Jeanne's Weblog

Ik vermoed: een bij. En heb vervolgens geen idee wélke!
Vind het wel een mooierd.

Op 21 april kwam een moedereend met vier pulletjes mijn tuin in.
Ze ‘verloor’ er 1 die ik naar een Opvang bracht.

Een maand later: daar is ze weer.
Met nu nog 1 jong.
Een dochter.
De dochter komt eten, de moeder let alleen maar heel erg goed op.

Gaande de weken, eet moeder óók.
Maar wanneer ze mij ziet, al is het maar ergens in mijn huis, holt ze met het kind het pad af richting sloot.

Nu komen ze regelmatig met hun tweeën.
Ze zijn niet érg bang meer (maar nog wel een beetje).
Of misschien kan ik beter zeggen: op hun hoede.

Ik dénk dat wilde eenden in oktober een koppeltje vormen en dan bij elkaar blijven totdat de eieren zijn gelegd.
Als dat klopt, zou moeder zich dan volgende maand losmaken van haar dochter?
En is dochter dan al oud genoeg voor een eigen (tijdelijke) man?

Ik google (op wanneer eenden op vrijersvoeten gaan) maar kan het niet vinden.

… die tijd van de fier rechtop staande sprieten.

Er zit niets anders op: de ergst overhangende weg knippen.

Vrijwel altijd hang ik mijn camera om mijn nek wanneer ik om welke reden dan ook de tuin in loop.
Negen van de tien, wat zeg ik: 24 van de 25 keer maak ik dan toch geen foto’s.
En als ik er wel 1 maak, vind ik die meestal achteraf bagger.

Net liep ik de tuin in om de konijntjes achter van vers hooi te voorzien.
Ik dacht even: ‘camera’? maar besloot tot neu.

Na het hooi verschoonde ik de waterbakjes van de kippen op het terrasje achter het huis.
Pretty Woman (dat is een mooie kip) begint luid te alarmeren.
Maar ik zie ook kat Bruni van de overkant weg rennen dus ik denk dat het dáárom gaat.
Maar in de perenboom direct naast het huis (dat is 2-3 meter verderop) zit op iets meer dan ooghoogte een kleine roofvogel.

Vogel en ik kijken elkaar aan.
Lang.
In elk geval 30 seconden.
Ik denk: had ik nu mijn camera maar gehad.
Maar dit is zo’n spreekwoordelijke ‘zul je altijd zien’-situatie.

Nu, een half uur later, is er geen enkele andere wilde vogel in de tuin te bekennen.
Wég zijn de mussen en de meesjes en de merels en de lijsters en de tortelduiven en de houtduiven en ook de winterkoninkjes en wat zich mogelijk nog meer hier ophoudt maar wat ik maar af en toe zie.

Ik denk: en nu opzoeken wie het wás.
Ik herinner me: niet groot, bruine vlekken op de borst.
Valk? dacht het niet. ‘Gewoon’ sperwer dan, omdat die het vrijwel altijd is?
Of voor de verandering een havik?

Jammer dat ik geen foto heb kunnen maken.

NB ik drink mijn koffie zwart…

Als het doorgaat, ga ik in mei 2022 naar Californië.
Met een klein uitstapje naar Nevada.

Van de vijf weken staan al vast: 1e week Pioneertown, mijn vaste stek.
Laatste vier dagen: weer Pioneertown.
En op het eind, vlak voor de laatste dagen Pioneertown: een week Lone Pine in de Alabama Hills.

Omdat ik neig tot vér vooruit denken, zat ik te denken: daar tussen zitten drie dagen.
Als ik nu eens twee dagen ‘iets nieuws’ ga doen en dan 1 dag naar dat mooie huis in Daggett.
Daar was ik ooit en het weer zat niet mee (understatement) maar ik schreef een review om je vingers bij af te likken en de verhuurder zei: ik geef je wanneer je terug komt een nacht kado.
(in die tijd deden ze ook nog aan verhuren per 1 nacht)

Twee jaar geleden wou ik die nacht wel.
Maar ja, corona.
Nu dacht ik: het zou een ideale tussenstop zijn na de twee dagen en Pioneertown.
Maar nu verhuren ze alleen per twee nachten. Dus vroeg ik of ik dan 1 nacht zelf kon betalen?
Daarna volgden er nog veel ingewikkelde dingetjes want ik wou er op maandag verblijven en zij wouen liever dat ik midweek kwam maar dan ben ik alweer in Pioneertown. Ik bood zelfs aan zondag én maandag zelf te betalen zodat ik maandag vroeg kon komen maar het bleef ‘gedoe’.

Toen wees hij me nog op een ander huis dat hij verhuurt dat ik al had gezien en dat aan een drukke weg ligt.
Zodat ik opeens dacht: Weldon.
Daar was ik ooit en echt geweldig was het missch niet maar wel *fijn* en de eigenaar was aardig.
Nu dus 3 dagen naar Weldon.
En nu al geregeld dat ik eerder kan komen.
No extra charge.

Aan de overkant zie ik al een tijdje een nest.
Zonder bezetting.

Vandaag zie ik iemand wat materiaal aan sjouwen.

Welkom overbuurvrouw!
Ik hoop dat je leuke kinderen krijgt en dat je die in leven weet te houden.

Eerst komt er een onduidelijke spriet uit de grond.
Dan vormt die blaadjes.
Om een bol te laten groeien waarvan ik me een maand lang afvraag wat eruit zal komen, óf er wel iets uit zal komen.

Nu is het zover.
Mooi, hoor!