Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

(Ander) Caafje dood

Al een maand of drie is Gloria Victoria aan het aftakelen.
Ze valt af, ze ziet niet meer zo best maar ze weet haar weg heel aardig te vinden op de tast (en de herinnering) en gaat wanneer eten wordt geserveerd middenin één van de schalen zitten zodat ze niets tekort komt.

Vanochtend komt ze nog aanhollen, nu ligt ze dood.
Ik zoek een foto van haar en kom er zo achter dat ik haar twee jaar geleden heb gekregen.
Net als Nicolientje.

Dat was het voorjaar van “we hebben hier caafjes die zijn zó bang dat niemand ze wil hebben, kun jij ze opnemen”.

Op deze foto zit ze in het midden.

Zielig

In het Knaagdierencentrum in Heiloo zit nu bijna drie weken konijntje Sally zielig te zijn in haar kleine hokje waar ze alleen wordt uitgehaald om haar voetjes te laten zalven.

In Amsterdam bij R. zit tien dagen caafje Nicolien omdat ze een drankje moet worden gedwangvoerd tegen de schimmel op haar wangetje.
R. heeft foto’s gemaakt en ik heb niet de indruk dat het beter wordt.
Vanochtend de dierenarts gebeld en de assistente gevraagd of het normaal is dat na tien dagen er niets lijkt te zijn veranderd.

Evelien zegt dat bij een huidprobleem het inderdaad lang kan duren voor een wond is genezen en haar is aangegroeid.
Maar als ik me er onzeker over voel (wat ik doe) kan ik een afspraak maken met dierenarts Martin.

Dat doe ik, voor donderdagmiddag.
Tot donderdagochtend zit Nicolientje dus bij R. zielig te zijn in een kooi, meestal verstopt in een klein kartonnen doosje dat erin staat voor de nodige privacy (a room of her own).
Vanaf donderdag zal ze zielig zijn in Grootschermer.

Eenmaal beter is ze haar wintervacht kwijt en moet ze wachten tot het lente wordt.
Wat ook geldt voor konijn Sally.

(mij ontsnapt even een vloek)

Meedoen

Toen ik net in dit dorp woonde, deed ik mijn best me aan te passen maar tot aan een zekere grens.
Zo’n grens was: wanneer er in deze voor-Pasen-periode dorpelingen aan de deur stonden om eieren te verkopen tbv de kleuterschool zei ik “ik heb zelf kippen, ik stik in de eieren dus nee – bedankt”.
Dat is niet de manier waarop men dit spel behoort te spelen.

Deze week krijg ik een foldertje in de bus dat ze met eieren langs komen op vrijdagmiddag of zaterdagochtend.
Twintig eieren kosten € 4,75.
Ik leg een briefje van 5 Euro klaar, haal géén reserve-eieren bij de Plusmarkt en wacht af.
Gisteren: geen dorpelingen op de stoep.
Vanochtend: óók geen dorpelingen op de stoep.

Nu kán het zijn dat ze wat uitlopen.
Maar ik begin het somber in te zien en straal intussen ‘hup Greta! hup Klaartje!’ richting mijn eigen kleumende kippetjes in de hoop dat ze met de vleugel over het lieve hartje strijken en denken: vooruit, elk één eitje dan, voor het vrouwtje.

[Update: Het dorp heeft me idd in de steek gelaten maar mijn lieve kipjes niet!]

Onderwerp lezing Dierenbescherming

Konijnen zijn intelligente dieren, die zich al gauw vervelen wanneer ze eenzaam in een klein hokje leven.
Verveling kan bij konijnen ernstige gezondheidsproblemen en gedragsstoornissen met zich meebrengen.

Dit staat in de Nieuwsbrief die de Dierenbescherming Noordholland vandaag toestuurt.
Met als thema ‘successen’.
Je kunt deze lezing voor 5 Euro volgen.

Ik denk aan mijn arme gromkonijn Sally dat nu al ruim 2 maanden eenzaam in een klein hokje zit.

Handleiding

Ik heb al een paar jaar een Nikon Coolpix P500.
Een mooie camera die ik gewoonlijk op de stand ‘Automaat’ heb staan.
Als ik eraan denk (meestal niet) maak ik gebruik van de ‘landschap’-stand bij een landschap.
Verder gebruik ik heel af en toe de knop ‘Museum’ voor binnenopnamen.
Maar 90% van de tijd staat-ie op Automaat.

Nu blader ik de Consumentengids door en daarin wordt de vraag beantwoord wat toch de handmatige instellingen P, A, S en M betekenen.
Verdomd. Mijn toestel heeft die óók.
Dus download ik de online handleiding en wil de pagina’s die hierop betrekking hebben uitprinten om ze rustig te bestuderen.
Dat lukt niet.
Het print-tekentje is grijs en niet aanklikbaar.

Google geraadpleegd.
Daar staat: eerst opslaan als Pdf, dan kun je wél printen.
Maar nee.
Geprobeerd met rechtsklikken op het bestand en dan ‘afdrukken’ (hopend dat hij nog een keuze zal laten voor welke pagina’s en niet meteen álles gaat doen).
Maar: “deze bewerking is niet toegestaan”.

Nikon kán overigens wel een gedrukte handleiding leveren (die nooit wordt bijgevoegd).
Dat kost dan € 19.
Zoiets heet geloof ik ‘een prijskaartje’.

[Update: lezer downloadde óók de Nikon-handleiding, stuurde me *zijn* kopie en die laat zich wel printen – mijn dank is groot!]

Leeftijd

Ik maak een praatje met de vrouw die werkt bij de benzinepomp in De Rijp.
Ze heeft het over solliciteren en dat dat op haar leeftijd toch zinloos is.
Zodat ik vraag hoe oud ze is.

62.
Ik had haar jonger geschat en dat zeg ik ook en dat ze er erg goed uitziet.
Want: “Ik ben ook 62!”

Waarop ze me aankijkt.
Alleen maar aankijkt.
Niet zegt “wat toevallig” oid en al helemaal niet: “Ik had jou óók jonger geschat!”

Heel eerlijk natuurlijk want ik zie er ook niet jonger uit dan ik ben.
Maar een beleefd leugentje kan ik wel waarderen.

Droom

Ik droom dat ik een eindexamen moet halen.
Het jaar ervoor stopte ik nét voor dat examen.
Nu heb ik de studie wel afgemaakt en deelgenomen aan de laatste test.

Ik ben gezakt.
Vertelt mij een man.
Heel erg gezakt.

Ik schrik.
Had het niet verwacht.
Héél erg gezakt, herhaalt de man en duwt mij de test in handen.
Ik zie wat strepen maar ook het cijfer: 6+
Dat is niet veel, maar het is wél voldoende!

Ik wijs de man erop.
Niets mee te maken, zegt hij.
Ik ben gezakt.

Vega

Ik wou dat ik stoer kon zijn dan zou ik vegetariër worden.
Ik zou me dan beter voelen tov de dieren en superieur tov veel mensen.
Maar ik ben nog niet ‘zo ver’.

In tests lees ik regelmatig over de Vegaslager die tevens de man van Marianne Thieme is.
Zijn ‘kip’blokjes worden getest en lekkerder bevonden dan échte kip.

Vanmiddag kreeg ik ze in huis.
Bevroren.
Zodat ik ze laat ontdooien.
Waarna ze eruit zien als stopverf.

Zal ik bakken, zal ik niet.
Ik aarzel en aarzel nog meer en kijk er nog eens naar en denk steeds meer: gatverdamme, wat ziet dát er smerig uit.
Zodat ik de stopverf vanavond niet bak.

Misschien morgen of anders overmorgen.
Of uitproberen op de katten of dit écht te eten is.

(ik val mezelf wel heel erg tegen)

De lok van het idool

R. en ik hadden een vaag plan om in september naar Boedapest te gaan (dag heen – Gruberova – volgende dag terug).

Na Madrid zagen we ervan af.
Hij direct al, ik met een paar dagen vertraging.
Omdat zo’n tweedaagse reis toch wel een hele *reis* is.
En ik in september een paar dagen later al naar Amerika ga.

Mbt ‘wanneer dan wél weer naar Edita’ dacht ik: dat zien we tzt wel, denkend dat tzt over op z’n minst een half jaar zou zijn.
Maar nu blijkt dat tickets voor Norma in Wenen in mei 2014(!) vanaf vandaag kunnen worden besteld!

Norma is niet mijn favoriete opera.
Norma met Edita Gruberova vind ik wél heel erg goed (ik heb de dvd).
Dus mail ik R. (aangezien ik niet weet hoe laat ik die kan bellen en zelf ben ik ook niet blij als ik een half uur in slaap zou worden gebeld door iemand die over ruim een jaar ergens in Europa met me naar de opera wil).

Verder verzadig ik me aan YouTube, wat vaak leuker is dan de dvd.

Voor wie Norma niet kent: goeie kans dat je wel ‘Casta diva’ kent.
De aria.
Zelf ff YouTuben indien nieuwsgierig.

Het verhaal: Norma (een Druïde priesteres) verliefde zich in een Romeinse generaal(?) en kreeg met hem twee kinderen.
Haar vriendin/jongere priesteres Adalgisa bekent aan Norma dat ze zich in een man heeft verliefd en o jee wat nu.
Geen probleem! zegt Norma.
Kan ons allemaal gebeuren.
Adalgisa pakt uit, Norma herinnert zich wat haar ooit overkwam.
Maar waar ze niet op verdacht is: de Romein die Adalgisa heeft verleid is haar eigen Romein (Polione).

Etc.
Loopt niet goed af.
Maar is heerlijk janken.
En Edita is zooooo goed!

Hier het fragment waar Adalgisa vertelt over haar ervaring.
En dan komt die lul van een Polione binnen (in de volgende scene).

http://youtu.be/_peYni2F08o

dit is die tweede scene
http://youtu.be/_vrs6cqNJio

Psst R.! Ik wil naar Wenen!!!

Tracteren

Vanochtend heb ik Sally opgezocht in het Knaagdierencentrum in Heiloo.
Ze zit nog in hetzelfde hokje en ik vond de achterpootjes er nog steeds slecht uitzien.
Dat zei ik en volgens de verzorgster was het niet zo.
Ze kan gelijk hebben, misschien had ik teveel verwacht.

Ik heb vier grote kroppen andijvie meegenomen.
Ik geef Sally een klein blaadje. En nog één.
Dan doet de verzorgster het hok dicht dat fijnmazig is dus er kan niet méér andijvie doorheen.
Ik durf niet te vragen of ik Sally nog iets mag geven.
Ze wordt nu immers dáár verzorgd.

Wel stop ik twee fluitende cavia’s nog een blad toe en vertel over tracteren op mijn lagere school.
Dat was eerst de eigen klas en dan mocht je de andere klassen langs gaan en daar de juf of de meester en 1 iemand in zo’n klas als je die kende.
Dat vindt de verzorgster oneerlijk. Tegenover de andere kinderen in die klas.
Dat is waar.

Maar eigenlijk bedoel ik (denk ik) dat ik het liefst nu alle hokken langs zou gaan en alle lieve konijntjes een paar blaadjes uitdelen.
En vooral: Sally nog wat méér.
Maar ik laat me de kroppen andijvie afgeven en ik zeg: nog even naar Sally kijken en dan is het voorbij en loop ik terug naar de auto.
Verdrietig om mijn lieve konijn dat zo klein is gehuisvest en ik wéét dat ze goed wordt verzorgd maar wat een rotleven voor mijn wilde, energieke gromkonijn.

Off the track

Je hebt operazangers die nooit een stap buiten de gebaande paden zetten.
Als ze héél wild doen (of als hun carrière het einde nadert) zingen ze af en toe heel misschien wat operette.

Je hebt andere operazangers die lol hebben in het zingen en/of hun bankrekening en die niet vies zijn van een excursie naar een ander territoir.

Mijn eigen idool vóór Edita Gruberova was Beverly Sills.
Zij deed er in Amerika alles aan om opera te verkopen aan wie ontvankelijk was, trad op in talk shows, zong met Carol Burnett en Danny Kaye.

Dan is er natuurlijk Montserrat Caballé die tgv de Olympische Spelen in Barcelona met Freddy Mercury ‘Barcelona’ zong.

Zelf vond ik laatst een optreden van Edita Gruberova in een door José Carreras (niet de minste!) gepresenteerde show.
Ze zingt een Spaans pop-liedje. Met een zanger die mogelijk iemand *is* in de Spaanse pop-wereld.

De opname is uit 2002.
Ze ziet er niet uit als Edita Gruberova.
De chemie met de Spaanse zanger is NUL.
Toch vind ik het leuk.

Nieuw kattenvoer

Gourmet vinden mijn katten lekker kattenvoer (en soms Whiskas en soms Felix).
Ranzijn doet Gourmet de deur uit.

Een maand geleden kochten R. en ik nog vier blikjes (meer hadden ze niet) en een tray Felix.
Nu staat er slechts een enkele Gourmet met vlees en spinazie (mijn katten zijn niet dol op vlees in blik).
Eén blik kopen we.

Géén tray Felix ivm de ‘afwisseling’ maar 12 blikken Princess zalm en tonijn.
Omdat ze de miniblikjes Princess (waarin ik Guus z’n pillen verstop) zo lekker vinden.

Vanavond open ik het eerste blik.
Zalm.
Allebei een gulle scoop.

Twee neusjes ruiken aan de bakjes.
Twee kopjes kijken me aan: huh?!
De ‘waar is het echte eten’-boodschap komt aan en ik denk: bekijk het maar, ik ga gewoon even iets anders doen dan gaan jullie vast wel eten.

NEEN.

Dan niet.
Weggegooid dat eten.

Het ene blikje Gourmet met vlees en spinazie geopend en aangeboden.
“Sammie!” geroepen.
Die er geen vertrouwen meer in heeft en niet komt.
Guus ruikt eraan.
Wéér die blik!

Dan met het pootje 1 brokje peurend uit het Sammie-bakje.
Vooruit, 1 brokje dan.

Ik geef het voor nu even op.