Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Wat een dag (en hij is pas begonnen)

Ik zal R. vanochtend tegen negen uur ophalen en ergens heen brengen.
TomTom zegt dat ik er 40 minuten over rijd wat me in de spits optimistisch lijkt dus leg ik het voor aan Routenet.
Dat garandeert me dat als ik om tien voor acht vertrek, ik om tien over half negen ter plaatse ben. Dan heb ik nog een extra marge om het gegarandeerd te halen.

Dus wil ik bij donker de knagers en eenden voeren en het kippenhok open doen.
Waartoe ik met in de linkerhand een emmer brood en in de rechterhand een zak knagersvoer de deur uitstap en hard onderuit ga omdat het houten opstapje bij de drempel is losgeraakt.
Smak! in de modder op het terras. Op de rechterheup die blijkbaar nog stevig is want: niet gebroken.

Snel iedereen gevoerd, me omgekleed en om tien voor acht in de auto.
Alles gaat goed tot de N246 (dat is 7 minuten later) waar we stil staan omdat -jawel- de brug open is.
Maar, denk ik, straks draai ik de A8 op en dan trek ik door.
Strak plan.
Ware het niet dat de A8 zó vol staat dat wanneer dat stoplicht op groen springt niemand meer erbij kan zodat we noodgedwongen stil blijven staan.

Het is nu half negen en ik bel R.: dit wordt niks.
Daarna schuifel ik in de file over de A8 (kon geen kant op, stond immers voorgesorteerd) tot ik er een half uur(!) later pas weer af kan naar de A7.

Onderweg erg gelachen om dit waarschuwingsbord.
Max 50 km. We wreven op dat moment in onze knuistjes van vreugde als we de 10 km haalden.

Zieletje

Greta is in de rui.
Eerst legde ze geen eieren meer, toen verloor ze een paar veren en nu is ze hard op weg ‘geplukt kippetje’ te worden.
Dat is zielig want het is koud.
Maar het is erger zielig want een ruiend kippetje voelt zich klote.
En moet hard aanpoten om weer een kippetje-met-veren te worden.

Greta trekt zich terug bij de houtstapel.
Dat is relatief beschut.
Maar Greta trekt zich éxtra terug.
Als ik lekkere hapjes aanbied, hoeft ze die niet echt.
Een enkel hapje, vooruit – maar eigenlijk zou ze volgens mij het liefst in bed liggen met de dekens over zich heen.

Zo ken ik Greta niet.
Greta, mijn kippetje-de-voorste dat als ik even niet oplet in de woonkamer staat en daar Guus de stuipen op het lijf jaagt door haar daadkrachtig rondstappen.
Greta, mijn zeurkousje, dat géén genoegen neemt met (jammie!) kostelijk strooivoer of pinda’s of krentebollen waar de andere kippen wél blij mee zijn maar pas stopt met indringend aankijken als ik kaas heb gestrooid.
Nu, in de rui, neemt ze een enkel hapje van de kaas en … laat verder maar zitten.

Er is niets dat ik kan doen om haar te helpen.
Tartaar bied ik aan. Eitjes.
Lamaar, doet Greta.

1 dezer dagen zal ik wat foto’s nemen.
Beetje vernederend.
Maar dan begrijp je wat ik bedoel.

En daar is ze, egeltje

Dus ren ik naar buiten en bied een eitje aan wat ze deskundig kraakt en leegslobbert.
Ik wil niet flitsen (het is nog ‘licht’ maar niet meer klaar-licht) dus de foto’s zijn matig.

Morgen een groot plateau vrije-uitloop-eieren halen en voeren en voeren en voeren zodat ze hopelijk toch voldoende opgevet de winter doorkomt.

Egeltje

Vaste voertijden buitendieren zijn 8.00 uur en 17.00 uur.
Vandaag is het extreem vroeg donker en Weeronline zegt dat het om half 5 droog is en om 5 uur weer gaat hozen.
Dus stap ik om half vijf naar buiten en daar, direct achter het huis, is egeltje.

Ik sla 1 eitje kapot dicht bij de drempel (egeltje is alweer weggeslopen) en 1 op het vaste plekje.
Ik voer Otje en Jozef en sluit het kippenhok en egeltje is het eitje bij de drempel aan het eten.
Ik kan op een halve meter langs haar lopen naar de achtertuin.
Wat moet ze honger hebben dat ze dat toelaat.

En wat is ze klein.
Ik had het laatst over een mannenhand die haar zou kunnen omsluiten.
Maar zelfs mijn (voor een vrouw: kleine) vrouwenhand zou dat kunnen.
Wat ze niet wil en dat respecteer ik.
Niet dat ik veel keus heb.

Money en hoe er verstandig mee om te gaan (1)

Gisteren hoor ik op de radio een discussie over ‘armoede in Nederland’.
Frits Spangenberg (die ik nog ken van de HBS van het GLE omdat hij vriendje was met het meisje waar ik naast zat, toen een droogklootje nu een goed uitziende man) betoogt dat armoe relatief is.
En: dat mensen arm zijn omdat ze verkeerde keuzes maken wat ze denken per se nodig te hebben.
Een flat screen, een iPhone en dan zeuren dat ze het eten niet (meer) kunnen betalen.

Daar moest ik aan denken toen ik gisteravond op 1 nét aan te zien exemplaar na een aantal waar-de-loze foto’s maakte in de opera en ik een oude baas (zeker in de 70) naast mij achteloos met zo’n i-ding haarscherpe foto’s zag maken. Hij wél.

Maar ik was dit jaar 5 weken in Amerika, ik heb een tijdje toen ik nog niet wist dat ik boven mijn stand leefde gretig boeken en dvd’s (van háár) ingekocht en kom net terug van Baden-Baden.
Maw: ook deze vrouw kan niet alles hebben.

Money en hoe er verstandig mee om te gaan (2)

Behalve een mooi scherp bij weinig licht fotograferend ‘ding’ (camera of mobieltje) had ik ‘Oh Lord, won’t you buy me…’ nog iets anders willen vragen.

Een betere GPS.
Mijn TomTom is zeer oud en update niet meer.

Hoe lastig dat is ontdekte ik vorige week.
Met knikkende knieën geland, in het donker de snelweg op, met R. verdwaald in Amsterdam omdat Lucie van TomTom me alle kanten opstuurde behalve de juiste en toen ook nog eens wou dat ik midden op de snelweg ging omdraaien.

Toen R. ‘ergens’ afgezet en nog bijna anderhalf uur gedaan over terugrijden naar Schermer.
Waarbij mijn eigen kompas beter was dan dat van háár.

Gisteren zet ik weer de TomTom aan op de terugweg van de opera.
Ik kies: Navigeer naar Thuis.
Waarop Lucie zegt dat ik rechtsaf moet en dan links en dan rechtdoor en nog zo wat dat ons in Amsterdam-Oost zou hebben doen belanden.

Money en hoe er verstandig mee om te gaan (3)

Na het debacle van vorige week oriënteer ik me op de website van Garmin Nederland.
Ik kijk welke kaart compatibel is met mijn Nüvi 2555LMT.
Die Nüvi komt op de website niet voor.

Dus mail ik ze: Welke kaart kan ik erop zetten en herkent mijn Garmin dan direct dat hij in Nederland en niet meer in Amerika is of moet ik nog iets speciaals installeren of omzetten?

Ik krijg een ellenlang voorgeknipt- en -geplakt antwoord dat begint met
Indien u de City Navigator kaart ook op de computer wilt installeren (om
te gebruiken in het programma MapSource) dient u een DVD aan te
schaffen. Ook indien u de kaarten later wilt kunnen updaten heeft u een
versie op DVD nodig.
Een volledige versie van de City Navigator op DVD kunt u aanschaffen via
onze website:
https://buy.garmin.com/shop/shop.do?pID=6299&pvID=72688
Klik bij het betreffende product op ‘Toevoegen aan winkelwagen’. Vink nu
rechtsonder het vakje aan om de verkoopvoorwaarden te accepteren en klik
op ‘naar de kassa’.

Het tweede deel van mijn vraag wordt niet eens beantwoord.
De prijs blijkt € 93 wat ik een hoop geld vind.
Op Marktplaats gekeken en daar Garmin Nüvi 2445LT CE gezien voor € 115 (nieuw, bij Conrad).
Wel een miezerig klein scherm vergeleken met de 2555LMT maar dat heeft mijn huidige TomTom ook.

Wat ik ook doe, het zal zo’n 100 Euro kosten aan money die ik niet heb.

Rijngoud – rein goud

R. en ik waren naar Rheingold.
Dat is deel 1 van de Ring des Nibelungen van Wagner.

De hele Ring zag ik zeker drie keer.
1x in Seattle in het Engels, 1x het volgend jaar in Seattle in het Duits.
Toen was ik omstreeks dertig.

R. en ik zagen de Ring ook nog eens samen een jaar of tien geleden (ongeveer – die Zeit, die ist ein sonderbar Ding waarmee ik dit keer bedoel dat ik me vaak werkelijk niet meer herinner of iets tien of vijftien of vijf jaar geleden was).
Ik weet wel dat ik toen dacht: dit hoef ik voorlopig niet nog een keer.

Maar Rheingold, dat is altijd wel leuk.
Een paar rappe uurtjes, een hoop actie, je kijkt je ogen uit en er wordt mooi gezongen en spannend geacteerd.
Althans, dat herinner ik me van de vorige keer met John Bröcheler als Wotan.

Het toneel was hetzelfde.
De regie ook, neem ik aan.
De nieuwe Wotan was een slap aftreksel. Zijn Fricka zong met een wobbel van hier tot gunder.
De recensent van Het Parool vond de Erda (Marina Prudenskaja) mooi zingen.
Daarin had hij gelijk. Maar langer dan 5 minuten kan haar bijdrage niet geweest zijn en dat draagt geen opera.

Wel goed: de gemene dwerg Alberich (Werner Van Mechelen) en de smerige intrigant Loge (Stefan Margita).
Maar dat alleen maakt Rheingold niet goed genoeg helaas.

Overigens wel heel lekker pizza gegeten aan de overkant waar we al ruim een half jaar niet waren geweest maar de eigenaar nog steeds erg aardig was.

Aangemodderd

Omdat Guus elke dag zijn pillen moet slikken, verstopt in smakelijk voer, kochten R. en ik bij Ranzijn een leuke selectie hartstikke dure blikjes met vooral variaties op kip, tonijn en inktvis.
Voor de variatie leek mij rundvlees ook wel leuk.
Guus en ook Sammie kijken me daarbij aan of ik ze stront serveer.
En omdat Guus toch écht zijn pilletjes moet slikken haal ik de al uitgeserveerde rundvlees weg en bied kip met kaas.
Dat was een paar dagen geleden.

Vanmiddag zie ik het hartstikke kleine, jonge egeltje op het terras.
Ik buts twee eieren en egeltje vlucht weg.
Ik baal omdat ik net heb gezien dat ik te weinig eieren heb t/m het weekend en ik heb al boodschappen gedaan.
Maar, bedenk ik: egels eten graag nat kattenvoer en die blikjes rund heb ik toch over.

Om vijf uur zet ik het geopende blikje buiten, ik voer alles in de achtertuin, ik loop terug en zie een dikke zwarte kater het blikje leeg eten.
Klaar om weg te vluchten mocht ik gaan gillen.
Wat ik niet doe want: zinloos.
Wel til ik binnen Sammie van zijn eend en zet hem voor het geopende raam.

Sammie loopt naar buiten. Tot op een meter van de zwarte kater.
Mét hoge rug.
Zwarte kater kijkt op, heft het hoofd tot tien cm van het blikje.
Een minuut later sluipt Sammie weer terug.

Ach gossie.
Alsof niet erg genoeg is: hongerig klein egeltje, te weinig eieren, zwarte kater die blikje voor egeltje op eet.
Nu ook nog een slag toegebracht aan het self esteem van mijn lieve rode babyman.

Arbeid

“Er is niets veranderd” zei R. laatst over het huis aan de overkant.
Dat was waar. Tot vandaag.

Al voor acht uur werd groot materiaal aangerukt en stond een vrachtwagen voor mijn huis te loeien.
Forenzen van verderop konden er niet meer langs en dus het dorp niet uit tenzij ze een ietsje reden door mijn strook planten.
Ze zag ze oprecht proberen dat niet te doen maar er zat niets anders op.

Op dat moment stond mijn Polo ng geparkeerd op plaats drie van de parkeerplaats.
Terugkomend van de Plusmarkt heeft een nieuw autootje plaats drie ingenomen (en ook plaats twee).
Er is slechts 1 plaats beschikbaar om te parkeren. Die moet het dan maar wezen – helemaal op het eind.

Ik mag van harte hopen dat ze die opdringerige auto’s niet laten staan.
En dan heb ik het nog niet over de bonk-bonk-geluiden die nu de heerlijke rust van mijn dorp verstoren.

Money makes the world go round

Ik weet dat je ‘Afrika’-arm hebt en ‘Voedselbank’-arm en dan is het nog vele stappen voor je komt tot mijn ‘wat meer geld zou wel leuk zijn’.
Ik zeg dus niet dat ik zielig ben, dat ik essentiële dingen in mijn leven mis (niet kan betalen).

Wel denk ik dat het hartstikke leuk is om zoveel geld te hebben dat je kunt kopen wat je wilt.
Niet per se een jacht enzo maar al die leuke kleine dingen die samen optellen.

Als ik zoveel geld had zou ik kopen:
– een betere kleine camera (want intussen weet ik dat je ook mini camera’s hebt die het erg goed doen bij weinig licht)
– misschien ook een smartphone – just for the hell of it
– een tablet – omdat-het-kan

Niet per se 1e klas reizen of een Mercedes-Benz (nee: écht niet) of luxe hotels of mooie kleren of duur eten.

Wel deed ik afgelopen week mee aan een verloting.
Om op 12/12 in München een concertante van Anna Bolena met Edita Gruberova bij te wonen.
Waarbij ik al dacht: laat het maar niet gebeuren want hoe betaal ik de reis en het hotel.
Maar de loting sloot vandaag en de uitslag zou meteen bekend worden gemaakt en ik heb niks gehoord.

Oh Lord.. won’t you buy me..

Nee, niet een Mercedes Benz!
(hoewel dat ook leuk zou zijn)

Maar wat we érg leuk lijkt: een telefoon die beter binnen fotografeert dan mijn mini Coolpix.
Omdat het frustrerend was, al die mensen hun mobieltje richting Gruberova te zien houden en op 5 meter afstand te zien dat ze felgekleurde hartstikke scherpe beelden vastlegden.
Omdat ik een tijdje terug in de Stopera binnen fotografeerde en zelfs een stilstaande pop niet scherp kreeg terwijl naast mij een man zijn mobieltje op diezelfde pop richtte en: haarscherp.

Ik oriënteer me voorzichtig.
Ik dénk te begrijpen: een beetje mobieltje (behalve het mijne) kan fotograferen maar de kwaliteit houdt niet over mn niet bij weinig licht.
Dat schiet dus niet op.
Een smartphone dus. Die je al best goedkoop kunt krijgen.
Wat heet: gratis! maar dan zit je wel voor minstens twee jaar vast aan een abonnement van zo’n 20-25 Euro per maand.
Misschien beter een nieuwe kleine camera? Bestaan die eigenlijk wel: klein en dan toch superscherp fotograferen?
Als dat al zo is zijn ze vast niet goedkoop.

Eigenlijk is het natuurlijk onzin.
Pure luxe. Voor die paar keer per jaar in de opera.
Hoewel: zou ook leuk zijn in winkels en restaurants of waar dan ook ‘binnen’.
Nou ja, Lord, zie maar.

En ik hoef géén tablet.
Dat valt toch weer mee in een tijd dat iedereen zo’n ding heeft of anders dolgraag wil hébben.