z’n vroegst woensdag.

Wachten

Volgens PostNL is de pakketbezorger al enige uren naar me ‘onderweg’.
Met mijn mooie nieuwe notebook.

Omdat de bezorger pleegt te komen klokslag twaalf uur zit ik al vanaf elf uur in een stoel met een boek richting raam om bij elke auto goed te kijken of het ‘m niet is.

Om tien over twaalf (hij is láát) zoeft de auto voorbij, dieper het dorp in.
Dat is okee, hij komt altijd op de terugweg langs.
Maar tien minuten later een nog hardere ZOEF.
Mijn huis voorbij en dorp weer uit.

Hoe kan dát nou?!

[Update: hij is er en hij is prachtig. De chauffeur moest eerst iets afgeven bij de winkel verderop – zodoende]

Broeden

Al ruim een week maakt Klaartje van die nare ‘boos-broeds’-geluidjes.
Tegen beter weten in hoop ik dat het niet doorgaat (na vorig jaar zes weken broed-ellende op helemaal NIETS en er niet van af te brengen wat ik ook probeerde).
Maar het gaat door. En ze inspireert An die meteen óók maar gaat broeden.

1x hebben de dames vrijwillig het ‘nest’ verlaten om snel te eten en te drinken.
1x zijn ze eraf getild. Waarbij de eitjes die er nog lagen (met dank aan Greta) snel zijn verwijderd.
Nu zitten ze dus op niets.

Net probeer ik ze te lokken.
Babbelen, hapjes, deurtje open.
Zelfs flits ik ze vals in de oogjes.

Ik zie ze denken.
“Mens, ga toch koken.”
Of zoiets.

Besteld

Ik ben al ruim een half jaar zoekende naar een nieuwe, leuke, kleine maar wel sterke notebook.
Een ultrabook. Maar ja wélke.
Bij elke test staat wel een ‘jamaar’ dat me ernstig doet twijfelen.

Zojuist de knoop doorgehakt en besteld en als het goed is komt-ie morgen met PostNL aan huis.
Nee, ik vertel niet welke ik koos en ook niet bij welke webwinkel.
Aangezien ik geen zin heb in “maar X is toch véél beter?!” en “hoe kun je dáár nou bestellen?!”

Toen ik nog zoekend was heb ik via deze weg maar van 1 iemand goede adviezen gehad (haar ben ik nog steeds dankbaar).
Verder was het net als met mijn rug: veel “zou je niet”s en “je moet dit” en “nee, je moet dát” en “ik zou….”

Misschien heb ik net een kostbare miskoop gedaan maar dat wil ik dan graag zelf ervaren en niet nu al de put in worden gepraat.
Los daarvan heb ik mijn lezers uiteraard zeer hoog.

Schaap

Sinds een paar dagen staan er schapen op het weiland rechts achter mijn huis.
Vanohtend kijk ik naar de schapen.

Dan denk ik al: ligt dat ene schaap niet héél erg stil.

Vanmiddag blijkt: inderdaad.

Dat schaap lig niet alleen stil, dat schaap is dood.
Gaande de dag hebben de andere schapen dat ook ingezien en haar verlaten.

Ik weet wie de eigenaar is van deze schapen maar ik weet niet zijn naam en ook niet waar hij woont.
Maar ik neem aan dat hij vanavond even komt kijken of alles wel goed gaat.

“We haven’t seen you in a while…”

Ik ga niet meer naar het motel in Yuma.
Ik kan niet genieten van een kamer met balkon in een motel waar mensen op wie ik zeer gesteld ben, die altijd ontzettend aardig voor mij zijn geweest, harteloos zijn ontslagen door een nieuwe eigenaar.

Dus moet ik bellen met de Best Western in Kingman waar ik nu mijn reis ga beginnen.
Ik wacht tot het daar na zeven uur ’s ochtends is omdat er dan twee mensen achter de balie staan. Ooit belde ik eerder en toen was er maar 1 iemand die ook het uitchecken moest afhandelen zodat die vroeg of ik later nog eens kon bellen. Nadat ik dus al mijn telefoneerangst-moed had verzameld.

Ik draai het nummer, hoor een mannenstem en versta niet eens de naam van het hotel (zenuwen!).
Maar wanneer ik “This is Zjienie Doemen” zeg, zegt de man: “We haven’t seen you in a while!”
Ik heb nog steeds geen idee wie hij is (die aardige kale dikkerd of die meestal stugge lange man met het baardje of nóg iemand anders) maar ik ben ‘gekend’ en de last van moeizaam uit mijn woorden komen valt van me af.

Dus schrap ik de reservering die 29/5 zou beginnen en maak een nieuwe voor 21/9.
De aardige man biedt aan dit aan me toe te mailen ter bevestiging maar dan breekt me op dat ik het Engelse woord voor ‘streepje’ als in @jeanne-doomen.net niet weet.
Underscore is het niet maar ‘stripe’ doet bij hem weer geen bel rinkelen.
Zodat ik zeg dat het volgens mij vast goed komt en lacht hij dat we dat email-adres helemaal in orde gaan maken de volgende keer dat ik daar ben.
En mijn favoriete kamer Rm 151? Dat moet volgens hem wel lukken.

Opluchting.

Tijden die voorbij gaan

Ongeveer 12-13 jaar geleden kwam ik voor het eerst in Yuma.
Het motel waar ik toen een aantal jaren verbleef ging in 2002 over in andere handen.
In het voorjaar van 2003 reed ik eindeloos rondjes door de stad tot ik besloot te proberen of de Yuma Cabana leuk was.
Ik was er direct helemaal verrukt van en keerde in dat najaar al terug.

Ik had mijn plek gevonden en schrapte Elko, NV en Sierra Vista, AZ (waar ik tot dan ook regelmatig kwam) uit mijn reisdoelen.
De kamer (het mini-appartement) in de Yuma Cabana was prettig met balkon waar vanaf de namiddag de zon kwam.
Maar vooral: de mensen.
Receptioniste Dorothy, altijd even hartelijk.
Klusjesman Mike met wie ik babbelde over auto’s en vogels.
De eigenaar Melissa die ik nooit ontmoette maar met wie ik regelmatig prettig mailde.

Tien dagen geleden mail ik haar dat ik niet kan komen vanwege mijn pijnlijke rug.
Ze vertelt dat die vrijdag (enkele dagen later) het motel van eigenaar verandert, zet de nieuwe eigenaren in Cc en vertelt dat ik zo’n fijne gast ben.
Waarop de nieuwe eigenaar me binnen het uur hartelijk verwelkomt en meldt dat ze nog een ánder motel hebben en dat ze daar van alles organiseren zoals golf en bbq en dat gasten van de Yuma Cabana daar ook welkom zijn.
Allemaal leuk en aardig (en niet voor mij), maar, mail ik aan Melissa en de nieuwe eigenaar: blijven Dorothy en Mike?
Geen reactie meer van Melissa, een mail van de nieuwe eigenaar over dat bij hun ándere motel er 86% terugkerende gasten zijn en dat al het personeel er al tien jaar werkt.

Ik vertrouw het niet.
Dus kijk ik gisteren weer eens op de Yuma Cabana website.

Bij Photos staan wat algemene foto’s en een paar van de kamermeisjes.
Wég zijn de foto’s van Mike en zijn vrouw Joy en van Dorothy. Terwijl in alle reviews van dit motel juist hun geweldige service zo werd geprezen.

Ik zoek naar Mike. Vind hem op Facebook.
En ontdek zo dat op 8/5 hij te horen kreeg dat hij was ontslagen en gelieve uiterlijk 11/5 zijn woning (op het terrein) te hebben verlaten.
Dorothy kreeg op 13/5 haar ontslag.

Mijn eerste reactie is: ik ga niet terug. Wat praktisch onhandig is want er liggen daar al drie pakjes voor mij.
Dan: ik ga nog 1x terug.
Om afscheid te nemen van Yuma.
En dan niet meer.

Een home away from home is tenslotte niet een leuke kamer met balkon.
Dat zijn de ménsen.

Zwaantjes

Op 12 april zie ik dat de zwanen een nest hebben gemaakt en dat het vrouwtje zit te broeden.
Vijfendertig dagen zal het duren en ik vraag me af of ik de geboorte van de jongen zal meemaken (aangezien ik dan nog denk dat ik 13/5 naar Amerika zou gaan).

Vandaag is het zover.
Daar komt moeder zwaan aanzwemmen met zeven baby-kindjes.

Inlog Ziggo

Iets dat na het prutsen aan de PC moest is opnieuw alle wachtwoorden invoeren voor al mijn (=veel) mail-accounts.
Ik verzamelde ze laatst al toen ik de Dell laptop aan het optuigen was.
Ook toen kon ik er 1 niet vinden: die van ziggo.
j.doomen@multiweb.nl

Ik heb twee wachtwoorden genoteerd in mijn kleine wachtwoordenboekje.
Ik probeer ze allebei.
Authentication failed.

Ik probeer of ik bij Ziggo mijn wachtwoord kan wijzigen.
Dat kán wel maar dat stuurt Ziggo dan aan mijn j.doomen@multiweb.nl-adres – waar ik niet bij kan.

Ik mail mijn webmistress of zij wellicht dat wachtwoord weet (ze weet een hoop van mijn wachtwoorden).
Helaas.
Ze stelt voor: is er geen webcare via twitter die je dit kunt voorleggen.
Dat doe ik. Maar daar hebben ze al 22 uur ‘vrij’ dus daar krijg ik op z’n vroegst morgenochtend een reactie.

Mocht jij me willen bereiken: doe het niet via dat @multiweb-account.

PC

De PC doet het weer.
Zo’n beetje.
Hij wil meestal niet zelf afsluiten (wat dan via zijn knop moet waarna hij in het windows logboek een kritieke fout noteert).
Wanneer hij opstart doet hij daar erg lang over en geeft dan als fout iaStor.
Dat heeft te maken met raid en met het moederbord.

Het kán zijn dat er iets fout is in de afstelling van raid.
Het kan ook zijn dat 1 van de raidschijven ter ziele is.
En een Windowsfout is ook een optie.

Dat kan uitgetest door Windows via een bij te plaatsen extra HD op de PC los te laten.
Maar die extra HD hadden we niet dus die moet ik eerst aanschaffen en dan zien we over een paar weken verder – aangenomen dat de PC het zo lang blijft doen.

Nu (morgen) ga ik ook een nieuwe externe HD kopen om dan zéér veel back-ups te maken.
En iemand vragen om de printer uit de doos te halen want die staat intussen wel op mijn kamer maar ik krijg ‘m er niet uit.

Ik ben kapot maar te moe om te slapen.