Jeanne's Weblog

Radioreclame.

“O! wat is dát lang geleden dat ik aan zee was! Fantastisch toch!”

Als je een bepaalde spaarrekening opent krijg je 2% rente.
Maar daar doe je het natuurlijk niet om want de bank van die rekening sponsort eenzame ouderen.
Die kunnen dan naar zee.

Stem: “De blije lach van een oudere is natuurlijk onbetaalbaar.”
Dat is uiteraard wáár.
Alleen heb ik steeds de associatie met “de glimlach van een kind” die óók al geweldig is.

Kan komen omdat ik zelf de ouderdom nader maar ik voel me door deze reclame wat geïnfantiliseerd.

Mensen die angst hebben voor een begrafenis zonder gasten zijn gered. Het Britse bedrijf Rent a Mourner biedt gasten aan voor uw uitvaart aan.
Rent a Mourner biedt ‘professionele, discrete goedgeklede mensen die zorgen voor een hogere opkomst bij begrafenissen, crematies en wakes.’

Het bedrijf zou mikken op begrafenissen waar weinig mensen worden verwacht. Dit kan zijn bij impopulaire mensen of mensen die nieuw zijn in een streek of land.
Voor 53 euro (45 pond) per uur heb je een mooie extra gast op je begrafenis. Misschien veel geld maar de gast leest zich dan ook goed in. Hij kan zo met de bezoekers meepraten en rouwen om de overledene.

(bron)

Een paar maanden geleden stond in de Volkskrant een artikel waarin redenen werden gegeven waarom je vrienden moest hebben.
Het waren niet de voor de hand liggende redenen zoals warme woorden, ondersteuning etc.

De deskundige noemde als reden: wanneer je vrienden hebt voel je je niet zo snel een mislukkeling omdat ook zij hebben gefaald.
Dat vond ik een interessant idee.
Want ik zet inderdaad mijn eigen (gemankeerde) succes in het leven wel eens af tegen anderen die ik ooit kende of die ooit in mijn branche (de schrijverij) actief waren.
En denk dan somber dat als die ene ooit-vriendin wél een succesvol journalist werd en die andere nb baas van de Vara – dat ik dan echt helemaal NIKS heb gepresteerd.

Af en toe google ik op ándere mensen-van-vroeger.
Soms vind ik ze terug.
Een enkele keer op een Hoge Post in het leven.
Een andere keer op een Best Belangrijke Post.

Velen vind ik helemaal niet terug.
Wat niet hoeft te betekenen dat ze een waardeloos leven hebben.
Maar beroemd zijn ze in elk geval niet geworden.
Niet dat ‘beroemd’ alles is.
Maar het stelt mij een beetje gerust.

De gedachte achter dat artikel was, dat als je veel bevriende mensen hebt, je daarmee kunt delen wat je ooit-dromen waren en dat zij dan zeggen: mijn ooit-droom was X en die heb ik óók niet gehaald.
Waarna je niet samen gaat simmen maar troost put uit dat “hé! jij ook niet?!”

Ik kan me er wel iets bij voorstellen maar voor mij is het nu denk ik te laat.
Want waar haal ik als Google ze niet oplepelt al die ándere in hun leven mislukte ooit-vriendinnen vandaan.

Gisteren schiet de internetverbinding van Ziggo er al regelmatig uit.
Vanochtend zet ik keer op keer modem uit en aan en reset de router en soms helpt het even en soms niet.

Wanneer ik even online ben kijk ik of Ziggo storingen meldt.
Neen.

Om kwart over negen wil ik ze bellen.
Dat kost € 1.30 per minuut tenzij, zegt de mechanische stem, ik ze bel via mijn vaste lijn.
Strak plan! Ware het niet dat ik alles-in-één heb zodat ook de vaste telefoon (en de tv) het niet doen.

Ik hang vijf minuten in de wacht (ná het eindeloze keuzemenu), zie de verbinding zich weer herstellen en denk: laat maar.
Daarna uren niks en R. kijkt voor me op de site van Ziggo waar ze nu wél de storing melden.
Tegen twaalf uur is die opgelost en hebben ze weggehaald dat er een storing wás.

Zodat wie geen R. had om dat voor ze op te zoeken nu zal denken: het lag dus toch aan mijn eigen PC.