Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Kippenleed

Vrijdag zie ik dat kip Bernadette weinig eet en veel drinkt.
R. en ik brengen haar direct naar de dierenarts die coccidiosis vaststelt en voelend aan het kipje constateert dat ze nog lekker in haar vel zit (niet is vermagerd) omdat ik er snel bij was.
Bernadette moet een antibioticakuur en logeert nu in de ziekenboeg van R.

Vandaag besluit ik dat Klaartje en An moeten stoppen met zinloos broeden op niks.
Bleven ze wanneer ik ze van ‘niks’ afhaalde eerst een uur eten, drinken, toilet maken en rondhangen – de laatste dagen zitten ze binnen de minuut weer gezusterlijk op hun nest.
Omdat ik ze telkens oppak om ze te forceren zich te vertreden (en te eten) voel ik dat ze vermageren.

Dit kan zo niet langer dus plaats ik ze vandaag elk in een kooi met lege, gladde bodem.
En eten en drinken.
De meest beproefde manier om een kip broedsaf te maken voor watjes die ‘in een juten zak aan de waslijn hangen’ zielig vinden.

Dit is trouwens ook zielig.
En het kan wel vier dagen duren.

Ik nam foto’s maar de Dell heeft geen gaatje voor het kabeltje van mijn CoolPix P500 en uiteraard niet voor een SD-kaartje.
R. stuurde een foto van Bernadette maar ik kan niet terugvinden waar Windows XP die foto’s opslaat.

Later vandaag hoop ik fut te hebben om de Ultrabook zodanig op te tuigen dat hij iets met foto’s kan.
Nu zijn we allebei heel erg moe.

Starting all over again

Ik heb een nieuwe Ultrabook.
Wel in de eigen, oude doos, want, zei de jongen misprijzend: ik had niet de hele verpakking meer.
Klopt. Ik had het piepschuim waarin de notebook was verpakt weggegooid.
Aangezien, zei ik: “Ik niet had verwacht dat ik hier binnen tien dagen zou staan omdat-ie kapot was.”

De jongen bij de kassa van MyCom zei dat de technische afdeling eerst moest vaststellen of de ultrabook echt kapot was.
Een knul van pakweg 18 achter die balie deed ‘m open en vroeg wanneer ik nou problemen had.
Alsof je een blauw scherm kunt toveren door op drie toetsen te drukken.

Andere knul (deskundiger) had het over Logboek.
Waarover ik kon vertellen want dat controleerde ik al dagen vlijtig en ik had er zelfs dingen uit geprint – kijk maar.
Hoe kwam je in dat logboek en waar moest je dan kijken, vroeg de knul.
(wat me deed twijfelen aan wat je moet kunnen om bij MyCom technisch expert te zijn)

Gelukkig had de andere jongen er veel meer verstand van en die sloot alle vage twijfels direct kort.
Zodat ik toen de nieuwe kreeg in de oude doos.

Vanavond staat hij op te laden.
Morgen kan ik opnieuw installeren.
Waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb.

Dit typ ik op mijn bejaarde Dell notebook met Windows XP.
Die twee weken geleden opeens niet meer wou opstarten.

Ultrabook kapot

Al snel vertoont mijn nieuwe Ultrabook kuren.
Hij blijft hangen. Hij geeft (o schrik) een zwart scherm.
Hij zegt dat ik Windows verkeerd heb afgesloten (wat ik echt niet deed).
Hij geeft… een blauw scherm.
En dan… nog een blauw scherm.
En vanmiddag wéér 1.

Ik noteer iets waarover hij klaagt, ik google het en wat ik vind maakt me niet vrolijk.
Ik bel MyCom Alkmaar, vraag of ze morgen direct kunnen repareren als ik ermee langs kom.
‘Direct’ omdat de ultrabook is ter vervanging van een PC die óók al kapot is zodat ik anders helemaal zonder internet zit.
De aardige jongen aan de telefoon doet begrijpend (geen internet = bijna dood).
Hij heeft de oplossing: ik krijg een nieuwe.
Want als deze zo snel foutmeldingen gaf, is het gewoon een fout apparaat.
Geen probleem, ruilen ze morgen even om.

Heel aardig natuurlijk, afgezet tegen het moeizame gedoe van Paradigit.
Maar dit betekent dat ik helemaal opnieuw moet beginnen met alles installeren.
Alle moeite van een hele week prutsen voor niets.

Hello? anybody home?

Ik weet dat er mensen zijn die hun hele internetleven beleven vanaf een laptop maar ik vind het onwennig.
Geen groot scherm om recht voooruit naar te kijken.
Veel gekoesterde programma’s weg of alleen indirect te benaderen.
En wanneer dan ook de verse nog geen week oude Samsung een ernstige foutmelding geeft, vliegt het me aan.

Ik lees over de nieuwe VN Thrillergids en denk: dat wordt prettig ontspannen en boeken en schrijvers aankruisen die ik wil proberen.
Eerst naar de benzinepomp. VN? Nee, dat hebben ze niet. Wel Elsevier.
De Plusmarkt dan. Ook geen VN.
De website van VN – die is aan het restylen en pas een paar uur later te benaderen.
Toen daar dit nummer besteld.

Intussen krijg ik via de nieuw geïnstalleerde Eudora best veel spam en best weinig gewone mail.
Zodat ik denk: zouden mensen mij mailen op een adres dat ik niet op Eudora heb geactiveerd? Maar degenen die ik kan bedenken van wie ik mail verwacht mailen naar de adressen die ik wél heb aan gezet.
Waarom mailen ze dan niet?

Het enige waarop ik de klok gelijk kan zetten is egel.
Hij weet dat ik tegen tien uur 2 gebutste eieren voor hem neerleg zodat hij die om tien uur, soms tien over tien, lekker leeg slurpt.
Dan is het nog net licht en als beloning voor mij omdat ik er lol aan heb hem te zien komt hij uiterlijk tien over tien en niet een half uur later.

Aangezien egel niet gek is en investeert in de toekomst.

PC kapot

Na een laatste backup en toen dapper de hele PC terugbrengen in de oude toestand en daarna alle intussen verschenen updates installeren bleek dat de PC kapot was.
Hij bleef nl extreem langzaam afsluiten en weer opstarten zodat ook de aardige Ralph van de Paradigit Helpdesk zei: dat moet de hardware zijn.

UPS komt hem vrijdag halen.
Dan wordt hij door Paradigit onderzocht en krijg ik hem 3-4 weken later terug.
Dat vind ik heel lang mn omdat mijn ultrabook niet is ingericht op vervanging van een grote PC.
Opslag van bestanden kan door er mijn externe HD aan te koppelen maar veel van die bestanden zijn in WordPerfect.
En dan heb ik het over bestanden waarin staat waar de handel van mijn Winkel is opgeborgen. Concreet: in welke doos welke magneet zit.
Openen met bv Kladblok blijkt geen optie (geprobeerd) – dat wordt wartaal.
Maar WP op de notebook zetten kan amper wegens onvoldoende ruimte.

Ook dacht ik korte stappen snel thuis te zijn door m’n hele Eudora te kopiëren en over te zetten op de Samsung.
Zo zette ik ‘m eerder ook op de PC (probleemloos). Nu geeft hij elke tien seconden een raadselachtige foutmelding.
Dit gaat dus niet werken.
Webmail is in mijn geval ook niet een alternatief omdat ik véél mailadressen heb.

Wie overweegt iets te commenten als ‘maar over 4 weken heb je weer een fijne, schone computer!’ kan zich net zo goed meteen ontvrienden.

Het einde nadert

Ik weet dat ik eraan zal moeten geloven.
Ooit (snel) komt het moment dat de PC via de herstel DVD moet worden teruggezet in de fabriekstoestand.
Als ik geluk heb doet hij het dan weer en hoef ik alleen alle programma’s en bestanden die er ooit op stonden en waaraan ik hecht terug te zetten.
(En wie nu reageert “o, is dat álles” heeft dat duidelijk nog nooit hoeven doen)

Als ik minder -relatief- geluk heb doet hij het dan nog steeds niet en is het een hardware probleem waarna het onwillige Paradigit eindelijk in actie komt.

Mijn idee was steeds: zolang-ie het doet, grijp ik niet in.
Maar nu loopt de PC weer vast. IE is niet vooruit te branden en evenmin uit te zetten.

Ik denk dus dat ik morgen afscheid moet nemen van wat ik hád en op hoop van zegen de plons in het diepe moet maken.
Waarbij ik eerst dacht: gelukkig heb ik de Samsung (waarop ik dit nu ook zit te tikken).
Maar als de PC los is van de router, hoe komt de notebook dan online?

*angstig hartje*

Binnen

Wanneer Klaartje broeds is, hoopt Greta dat ik haar zal vermaken.
Vorig jaar kreeg ze me zover dat ik een uur per dag wormen voor haar zocht.
Lekkere hapjes waardeert ze ook nu maar ze heeft iets beters ontdekt.
Ze wil het huis in.

De schuur mag ze altijd al verkennen, de bijkeuken is ook ok.
Een paar dagen geleden was ze me te snel af en stond ze in de keuken.
Net kost het me grote moeite haar uit de woonkamer te verwijderen.
Waar ze dan een kwartier heeft rondgekeken en me heeft verlost van enkele spinnetjes e.d. die aan de stofzuiger zijn ontkomen.

Ik leg haar uit dat ze een buitenvogel is.
Wat haar niet overtuigt.
Zodat ze morgen weer mag.

Ik ben benieuwd wanneer ze de trap op hipt om tenslotte op mijn bed in diepe slaap te vallen.

Leed

Vergeleken met een kapotte PC, een gecancelde vakantie en nu al een maand hevige rugpijn (en dank je, ik hoef niet méér rugadviezen, ik kom om in de adviezen en de pijn is er nog steeds) lijkt het misschien peanuts.
Maar dat is anders als je een kip bent.

Mijn vier kippen zijn eigenlijk twee stelletjes.
Greta en Klaartje zijn vriendinnen, misschien zelfs zussen.
Bernadette en An wáren geen vriendinnen maar zijn het intussen wel geworden.
Ze trekken wel op in een groep van vier maar ze *zijn* twee groepjes.

Dat blijkt weer eens nu Klaartje en An broeden.
Nog steeds ‘op niks’ en de afgelopen dagen eens te meer ‘op niks’ want Greta is of óók van de leg of ze verstopt haar eieren elders.

In de tuin lopen dus Greta en Bernadette.
Trek dan samen op, zou iemand die niks begrijpt van de kippenziel misschien zeggen.
Maar Greta en Bernadette hébben niks met elkaar.
Ze storen zich ook niet aan elkaar.
Maar ze gedragen zich of de ander net zo goed een fazant zou kunnen zijn of een roerdomp.
Een vogel, maar een zó ander soort vogel dat zij, als kip, er niets mee gemeen hebben.

Dat is dus leed.
Om opeens helemaal alleen te zijn in een grote tuin.

Wanneer ik de broedsters 3x per dag uit hun hok haal en ze snel eten, drinken, zandbaden, trekt Greta naar Klaartje en Bernadette zoekt aansluiting bij An.
De broedsters zien ze niet eens.
Leed dat niet valt te compenseren met extra aandacht en extra hapjes door een mens.
En dat misschien wel erger is dan mensenleed omdat er als kip niets aan valt te begrijpen.

Worstelen met techniek

Gisteren zit ik opgewekt de nieuwe ultrabook op te tuigen maar helemaal opgewekt ben ik toch niet aangezien de PC ‘raar’ doet.
Laat ik de details maar even laten zitten.
Dan, ergens in de middag doet de PC weer ‘normaal’.
Zodat ik tegen beter weten in denk dat hij even een slechte bui had maar nu weer okee is.
Dus waag ik het erop en zet ‘m wanneer ik ga slapen uit zoals ik ‘m normaal uit zet.
Afmelden doet de PC. Dan afsluiten en dat héél lang.
Zodat ik denk: bekijk het maar. En: ik zie je morgenochtend wel weer.

Maar een half uur later gluur ik toch eens naar de kast waarop het aan-lampje nog brandt.
Ik klik de monitor weer aan en zie deze boodschap.

Vanochtend de PC weer aan.
Hij vertelt me dat de PC gisteren verkeerd is afgesloten. Wil ik naar een oplossing zoeken? Jazeker.
Dus zoekt-ie maar hij vertelt mij niks meer en nu ‘doet-ie ut’ dus zolang hij het doet hou ik me weer voor de gek.
Nou ja, een beetje.

Wat me eigenlijk het meest ergert is dat ik zo minder plezier heb in de Samsung.
Omdat die niet mijn leuke nieuwe speeltje wordt maar toch een reserve voor de grote jongen.
En daar is hij niet voor gekocht en ook niet op gebouwd.

GL vs PvdD

HP/De Tijd klapt vandaag op de website even uit de school over kandidaat-lijsttrekker Jolande Sap van GroenLinks. Deze was door het blad uitgenodigd om voor de volgende editie in debat te gaan met die andere groene dame, Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren.

Echter, Sap had hier geen zin in. De reden? Ze vindt de PvdD ’te klein’, ’te marginaal’ en stelt dat een debat zelfs ‘imagoschade’ kan opleveren. Saillant detail: volgens de laatste peilingen is GroenLinks met vier à vijf zetels niet veel groter dan de Partij voor de Dieren, die op twee à drie zetels staat.

HP/De Tijd heeft nu contact opgenomen met de andere kandidaat-lijsttrekker van GroenLinks, Tofik Dibi. Deze vindt de PvdD allesbehalve ’te klein’ om mee in debat te gaan. “[…] ik kan je wel zeggen dat ik heel graag met Marianne wil praten. Zij heeft een verhaal en haar partij vreet ons op, als we niet uitkijken.”

(bron)