Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Auto-digibeet

In Amerika rijd ik lange einden waar ik buiten bereik van radiostations ben.
Daarom voeg ik ook altijd Sirius (= satelliet radio) aan mijn huurauto toe. Dan heb je altijd en overal 200+ stations, van rock tot praatradio.
Helaas gebeurt het te vaak dat Sirius het niet doet. Klagen bij de verhuurder leidt tot: ga maar een uur rondrijden dan pikt de auto het signaal wel op. Niet dus.

Daarom dacht ik: laat ik dit keer toch maar weer eens cd’s meenemen.
Ik koop er een hoop extra.
Een aantal opera’s, een aantal ‘greatest hits’ (wat je bij klassieke zangers ‘compilatie’ noemt).

Dan lees ik dat de auto’s van tegenwoordig geen cd-speler meer hebben.
In sommige kun je een usb stick duwen.
Vaak moet je er dan ook nog verbinding met WiFi mee leggen.
Kwa ‘uitdaging’.

Ik denk terug aan vorige reizen waar de satelliet-radio óf meteen al niet werkte óf het na tien dagen begaf (dat was wanneer de verhuurder wel een abonnement had genomen maar alleen een proef abonnement wat hij verder niet had geactiveerd).
Ik denk aan de keren dat ik dan tevergeefs naar een kantoor van de verhuurder ging (advies: ga een uur rond rijden – ideale manier om de klagende klant met kluitje in riet te sturen).

Ik denk aan wat ik dan deed.
Accepteren wat het noodlot me had gebracht.
Een beetje zelf zingen.
Een beetje nadenken.

Nu dus hopen dat Sirius het dit keer wél doet.
In elk geval geen cd’s branden.
Proberen ergens een zen-gevoel vandaan te toveren.

Oproep

In een groep op FB plaats ik deze oproep (dit is de verkorte versie):

Ik woon in Grootschermer aan de Eilandspolder met 1,5 kat (eigen kat Loki die 13 is en buurkitten Lex die veel hier vertoeft) en 2 setjes konijnen in allebei een aparte ren en 15 loslopende kippen.
Ik moet over 2 weken 2,5 dag weg: vanaf tussen de middag – of iets eerder- op 27 juni en dan weer terug begin avond 29 juni. Mijn vlucht landt om 17 uur dus ik ben ergens na 18 uur thuis.
Ik denk dat Loki echt gezelschap nodig heeft. Voor Corona ging ik wel vaker een paar dagen weg maar sindsdien niet meer.
Bovendien heeft hij er een handje van om wél door de luikjes achter naar buiten te gaan maar dan voor te gaan zitten wachten tot ik de voordeur voor hem open doe.
Lief zijn voor Loki (hij is óók lief!) is het belangrijkste! met konijnen en kippen kan iem je desnoods helpen.

Ik krijg een paar aardige reacties maar niemand die wil komen.
Wel grappig: Ik dacht: wat een bekende naam! Heb heel lang geleden voor mijn studie Je boek De hollende kleurling gelezen!

Dat hoor ik nou helemaal nooit meer! dat ik iem ‘bekend voorkom’.
Kwa naam.
Waarmee Loki nog geen liefhebbende oppas heeft die 3x per nacht uit bed gaat om de kleine man binnen te laten door de voordeur.

Slakken

Ik hou erg van slakken en ik denk dat deze twee ‘iets’ met elkaar hebben

Vanochtend zijn ze – samen – weg.

Egel(s)

Jaren geleden waren hier egels die enthousiast door de tuin en langs het huis struinden en ik kon ze bekijken en ze voeren en ze fotograferen.
De afgelopen jaren zag ik er af en toe 1 maar dat was zelden.

Gisteren ging ik tegen tienen de konijnen voeren en hoorde het vertrouwde gegnuif van egel(s).
Ik gooide een ei kapot en eerst viel kip Lucia er op aan maar ze liet genoeg over en dat at egeltje.

Vandaag ga ik op dezelfde tijd konijnen voeren.
En verdomd! op dezelfde plek hetzelfde geluid!
Ik hol naar binnen en kom terug met drie eieren die ik vandaag speciaal hiervoor kocht.
Groot succes.
En missch mag ik wel zeggen #grootgeluk.

Fotograferen komt later wel weer eens.

Ergerlijk leed

Er is écht leed.
Maar er is ook ergerlijk leed.

Zo bestelde ik via bol.com iets bij Samsonite.nl
Dat ‘nl’ zette me op het verkeerde been, het pakket komt uit een ver buitenland.
Maar vandaag zou het worden geleverd door UPS.
Ik zie die auto vaak door het dorp rijden en dat is dan rond het middaguur.
Dus doe ik boodschappen tussen 9 en 10.

Erna hol ik naar buiten om de konijnen te voeren.
Ik ben amper 3 minuten weg en intussen staat de voordeur open.

Net een bericht.
Beste meneer / mevrouw Doomen,
Wij willen u informeren dat onze transporteur een eerste poging heeft gedaan om uw levering te bezorgen, maar helaas zonder succes want hij liet ons weten dat u niet aanwezig was.
WTF!

Er staat ook een telefoonnummer in het bericht en ik besluit te bellen. Om te vragen wanneer ze morgen verwachten langs te komen.
Ik doorloop een keuzemenu dat begint met of ik in het Nederlands te woord wil worden gestaan (druk dan op 1 wat ik doe).
Nóg een hoop keuzes en dan een meisje met een onmiskenbaar zuid-Aziatisch accent “This is DeeDee, how can I assist you”.

Iets zegt mij dat DeeDee me niet kan vertellen wat morgen de route van de bezorger in Grootschermer is.
Ik zeg nog dat ik had verwacht in het Nederlands te communiceren en dan ‘never mind’ en leg neer.

Ik wéét dat er erger leed is.
Daarom noem ik dit ook ‘ergerLIJK leed’.

Leren fotograferen

Over drie weken ga ik naar Londen.
Voor een recital.

Ik wil met een kleine camera wat foto’s maken.
Mijn gebruikelijke kleine camera, Lumix TZ70, is kapot (dwz dat hij vaak wanneer ik hem aan zet het scherm op zwart tovert).
Ik kocht hetzelfde exemplaar nog eens – zelfde probleem.
De eerste had ik bij CoolBlue gekocht en opgestuurd ter reparatie. Ik kreeg hem terug met ‘euvel niet gevonden’.

Ik geef deze daarom op en probeer het in Boekarest met de Panasonic DMC-TZ10.
Zijn grootste kwaliteit is dat hij klein is, dat is het wel, wat mij betreft.

Vólgende camera: DMC-LX15.
En intussen ook maar wat online cursussen volgen.
Vanochtend Laura Vink’s ver Reisfotografie.
Die eindigt met een verkooppraatje over haar zelf-studie(!)cursus Nooit meer op de automatische stand die normaal wel € 700 kost maar die wij, bofkonten die haar gratis cursusje vandaag volgden voor zo’n € 500 kunnen kopen.
Tóf! om met Laura zelf te spreken.

Dan liever de cursus van Nando op Photofacts.
Die voor mij als lid van Photofacts gratis is en.. ook niet onbelangrijk… Nando legt dingen gewoon goed en rustig uit en doet niet tóf.

(waarom kijk ik toch steeds naar de lessen van deze vrouw…, ik wéét toch dat ik er niet blij van word)

Maar vooral: gewoon oefenen!
Wat niet klopt (I know) maar nu staat de camera al weken op mijn te-doen-lijstjes en komt er helemaal niets van.
Met als excuus dat ik nog steeds erg gefrustreerd ben met de nieuwe PC.

Oppassers

Hoewel ik weet dat het een naald in de hooiberg is, kijk ik soms toch naar wie zich hebben aangemeld op de huizenoppassite.
Omdat je nooit weet en mogelijk is er toch iemand die zoekt naar een huis aan de Eilandspolder voor 3 dagen met een mooie tuin en hartstikke leuke dieren.

Vandaag staat er een nieuwe advertentie.
“Wij zijn een sinds kort gepensioneerd stel. Mijn man werkte voor DHL en ik werkte bij de politie. Wij hebben geen ervaring in het huisoppassen, maar willen gaan ervaren of dit iets voor ons kan zijn.”
Verder geen informatie, geen foto’s, niks.

O ja – toch nog iets!
Een tuin zien ze wel zitten.
Oppasdieren? geen
En tenslotte “Vergoeding gewenst”.
Naar kapsones-stel.

Verdacht

In april 2021 krijg ik een brief van de Belastingdienst dat ik in hun register stond wegens fraude.
Ik bel ze op.

De man aan de telefoon kan me niets vertellen.
Behalve dat er een onderzoek wordt gedaan en dat het vast mee zal vallen en dat ik over een half jaar nader zal horen.

Dat half jaar wordt een jaar.
Dan melden ze me dat ze nog steeds niet precies weten hoe het zit maar wél dat het gaat over het jaar 2010 en daarin iets met de Zorgtoeslag én de Huurtoeslag.

Het jaar 2010 staat me niet meer helder voor de geest.
Maar wat ik wel weet is dat ik nooit een Zorgtoeslag heb gehad en ook geen Huurtoeslag (ik heb een koophuis, ik ben geen huurder en ook geen verhuurder).

Ze gaan verder spitten in hun gegevens en verwachten dat ze over een half jaar méér weten.
Stelletje klungels bij de Belastingdienst.

(Andere) herinneringen

Over een week ga ik naar Anna Bolena in de Stopera.
Er is een trailer waarin de sopraan aan het slot de hoge E zingt.

Ongeveer tien jaar geleden werd ik gegrepen door de sopraan Edita Gruberova.
Opera was niet nieuw voor me, maar deze ‘crush’ wel.

Ik ging haar volgen en zag haar ook in Anna Bolena.
Ook zij zong de hoge E (wat pijn deed aan de oortjes).

Een week geleden had de sopraan in Amsterdam problemen met de hele laatste cabaletta en liet de hoge E weg.
Ik zeg op Facebook dat ik daarover teleurgesteld ben.
Iemand die er meer verstand van heeft dan ik, zegt dat die E ook helemaal niet hóórt en dat een hoop grote sopranen hem nooit zongen en ik vind een vb van Beverly Sills maar goed – dan niet.

Ik kijk ook nog eens naar Gruberova in Wenen in Bolena.
Haar laatste Anna Bolena.
Waar ik wás met mijn destijds vriendin M.
Sindsdien geen contact meer mee.

Herinneringen, herinneringen.

Reisplannen

Over 97 dagen vlieg ik naar Amerika, de dag erna rijd ik naar Pioneertown en de dag dáárna zou ik ev iets kunnen ondernemen.
Wat ik niet zal doen want dan ga ik 2-3 dagen over de woestijn uitkijken en heel misschien 1 autotochtje maken en nog wat boodschappen doen maar daarna rijd ik alweer verder.

Toch zoek ik naar ‘easy hikes’ in de buurt van Pioneertown.
Me tegelijk realiserend dat mijn conditie NUL is, wat zeg ik: minder dan NUL.
Zelfs een ‘betrekkelijk makkelijke’ hike zal al snel te zwaar zijn. Waarna het niet genieten is maar zwoegen en puffen tot de auto weer is bereikt.

Ik denk: NU aan mijn conditie gaan werken.
Maar wat kun je in 3 maanden nog voor mekaar krijgen?
En ook: wat staat het me tegen, dat gewandel, dat gehups, dat wat-dan-ook dat de conditie moet opkrikken.
De betere conditie hébben, ja, dat zou fijn zijn.
Eraan werken… geen zin in.

Zodat ik nu denk: misschien beter realistisch zijn en hikes schrappen van mijn wensenlijstje.

Nieuwe meisjes

Ik had het erover dat ik als nieuwe kipjes oudere kipjes wilde adopteren om ze een fijne oude dag te geven.

Gisteren haalde ik 3 Sussex kippen.
Eenmaal hier bleek 1 ervan een raar kaal rond kontje te hebben.
(ik maakte ook close-ups maar die zal ik jullie niet aandoen)


Ik stuur wat foto’s naar Welkoop waar ik de kipjes kocht.
Daar schrokken ze.
De kippen waren dinsdag nog gecheckt en toen leken ze helemaal gezond.
Of ik vandaag met het kipje kon langs komen?
Natuurlijk.

Kipje wordt onderzocht, ze vermoeden een abces, zullen pus verwijderen en meermalen spoelen.
Voordat kipje (hopelijk) hersteld is, zal het minstens een week verder zijn.
Als ze dan zou worden terug geplaatst, zouden haar ex-vriendinnen haar mogelijk niet meer herkennen en dús niet accepteren.

Advies: kies een nieuwe uit (uit de oude).
Waarmee er nu nog 1 zal achterblijven als.. de enige van dat groepje.
Dus: pak die ook maar in.


Nu zijn er dus 4 hier.
En ik zal op de hoogte worden gehouden van hoe het gaat met het meisje dat ik achterliet.

Bejaardenhuis

Ik ben gek op kippen.
Eens in de zoveel tijd haal ik er een paar bij.
Altijd drie van dezelfde soort want soms gaat er 1 dood en dan is het belangrijk dat de overgeblevene niet er helemaal alleen voor komt te staan.
Na een tijdje gaan ze wel op in de groep. Maar zeker in het begin is dat vaak niet het geval.

Gisteren dacht ik: zal ik weer??
En keek op de website waar ik meestal koop.
Welkoop in ’t Rijpje.

Waar ze natuurlijk allemaal mooie jonge kippen hebben, ’tegen de leg’.
Maar ook: Herplaatskippen.
“Omdat wij veel kippen verkopen krijgen we ook regelmatig “oude” kippen retour. Wij gunnen deze kippen ook een goede oude dag. Voor € 5,- kunt u een “oude” kip adopteren en thuis een mooie oude dag geven. Deze dieren zijn dan volledig nagekeken en gezond verklaard en de meeste leggen evengoed nog regelmatig een eitje.”

Dat is me uit het hart gegrepen.
Want ik snap het niet! dat je dieren weg doet als ze niet meer ‘nieuw’ en productief zijn.
Mijn enige angst was dat ze alleen een divers aanbod hadden, kippen die alleen gemeen hadden dat ze waren afgedankt.

Ik vraag informatie en wat blijkt: er zijn net 6 lieve, rustige Sussex kipjes ingeleverd. Daaruit mag ik er drie kiezen of laten kiezen.
Want ik heb dat eens laten doen door twee kleine meisjes uit het dorp wier ouders me helpen (hij met klussen, zij met voor me koken).

Ik wil wel dat het snel gebeurt.
Om de gedumpte meisjes zo snel mogelijk welkom te heten in mijn liefdevolle kippenbejaardenhuis.

Memories

Ik schreef laatst over dat ik me zo weinig herinner.
Vandaag kwam er een herinnering bij.

Op de radio vertelde Catherine Keyl dat zonnebrandspul na een jaar niet meer werkt. Wat ik niet wist.
Dus zocht ik naar wat ik al vele tientallen jaren gebruik: de Arizona Sun Products.
En vroeg hoeveel het zou kosten die naar Nederland te sturen.
Véél.
We (Vice-president Lindsey en ik) raakten ‘in gesprek’ en ik herinnerde me dat ik hun producten ooit had gekocht in de gift shop van het Arizona Desert Museum waar ik eerst alleen een keer was en jaren later met Lodewijk.

Ik vond de prairy dogs schattig maar (nieuwe herinnering) er was ook een afdeling slangen. Die je kon aaien/aanraken.
Dat was niks voor mij. Ik vond ze eng.
En ging wat verder er vandaan staan.
Lodewijk deed het wel.
Wat ik me nu herinner als de dag van gisteren.

Jankend

Ik mailde de verkoper direct dat Outlook niet goed werkte.
Hij zei dat het zo hoorde (over de rare tekst) en negeerde mijn klacht dat verzonden berichten nergens werden opgeslagen resp getoond.

Vanochtend vroeg zond ik hem foto’s van hoe Outlook achter somm mappen wél die tekst zet en achter andere niet (dit via de laptop).
Geen sjoege.

Later kom ik erop terug, kan dan ook nog melden dat Kaspersky me doorgeeft dat mijn harde schijf op crashen staat (krijs!!!) én dat mijn scherm regelmatig op zwart gaat.
Die mail was mid-middag en nee, ik kan hem hier niet kwoten aangezien mijn uit box immers geen berichten toont.
Ik informeer ook maar eens hoe het eigenlijk zit met de garantie.

Intussen… nog steeds niks.
Ik denk: had ik meteen bozer moeten zijn?
Maar ik dácht dat als ik vriendelijk bleef hij mogelijk eerder over de brug kwam.
Nu denk ik dat hij denkt dat omdát ik vriendelijk bleef hij over me heen kan walsen.

Ik wou dat ik een sterke man/vriend/broer/buurman had die verhaal zou kunnen halen.
Een sterke vriendin mag natuurlijk ook.
Verder weet ik het even niet meer.

Nieuw

Zaterdag ging mijn computer kapot.
Omdat het niet lang geleden ook al was gebeurd besloot ik een nieuwe te kopen.
Bij een (klein) bedrijf in een dorp verderop.
Waar de andere al eerder was gerepareerd.

Hij zou worden geleverd met alles dat ik nodig had erop geïnstalleerd!
Gistermiddag.
Het viel wat tegen.
Erg tegen.
Zó tegen dat ik na een paar uur dacht: ga maar wég, meneer de verkoper.
Ik ga het verder zelf wel proberen.

1 ding lukt me vanochtend (wat de man gisteren niet lukte, nl mijn wachtwoordenprogramma).
Maar nu zie ik dat Outlook ‘raar’ doet – wat een understatement is.
Daarover mail ik.
De reactie is weinig bevredigend.
Kort samengevat: kanniewaarzijn, zo hoort het.

Later merk ik dat deze door hem in elkaar geknutselde PC geen gleufje heeft voor een sd card.
Waarop ik foto’s pleeg te importeren.
Reactie: dat hebben PC’s tegenwoordig niet meer.
En: “Ik kan wel een oplader leveren.”
Leveren als in… verkopen.

Dit nadat hij moet hebben gezien dat in mijn oude PC wel zo’n gleufje zat én ik uitgebreid heb verteld dat fotograferen en foto’s bewerken mijn lust en mijn leven is. Ik denk: had er meteen zo’n gleufje in gezet! of anders een oplader erbij gedaan.
En op zijn minst: was NU in de auto gesprongen (nb het is 10 minuten rijden) om mij gratis zo’n ding te brengen vanwege het ongemak.

NB nieuwe PC kost € 1300. Wat erin zit staat op de rekening netjes gespecificeerd.
Alleen over de garantie (hoe lang die duurt, wat die behelst) geen woord.
Ik kan wel janken.