Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Tijd doden

Ik vlieg donderdagochtend.
Wat te doen tot dan.

Gewoonlijk lees ik een paar uur per dag.
En (leg)puzzel ik.

Maar een dik boek las ik gisteren uit en een dag en een beetje is te kort voor een heel boek.
Terwijl ik niet op reis wil met een boek dat ‘bijna uit’ is.
Geen boek dus.

Een half-affe legpuzzel heb ik evenmin.
Ik zou dus aan een nieuwe moeten beginnen.
Maar daarvoor is een dag en een beetje óók te kort.

YouTube dan.
Waar ik per se dat ene fragment uit Roberto Devereux wil vinden.
Pas na uren alles wegklikken dat het niet is, begrijp ik dat het sinds ik het vond door YouTube wegens schending auteursrecht is verwijderd.

De Troonrede. De jurk van de koningin en haar hoedje.
Wel mooi, dat hoedje.
Maar ik vrees dat ze de veren niet heeft verzameld van een kip die geheel uit zichzelf spontaan in de rui was en ze verspreid door de tuin liet vallen.

Politiek.
Me daar over druk maken heeft nu ook een ‘een dag en een beetje’-gevoel.

De minuten aftellen dan maar.
En straks de tv aan.

Joep

Twee maanden haremhouder in Grootschermer en helemaal happy.



Kippen: leed en stiekem gedoe

Klaartje was deze zomer 3x broeds.
Dat is niet leuk als je niets hebt om op te broeden.
Ik stel het me voor als vlinders in de buik, smachtend naar een onbereikbare liefde.
En dan ook nog worden opgesloten in een kale kooi ‘voor je bestwil’.

Het is tien dagen na zo’n ‘bestwil’-sessie.
Klaartje is niet meer broeds.
Ze is in de rui. En niet zo’n beetje.

Deze foto is van gisteren.
Net zag ik dat haar kontje van achteren helemaal kaal is.
Arm Klaartje.

Greta ziet er prima uit.
Alleen legt ze al drie dagen niet. Zodat ik dacht: die gaat binnenkort óók ruien.

Vandaag valt mij mij vertraagd het kwartje: Greta is weer eieren aan het verstoppen.
Dit keer naast de kist met hooi.
Waar ik met moeite twee eieren uit de smalle strook (vér weggeduwd) peur.
Het derde ei breekt.
Wat jammer nou na al die moeite.

Privacy

Ik wil iemand mailen van wie ik het mailadres kwijt ben.
Ze is front desk klerk bij de Best Western in Kingman waarheen ik altijd ga.

Ik google haar naam.
En vind binnen vijf minuten haar adres, haar leeftijd (73) en via google earth beelden van haar huis.

Het enige dat ik niet vind is haar mailadres.

Nog een keer de DVD ‘Earth Flight’

Heb ik net met de DVD ‘Earth Flight’ iemand blij gemaakt, tref ik bij ‘Vogels’ van de Vogelbescherming nóg een exemplaar aan.

Opnieuw: voor € 1.50 stuur ik ‘m toe.
Doe er een Euro bij en je krijgt ook het laatste nummer van ‘Vogels’ dat op die column van Vincent Bijlo na heel leuk is.

‘Hebbes’ in de commentjes en zelf contact opnemen over de afhandeling.

Ergernis

Ik blader door het blad van de Vogelbescherming.
Ik lees de eerste regels van de column van Vincent Bijlo: “De kippenren is het hele seizoen de mussenhangplek geweest, vanwege het gratis eten en het ontbreken van gezag.”
Dat lijkt leuk.
Maar dan.
Bijlo vertelt dat hij een kip heeft die al een jaar alleen is: “Vorig haar augustus overleed haar collega aan… niemand weet het, dokter Vogel heeft het nooit kunnen vaststellen, een soort hikziekte leek het wel. De kippenhik schalde ’s nachts door de tuin, ze leek wel straalbezopen. Gekke dronken kip.”

Hoezo: niemand weet het?
Dat is een infectie van de luchtwegen, loser! Naar de dierenarts ermee en antibiotica.
Maar je kúnt je natuurlijk ook gek lachen terwijl het dier pijnlijk aan haar eind komt.

Hierna beschrijft Bijlo hoe de overgebleven kip zich duidelijk klote voelt.
Tja, dat heb je bij kippen alleen. Het zijn sociale dieren.

Babbel-babbel over de mus en dan nog over de gaai en dat was het.

Misschien een schat van een man, Vincent Bijlo.
Maar van kippen houdt hij blijkbaar niet voldoende om zich in hun behoeften te verdiepen.

Pillen gehaald

Vandaag moest ik de dierenarts bellen om te bespreken hoe het met Guus gaat.

Kreeg ik de pilletjes erin?
Twee wel, één met wat meer moeite.
Die laatste vergruis ik en soms laat Guus korreltjes staan – dat blijkt niet erg.
Ik vraag of het een ramp is als R. er soms niet alle pillen in krijgt.
Een dag overslaan blijkt geen probleem. Het gaat om de continuïteit.

Hoe vaak ademt Guus?
Terwijl hij slaapt: 18x per minuut.
Dit blijkt erg goed nieuws. Als hij maar onder de 30x blijft duidt dit erop dat zijn linkerhartpomp goed z’n werk doet.
Dit moet 1x per 14 dagen geteld.

Ik vraag of Guus opeens dood zal vallen of dat hij langzaam dood zal gaan.
Het kan allebei.
Hartstilstand is mogelijk.
Toenemende ademhalingsproblemen óók (en: waarschijnlijker, als ik het goed heb begrepen).

Nog een manier om het eind te zien naderen: als hij een hangbuik krijgt of een hangborst.
Daar zit dan vocht in.

Hierna bij de assistente pilletjes opgehaald zodat R. vooruit kan.
Vast de Fortekor vergruisd voor morgen en het andere hartpilletje in vieren gesneden tot vér na mijn vertrek.

Activiteiten

Wanneer R. op mijn huis komt passen verzamel ik de weken ervoor informatie over leuke activiteiten.
Concerten in de Dorpskerk, tentoonstellingen, kermissen, alles wat de polder zo biedt.

Dus viel mijn oog op de Floralia.
Ongeveer het zoetste tijdverdrijf dat ik me kan voorstellen.
Maar dat zie ik toch verkeerd: let op de onderste regels.

Stemmen

Ik heb gestemd.
In Driehuizen.
Waar ik een oude meneer achter de tafel ernstig in verwarring bracht door met een groene kaart aan te komen.
De vrouw in het midden (de voorzitter) had zich hier al op verheugd. Dat er iemand met een ‘uitdaging’ zou komen.

Na het raadplegen van een handleiding kreeg ik twee formulieren.
Op het ene kruiste ik Marianne Thieme aan, op het andere Esther Ouwehand.

Ik ben benieuwd hoeveel mensen morgen in de Schermer PvdD blijken te hebben gestemd.
En dat dan afgezet tegen de vorige keer.
In percentages.

Dvd Earth Flight

Zaterdag zat bij de Volkskrant DVD-1 van Earth Flight.
‘Van de makers van Life en Frozen Planet’.
“Vlieg mee met bijzondere vogels en bekijk de wereld oor hun ogen.”

Deel 1 gaat over Amerika:
“Vlieg mee met een zwerm sneeuwganzen en ervaar hoe zij worden opgejaagd door de Amerikaanse zeearend. Zweef samen met pelikanen onder de Golden Gate Brug van San Francisco en beleef de Grand Canyon,  New York en Monument Valley vanuit een uniek perspectief.”

Ik bekeek ‘m gisteren en heb genoten.
Vooral van de vogels die andere dieren het zware werk laten doen en dan meeprofiteren van hun vangst (bv dolfijnen die vissen opjagen naar de wal waar zilverreigers het lekkere hapje staan op te wachten).

52 minuten.
Ondertiteld in NL én een voice over in NL.

Ik wil hem nu graag doorgeven tegen verzendkosten = € 1.50.
‘Hebbes’ in de commentjes en zelf contact opnemen over de afhandeling.

Nieuwe Facebook-vriend

Ik doe niet zoveel met Facebook als veel andere mensen maar soms vraag ik iemand die ik bewonder: wil jij alsjeblieft mijn Facebook-vriend(in) zijn.
Soms denkt die iemand dan: neu.
En soms denkt zo iemand ook: ja.

Vandaag ben ik Facebook-bevriend geraakt met een van mijn idolen.
José Carreras.
Voor wie niet zo into opera is: dat is 1 van de Drie Tenoren.
Wat ik altijd een blèh-project heb gevonden.

R. en ik zagen José Carreras in Londen in Covent Garden ongeveer veertig jaar geleden (ietsje minder).
Hij zong Don Carlo.
De recensies waren extreem lovend.
Later die week zou een LP van hem uitkomen met -meen ik- Spaanse liederen.
Ik moest en zou die LP hebben want o! wat vond ik José Carreras leuk! En niet zo’n beetje leuk en niet alleen als zanger leuk.

Destijds, begin-midden jaren zeventig was José Carreras prachtig.
Beeldschoon.
Daarna kreeg hij kanker en hij werd beter maar toch.
Hij werd nooit meer de ‘lovesick doleful Infante’ (recensie) van toen.

Ik zoek naar een mooi fragment van toen. Deze is te kort.
Maar het moet het nu maar even doen.

Kamervragen Marianne Thieme

Vragen van het lid Thieme aan de minister van Algemene Zaken over de voorbeeldfunctie van leden van het Koninklijk huis in relatie tot de plezierjacht.

1. Kent u het bericht ‘ Hond kroonprins gewond bij jacht langs de Dinkel’? [1]

2. Is het waar dat ZKH Prins Willem Alexander jaagt op eenden? Zo ja, acht u een dergelijke hobby te combineren met de voorbeeldpositie van leden van de Koninklijke familie? Zo nee, wat gaat u doen om dit beschadigende beeld te herstellen?

3. Was het met publiek geld gefinancierde Koninklijk jachtdepartement direct of indirect faciliterend betrokken bij deze jachtpartij? Zo ja, op welke wijze? Zo nee, kunt u uw antwoord nader toelichten?

4. Kunt u uiteenzetten of met publieke middelen gefinancierde beveiligingsmedewerkers bij deze jachtpartij aanwezig of betrokken waren? Zo ja, acht u het correct dat de uitoefening van een zeer omstreden hobby met publieke middelen gefaciliteerd wordt en waarom? Zo nee, waarom niet?

5. Deelt u de mening dat betrokkenheid van leden van het Koninklijk huis bij het voor het plezier doden van dieren schadelijk is voor het imago van een instituut dat met publieke middelen gefinancierd wordt? Zo ja, bent u bereid met de Koninklijke familie tot afspraken te komen om betrokkenheid bij dergelijke activiteiten in binnen- en buitenland niet meer te laten plaatsvinden? Zo nee, waarom niet?

6. Kent u de openbare spijtbetuiging van Koning Juan Carlos naar aanleiding van diens betrokkenheid bij de plezierjacht in Afrika? [2] Zo ja, bent u bereid ook onze Kroonprins te vragen spijt te betuigen over het voorval en beterschap te beloven aan de Nederlandse burgers die de plezierjacht in overgrote meerderheid afwijst? Zo nee, bent u bereid daarvan kennis te nemen en met de Kroonprins te overleggen op welke wijze hij zijn spijt kan betuigen over de gevolgen van zijn betrokkenheid bij de plezierjacht?

1] http://www.tctubantia.nl/regio/twente/11670111/Hond-kroonprins-gewond-bij-jacht-langs-Dinkel.ece
[2] http://nos.nl/video/363693-spaanse-koning-betuigt-spijt.html

(bron)

Vleugels uitslaan

De eerste keer dat ik met Lodewijk door Amerika reisde stopten we aarzelend bij Cedar Breaks in Moab, UT waar eigenares Madeleine Weibel die net het plantsoen aan het fatsoeneren was ons vroeg of we een apartement wilden zien.
Het was het begin van huren bij de Weibels (eerst hier, later hun cottage) en het totaal verslingerd raken aan Utah.

Toen Lodewijk dood was wou ik niet terug naar Utah vanwege het teveel aan herinneringen.
Na een aantal jaren ging ik af en toe naar St. George (UT) waar ik met hem geen gemeenschappelijk verleden had.

Af en toe denk ik: ik zou terug willen naar het Utah waarvan ik met hem zoveel heb leren houden.
Escalante, Hanksville, Moab.
Ik google in Hanksville Joy’s Place.
Een érg fijn mini-appartement waar we op het stoepje wijn konden drinken (destijds nog zéér dubieus in Mormoon-Utah).
Klein onderkomen gerund door Joy. Die we elke dag zagen wandelen met haar volwassen geestelijk gehandicapte zoon.
Zonder enige gêne. Wat voor haar mogelijk normaal was maar ik vond het stoer.

Ik google op Joy en Hanksville.
Het bestaat nog.
Geen website. Alleen vooraf reserveren.
En dan alleen voor couples of single women.

Dieper gravend in google kom ik op een Nederlands reisverslag.
Uit 2005.
Iemand heeft daar verbleven.
Ontmoette Joy die toen 81 was.

Tjee.
Dan is Joy, als ze nog steeds de tent runt nu 88.
Wat een raar idee.
Dat is niet de Joy die ik me als zelf 37 en zij ongeveer 60 herinner.
Goeie kans dat de hele Joy’s Place niet meer de Joy’s Place is die ik me herinner.