Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Muizenplaag

Tegen mijn muizenplaag helpt niet
1) twee katten
2) stekkers met een hoge toon
3) bidden en hopen dat het overgaat

De volgende stap is: een verdelger.
Maar 1 stap daarvóór is: zelf zoveel mogelijk alles goed opbergen.
Dus opbergboxen besteld bij Staples (tip: boxen van het huismerk worden nu verkocht met 50% korting = goedkoper dan Xenos, gratis thuis bezorgd én betere kwaliteit).

Gisteren al het graan voor de kippen en het brood voor de vogels in de boxen gedaan.
Ziezo.
Toen afgewacht of het tuig nu zou beginnen aan de vier zakjes knaagdiergraan die nog los stonden.
Door dat plastic knagen ze anders nl nóóit.

Nu wel.
Dus die zakjes in de laatste opbergbox van 50 liter gedaan.

Meteen nóg wat boxen besteld voor het extra knagersgraan en het extra kippengraan dat we maandag gaan halen.
En ook voor het vogelbrood voor het geval daar binnenkort weer méér van komt.

Schuur begint er netjes uit te zien. In de groene tonnen zit ook nog graan en een open zak knagersvoer.
Woonkamer wat minder (die grote doos is helemaal vol kartonnen dozen die eerst in de schuur stonden en er komt morgen dus nog zo’n grote doos bij).


dozen1 

Foto’s

In München wou ik twee dingen (behalve genieten van Lucrezia Borgia).
1) foto’s van Edita Gruberova
2) haar handtekening

Mbt 1: dat was lastig omdat ik klein ben en de meeste andere mensen groot maar gelukkig nam R. er een paar die mooi waren
Mbt 2: dat is een kwestie van in de rij staan en de kunst is haar te laten opkijken zodat je in haar prachtige ogen kunt verzinken en dat kan door een tekst (welke dan ook) te spreken zodat zij ’thank you’ mompelt en dan overgaat tot de orde van de dag.

R. nam een foto van het moment dat ik wegdraaide na de handtekening en de blik in de prachtige blauwe ogen en het vlakke ’thank you’.
Op de originele foto sta ik te stralen en kijkt ZIJ naar de volgende handtekeningenvrager.

Mijn webmistress liet mij intact maar speelde *iets* met de ogen van HAAR zodat het nu lijkt alsof ze mijn richting op kijkt.

Facebook maakt ongelukkig

Witnessing friends’ vacations, love lives and work successes on Facebook can cause envy and trigger feelings of misery and loneliness, according to German researchers.

A study conducted jointly by two German universities found rampant envy on Facebook, the world’s largest social network that now has over one billion users and has produced an unprecedented platform for social comparison.

The researchers found that one in three people felt worse after visiting the site and more dissatisfied with their lives, while people who browsed without contributing were affected the most.

Lees hier verder.

Aftellen

Als Weeronline gelijk heeft gaat het over een week dooien.
En smelt de sneeuw.

Vandaag ligt de tuin nog vol.
Greta en Klaartje durven naar buiten.
Na een paar uur volgt An.
Om zich vast te klemmen aan een iets boven de sneeuw liggende tak.
De ganse dag.

Eind middag probeer ik haar richting hok te drijven.
Ze belandt op het terrasje en eet daar wat.
Wanneer ze zelf op stok wil staat ze stokstijf te paniekeren, alle kanten op kijkend.
Ik snap het, ze ziet niks.
Zachtjes manipuleer ik haar naar het hok.
Waarna we samen tot volgende week gaan aftellen.

Tellend een week terug: toen waren we in München.
En verbaasde ik me over deze poster.
De idealist Bob Geldof die bijklust als fotomodel voor dure horloges.

Plusmarkt

Vandaag toch nog de Plusmarkt bereikt.

Tot mijn verbazing was de parkeerplaats betrekkelijk sneeuwvrij gemaakt.
Dat doen ze anders nóóit.
Helaas was het personeel niet toegekomen aan de plek voor de winkelwagentjes.


Binnen twee flessen van mijn favoriete slobberwijn gekocht: de witte Huiswijn.
In januari kostte die € 3,19.
In september (toen bekend was dat de btw omhoog ging) werd dat € 3,29.

Een paar weken geleden stond een bord bij de voordeur dat nog niet alle btw-verhogingen (die immers per 1/1 ingingen) op de kaartjes bij de producten was verwerkt.
Maar dat de kassa’s al wél op de hoogte waren.

Intussen heeft de Plusmarkt ook de kaartjes voor elkaar.
De slobberwijn kost na een -tweede- verhoging met 2% nu € 3,69.

Ik geef toe dat ik het niet uitgerekend krijg hoeveel het wél moet zijn.
Maar € 3,69 lijkt me ietsje naar boven afgerond.

Goed nieuws

Sally, die zich volgens de assistentes van de dierenarts vorige week érg makkelijk medicijnen in het bekje liet duwen, verzet zich nu.
En gromt.

Zo ken ik haar weer.
Mijn eigen gromkonijn.

Het gaat dus heel veel beter.

Ingesneeuwd

De weerman op de radio waarschuwt: er komt ijzel aan.
IJzel die je kunt voelen.
Dunne regenachtige sneeuw.
Ga-niet-de-weg-op in elk geval niet wanneer die ijzel er is.

Dús waad ik door de sneeuw naar mijn auto.
Sleutel in het slot. Geen probleem. Deur open: idem.
Ontspannen verwijder ik de sneeuw van alle ramen waardoor ik moet kunnen kijken en geef de voorruitbeschermer een zet de andere kant op zodat ik die kan verwijderen wanneer ik ook de passagiersdeur heb geopend.

Sleutel in het slot.
Makkie: slot laat zich draaien.
Ruk aan de deur. Niks.
Hárdere ruk aan de deur.
Nog meer niks.

Geprobeerd van binnenuit tegen de deur te duwen.
Zinloos.

De voorraad diereneten bekeken.
Wortels, brood, 1 paprika, 1 appel, 1 peer.
Geen vetpot maar met harde brokjes en hooi móet het te doen zijn als het echt niet anders kan.

Droga dura

Ik doe óók andere dingen maar elke dag kijk ik minstens 1 uur (meestal 2) dvd’s of YouTube van Edita Gruberova.

Mijn favoriet is de DVD van Roberto Devereux uit 2005 en erg vaak kijk ik ook naar de documentaire ‘The Art of Bel Canto’ die vertelt over haar leven en over haar voorbereiding op Lucrezia Borgia, die R. en ik net in München zagen.

In die documentaire zegt een vrouw ergens tegen het eind: Edita is als een Droga dura.
Een hard drug.
Heb je 1x van haar gesmuld dan kun je niet meer stoppen en wil je meer en meer.

Na Baden-Baden viel dat met mij mee.
Om twee redenen: de opera (concertante) die ik zag vond ik niet-zo-leuk.
En: ik was diep teleurgesteld dat mijn idool op mijn stamelende bewondering zeer vaag ’thank you’ zei en zich afwendde.
Zoiets kun je 100x rationaliseren, op de ziel is toch getrapt.

München was anders.
Zij in München was fenomenaal.
En mijn hart was bestand tegen trappen nl erop voorbereid.

Twee dagen later weet ik: verslaafd.
Aan de ‘droga dura’. Zodat ik Roberto Devereux in Madrid bestel.

En dan denk: ik zou haar ook nog érg graag in Anna Bolena zien.
Schema geraadpleegd.

Tenzij Edita Gruberova een Heintje Davids doet zal ze haar laatste Bolena’s zingen in september.
In Budapest (1x) en Kosice (1x).
Ik zoek de opera van Boedapest op google op en vind een geheel in het Hongaars gestelde site.
Idem Kosice.

En ik denk: misschien maar goed dat Edita Gruberova over twee jaar stopt met zingen.
Anders zat ik dan geheel aan de grond.
Financieel.
Want o! wat zou mijn ziel verrijkt zijn!

I will follow

Op de luchthaven van München maak ik gebruik van de 30 minuten gratis WiFi door met R. de planning van Edita Gruberova te doorlopen.
Willen we haar binnenkort weer zien? Nah…
Volgend jaar herfst misschien.
Waarover we het tzt zullen hebben.

Een dag later begint de kaartverkoop voor de concertante uitvoering van Roberto Devereux in Madrid.
Dat is mijn favoriete opera en zij is in die opera geweldig.
Gaat er iemand? vraag ik op de fanclublijst.

Uren: niks.
Dan een Spanjaard. Ja. Hij gaat.
Ik kijk op de website. Nieuwsgierig.
Wat kosten die tickets eigenlijk.
Maar de site van de opera van Madrid is alleen in het Spaans en ik kan het niet vinden.
Waarna de Spanjaard me uitlegt hoe te bestellen en: er is vandaag al véél besteld.

Ik klik, ik zie het en denk: als ik nú bestel kan ik nog zitten op de 1e rij.
Ik bel R. Niet thuis.
Ik hak door die knoop en bestel twee plaatsen waarvan vandaag een Fransman zegt: je zult aan haar voeten zitten!

R. gemaild dat ik heb besteld en: als je niet mee wilt – geen probleem! Dit ticket kan ik vast verkopen.
Maar gelukkig wil R. wél mee en om de kosten niet al te erg te laten oplopen kiezen we verder voor een erg goedkoop hostel en een vlucht met een prijsvechter.

Ook op de lijst heb ik het nog over ‘hoe haar aandacht te trekken’ en opper losbarsten in You’re simply the best! better than all the rest! of (helemaal overmoedig) zet ik zachtjes in: La ci darem la mano... waarop zij zal reageren met Vorrei e non vorrei…

Maar mezelf kennende wordt het weer stotteren en stamelen en na “you are wonderful” (Baden-Baden) en “you are great” (München) iets soortgelijks blèh dat wanneer ik haar het programma voorhoud ter tekening het enige is dat me spontaan te binnen schiet.