Jeanne's Weblog

Ik krijg een aardige mail van een Van Tiggelen die door googlen hier belandde en las over mijn niet zo leuke contact met een andere Van Tiggelen over de eerste vrouw van mijn vader, Cobi.

Hij legt me uit dat hij geen aantallenverzamelaar is en daarom kiest voor (wat de meesten doen) de lijn via de man.
Zodat ook bij hem Cobi buiten de boot valt maar hij heeft wel vermeld dat ze met mijn vader was getrouwd.

Het was écht een aardige mail.
Met o.a. als boodschap: wat jammer dat je met de stamboom bent gestopt.

Eens te meer realiseer ik me dat het hele stamboomzoeken niets is voor mij.
Ik was (en ben) benieuwd naar mijn familie. Maar na een zeker jaartal (1900? 1850?) valt er via de archieven weinig meer te achterhalen dan wie wanneer werd geboren en met wie huwde en welke kinderen daaruit ontsproten.

Nu deze aardige mailer opduikt denk ik weer: er moet toch iemand zijn die meer wil weten van Cobi van Tiggelen?
Die de foto’s wil hebben die ik heb omdat ze met mijn vader was getrouwd.
En: is er iemand die meer weet van haar en die mij over haar wil vertellen?

Natuurlijk niet meer uit de eerste hand.
Maar misschien via-via.
Omdat ik een link voel met deze vrouw. Zo jong gestorven, haar graf geruimd.

Maar dat bieden ze niet, de stamboombouwers die teruggaan tot wel 1200.
Zodat ik denk ziejewel, daar heb ik dus niets aan.
Cijfers, getallen, namen, statistiekjes.
Maar niemand die uit een overlevering Cobi heeft gekend, niemand van haar Van Tiggelen-familie die zelfs maar in haar is geïnteresseerd aangezien er via haar geen (halve) Van Tiggelens zijn geboren.

Zodat ik het houd bij mijn eigen stamboom.
Moeder: Lucie.
Vader: Jan. Eerder getrouwd met Cobi.
En kan me niet schelen, Cobi, als jouw hele Van Tiggelen-familie je in een onduidelijk hoekje wegzet want ‘geen kids’ – in mijn leven nam en neem je een plaats in.

Ik zag mijn kauwtjesburen al een hele tijd niet meer.
Ze hadden hun zorgvuldig uitgebroede en opgekweekte kids in mijn tuin gedropt (lief hoor, die dunne amper de donsveertjes ontgroeide wat onhandige kidkauwtjeslijfjes).
En dat was het.

Een paar nachten geleden hoor ik wanneer het bijna licht is gestommel op zolder.
O got: ratten. Denk ik.
Maar wanneer ik vanochtend met de auto voor het huis parkeer zie ik twee kauwtjes zich in de eigen woning wurmen.

Ik maak wat foto’s door het zeer vieze raam van mijn auto.
Wanneer ik betere foto’s wil maken in de open lucht vliegen ze weg.
’s Middags hoor ik ze onder het dak stommelen.

Ik begrijp het niet goed.
Het is te laat voor een tweede legsel. Het is te vroeg voor overwinteren.
Huis aan kant maken voor volgend jaar?
Volgens mij doen vogels dat niet.

 

Ik beken dat ik, als linkse vrouw die dieren en duurzaamheid hoog in het vaandel heeft, een enkele keer de afwasmachine laat draaien terwijl die niet propvol is.
Zondag was dat niet het geval.
Zodat ik intussen zes keer de inhoud van de machine in hanteerbare vaatporties in de gootsteen heb gedaan.
Eerst wat me makkelijk afgaat: kopjes en glazen.
Geleidelijk werkend naar wat smerig is en dan wat me echt tegenstaat.

Dat laatste, kattenbordjes met brokjes nog aangeplakt en de vorken waarmee de troep is uitgedeeld, heb ik net achter de rug.
Bah, wat is dat vies. En dan je hand in het walgelijke water om de stop los te maken.

Nu is de machine leeg en kan ik het filter inspecteren.
Hopend dat het vol zit en dat de machine daarom dienst weigerde.
Helaas. Niks mis met dit filter.

De machine aangezet op de laagste stand.
Negentien minuten. Zou toch kunnen? dat hij het gewoon weer doet.
Hij blijft ook nu hangen.

Ik voel voorzichtig of de bovenste la nat is. Nee.
De onderste dan.
Voor het geval er wel *iets* is gesprenkeld.
Ook niet.
Wel staat er een laag water onderin.
Is dat nieuw? Of was het ook al zo toen ik net het filter bekeek.
Maar viel het me toen niet op omdat ik toen helemaal op dat filter was gefocussed.

Ik weet het nu ook niet meer en voel al de reparateur in mijn nek ademen met: “u gebruikt toch wel Calgon?!” en ik dan mutserig: “Calgon?”

Grootschermer is een rustig dorp.
Heel af en toe heeft iemand een probleem met de buren.
Dat hadden mijn buren rechts bv met mij.

Ik had tientallen krielkipjes waar ik zielsveel van hield.
Maar hoe R. en ik ook probeerden de afscheiding ondoordringbaar te maken, het lukte ze regelmatig toch een bezoek te brengen aan de buurtuin.
Dús moest ik mijn kippen weg doen.
Erg om gehuild maar ja, ik kon de kipjes echt niet allemaal tegenhouden en ze zaten inderdaad af en toe bij de buren en uiteraard wil je je buren geen overlast bezorgen.

De buren rechts verhuren hun huis in de zomer aan toeristen.
Meestal erg rustige buitenlanders.
Mooi Vlaams hoorde ik laatst nog praten. Ook Duits.

Nu zit er een Nederlands gezin met kinderen dat van ‘we vallen de buren niet lastig’ nog nooit heeft gehoord.
Een vol uur ‘zingen’ de kinderen nonstop een zomerhit.
Wanneer ze ein-de-lijk de snaveltjes toe lijken te doen zet moeder-toerist opnieuw de zomerhit in en… daar gaan we weer!

Moet kunnen natuurlijk.
Ik bedoel: ik zou mijn lieve buren rechts hun bijverdienste niet willen misgunnen.
Maar mocht *jij* lieve, wél rustige loglezer overwegen een weekje door te brengen in Grootschermer op een leuk adres met zéér rustige buren (want echt: MIJ hoor je niet)
hier moet je wezen.

Ik weet het.
Er zijn kindertjes in Afrika die niet te eten hebben en in Syrië moordt Assad de bevolking uit.
In Nederland halen mensen eten bij de voedselbank.
Allemaal waar en ik wéét het maar ik baal ontzettend want mijn afwaswachine is kapot.

Vanochtend zet ik hem aan en uren later hoor ik hem nóg rochelen alsof het eind niet in zicht is en dat blijkt ook zo te zijn.
Hij staat op 147 minuten en hij blijft op 147 minuten.
Ik schakel hem uit en weer aan. Ik zet hem op een ander programma. Wat ik ook kies, hij blijft aanslaan, rondje maken, uithijgen, aanslaan, rondje maken enzodoor.

Ik vrees dat hij vol water staat dus durf hem niet open te maken.
Doe het dan tóch. Denkend: als de hele keukenvloer onder plenst druk ik hem direct weer dicht. En anders kan ik de machine in elk geval leeg halen.

De machine staat niet vol water, hij heeft ook niets gewassen.
Ik probeer het nóg eens, hopend dat het openen en dichten van de deur hem bij de les zal krijgen.
Helaas.
Ik heb een propvolle afwasmachine met veel vieze vaat en geen zin die met de hand te wassen maar ik zal wel moeten.

Wat het niet háált bij de kindertjes in Afrika.
Maar als je elk klein leed moet wegredeneren omdat er groter leed is waarom zijn vaatwasmachines dan überhaupt uitgevonden.

REGIO – Wie slecht bij kas zit hoeft niet te verhongeren.
In de supermarkt een paar schappen overslaan, behoort ook tot de mogelijkheden. Dat laat de gids van Landschap Noord-Holland zien tijdens een vaarexcursie op zondag 26 augustus.
Van 10.00 tot 12.30 uur kunnen de deelnemers kennismaken met een aantal eetbare plantensoorten tijdens een rondvaart door de Eilandspolder.

Hier staan allerlei eetbare planten.
Maar waar staan ze en hoe pak je dat precies aan?
Tijdens deze vaarexcursie laat de gids zien en proeven wat er aan eetbaars in dit natuurgebied groeit.

Na afloop wordt er een smakelijke salade gemaakt.

(bron)

nee, niet ‘die alles al heeft’.

Wat geef je iemand die jarig is en met wie je/ik het afgelopen jaar weinig contact heb(t) gehad en die ook geen vakantiekaart stuurde.

Vorig jaar stuurde ik haar nog een kadootje.
Ik zóu haar nu alleen een kaartje kunnen sturen.
Of – toppunt van blèh – een e-card.
Dan zijn er altijd nog twitter en Facebook waarop we met elkaar zijn verbonden en ik haar een ‘mooie dag’ kan wensen.
En natuurlijk is er ook de optie: niets.

Eigenlijk wel grappig hoe je op een schaal van 1-5 kunt uitkiezen in hoeverre je ook in de toekomst nog iets met iemand *wilt*.