Jeanne's Weblog

Ik wil de begraafplaats in Westbeemster bezoeken omdat dat een katholieke begraafplaats is wat vaak gelijk staat aan pracht en praal en frutsels.
Wanneer ik naar mijn auto loop zie ik dat mijn bovenburen op hun stoepje zitten.
Dág mevrouw Kauw!

Westbeemster heeft een begraafplaats waarvan de poort rijksmonument is.
Die poort blijkt ook meteen het mooiste onderdeel.
Er zijn wel wat mooie graven maar de meeste stenen zijn modern en die kúnnen mooi zijn maar te vaak helaas niet.
Bovendien wordt de sfeer nogal verpest door geschreeuw vanaf het ernaast gelegen voetbalveld.

Wanneer ik terugloop naar mijn auto die vele straten verderop is geparkeerd stapt een (echt)paar in de auto vóór mij.
De vrouw kijkt ‘raar’ naar me. Ik dénk omdat ik er niet bekend uitzie.
Dan rijdt de auto snel weg.

Óp naar Middenbeemster.
Waar het achterste, oudste deel van de begraafplaats wonderschoon blijkt.
Ik maak foto’s en foto’s en dan zegt het toestel ‘geheugen vol’.
Hoe kan dat nou? Ik heb een SD-kaartje van 8GB!
Toestel geopend en inderdaad heb ik zo’n kaartje maar dat zit nog in de PC 🙁

Terug naar de auto dus met het plan daarna terug te gaan en met de kleine Nikon nog wat extra foto’s te nemen.
Maar shit! shit! shit!
Iemand heeft m’n kleine koplamp kapotgereden en dat *niet* gemeld.
Het is niet hier gebeurd (want: geen glas) en ook niet thuis (want: toen was die lamp er nog).

Het echtpaar in Westbeemster!
Nu snap ik waarom die vrouw zo naar me keek.
Ze zullen daarna wel erg blij hebben gelachen omdat ik mijn auto van áchteren naderde en daarom de schade niet zag.

Tijdens mijn vier uur in de auto (Grootschermer-Asd, Asd-Alkmaar, Alkmaar-Asd, Asd-Grootschermer) zit ik te denken: wat is het beste als je somber bent, alles grondig analyseren of je juist niet vastbijten in de problemen omdat je dan al snel in de spiraal van ellende verzuipt.
Ik kom er niet uit en leg het, eenmaal thuis, voor aan google.

‘Wat te doen bij somberheid’ lijkt me een goede vraagstelling.
De eerste suggesties leiden naar sites over depressie.
Mm. Dat gaat wat hard.

De site van CZ dan maar.
Daar kun je in 16 multiple-choice-vragen vaststellen hoe het met je is.
Al invullend denk ik: het is niet goed maar ook niet dramatisch.
Maar CZ concludeert dat er een goede kans is dat ik een depressie heb en ik moet naar de huisarts.
WTF? Ik wou tips!

Tips heeft CZ ook.
Van het soort: accepteer je jezelf en kom op voor jezelf, ga sporten en eet verstandig.
En: doe iets leuks.

Morgen maar weer eens een nieuwe begraafplaats bezoeken.
Daar fleur ik altijd van op.

Sally moet vandaag voor controle naar de dierenarts.
Ik haal haar op in Amsterdam en breng haar naar Alkmaar waar dierenarts Arjen zegt dat oogjes en oortjes goed zijn (maar voor de zekerheid krijgt ze nog een prik).
Alleen de pootjes – de plekjes daaronder worden niet erg beter.
Zodat, vermoedt hij, ze pijn heeft als ze erop zit.

Blijven smeren?
Kan in elk geval geen kwaad, maar of het hélpt?
Het enige dat we kunnen doen is Sally een zachte, droge ondergrond geven.
Wat voortaan altijd zal moeten aangezien dit konijn hiervoor blijkbaar gevoelig is.
Komt vaker voor bij haar type (Rex-konijn).

We bespreken of Sally ooit nog buiten kan.
Alleen als het droog is.
Dat is lastig in Nederland.
Of anders: alleen als ze droog gaat zitten als het nat is.
Maar leg dat een konijn maar eens uit.

Ik ben bang dat Sally binnenkonijn moet worden.
Of buitenkonijn met een grote overkapping (en een kleine ren).
Waarbij een probleem is dat mensen die binnenkonijnen willen vaak hechten aan knuffelen en daar doet Sally niet aan.
“Ze is niet agressief” zegt assistente Petra over mijn gromkonijn.
“Maar ze wil niet aangeraakt worden.”

Petra belooft om áls ooit iemand vraagt naar een konijn als Sally, aan mij/ons te denken.

Ik ben verdrietig om Sally.
Als Sally wist wat haar boven haar hoofd hing, zou zij dat vast óók zijn.

Thomas heb ik nog niets verteld.

Tom de Ridder van MKB Brandstof lijkt ons éindelijk ontvallen.
Helaas hebben we nu het irri-irri ‘okeeee’-meisje.

Het wil ons vertellen hoe druk het ’t heeft en somt daarom op wat het zoal op een middag moet doen.
Het is beginnend ZZP’er.

Dus:
holt het wezentje naar de ene winkel en dan de andere winkel en dan komt om half vier haar eerste klant maar ze moet om half vijf bij de drukker zijn voor haar briefpapier.

Conclusie van ABN Amro: wij ondersteunen deze startende ondernemer die het al moeilijk genoeg heeft.

Conclusie van mij: iemand die haar 1e klant zó als een tussen-al-het-andere-door ziet waarbij het maar hopen is dat ze die op tijd háált terwijl ze al met haar kop bij het briefpapier van half vijf is, gaat het niet maken in de keiharde wereld van de beginnende ondernemers.

En: ik zou die eerste klant niet graag zijn.

Wie mij vaker leest is mogelijk niet ontgaan dat Edita Gruberova mijn idool is.

Mijn geschiedenis met opera begon met Maria Callas.
Een vriend van R. deed hem en mij naar haar luisteren (kan me niet meer herinneren hoe dat ging, of ik direct was gegrepen of eerst beleefd-verveeld zat aan te horen).
Maar Callas wás het toen voor ons en daarna Beverly Sills.
En nu dus voor mij Edita Gruberova.

Op Facebook is een erg actieve lijst met fans van Beverly Sills.
Daar wijst iemand ons erop dat we kunnen stemmen op klassieke kunstenaars die een stem in de Gramophone Hall of Fame verdienen.
Zoiets als een ster op de stoep van Hollywood.

Hij meldt het ons omdat we kunnen stemmen op Sills die (schande!) nog geen plek in die Hall heeft.
Tuurlijk stemmen dus! en, denk ik, meteen ook op Gruberova.
Maar die is niet eens genomineerd.
Wél Netrebko. Wél Fleming.
En bij de instrumentalisten zie ik Ida Haendel (violiste) die ik ook ooit zag in het Concertgebouw en niks mis mee, mensen, maar niet bij benadering van het niveau van Edita!

Dus klik ik (je mag tien stemmen uitbrengen) nog wat aan: Montserrat Caballé (onbegrijpelijk dat die er nog niet in staat), Teresa Berganza, Bernard Haitink, Nicolai Gedda, Alfredo Kraus, Margaret Price, Renata Cossotto, Nicolai Ghiaurov.

Wil jij ook stemmen?
Het kan hier.

Na het stemmen stuurde ik uiteraard een mail-op-pootjes over dat ik er niks van snapte dat Edita niet was genomineerd en gelieve dat volgend jaar recht te zetten thank you very much.