Maandag komt hier iemand (daarover later meer) die ik van vroeger ken.
Gewoon ‘ken’ niet ‘kén’.
Dat zijn van die momenten dat ik naar mijn huis kijk en denk: o got.
Dus toen mijn werkster kwam gevraagd of ze alles een ietsje anders kon stapelen zodat het een ietsje minder erg leek.
In de hoop dat ze ‘ja hoor’ zou zeggen en ‘ga jij maar naar je kamer’.
Maar ze wou dat ik bekeek wat ik had en er iets van vond omdat ze anders niet wist waar ze het kon wegstoppen.
Het bekende ‘dingen onder ogen zien’ wat nooit erg feestelijk is.
Zodat ik na een uur lukraak dingen belangrijk en niet belangrijk ging vinden en ‘zet maar ergens in een hoek’ ging doen.
Dit was de situatie vanochtend en daar onder de situatie nú.
Ik ben doodmoe.
Ja, dat ís ook vermoeiend. Maar je hebt in die ene ochtend wel ontzettend veel bereikt!
het ziet er kéúrig uit! 🙂
maar eh, kun je de spullen nou ook nog terugvinden.
mij kost dát juist vaak zoveel moeite na een
onverhoedse opruimoperatie.
@ Jonneke: nee dus.
Eerst lette ik daar op, dat ik precies zei waar het heen moest.
Maar toen had ik er zo genoeg van dat ik het maar ergens heb laten zetten.
Ik heb nu geen idee meer waar alles is.
hm, klinkt bekender dan leuk is.
vooral dáár (met het terugvinden na maandag) veel
sterkte bij gewenst!
Jéééééé!
Nou is foto 1 in mijn ogen ook al erg opgeruimd – ja, het staat een beetje vol, maar wel gesorteerd vol.
Kom eens hier langs Jeanne, dan klaag je echt nooit meer dat het bij jou niet opgeruimd is 😉
Mijn werkster was zo enthousiast, die wou meteen de vólgende keer mijn werkkamer eens grondig te lijf.
Neehee!!
Als ze zich niet kan inhouden, stuur je haar maar door 😉
@ Hippo: het is niet leuk, hoor, om te ‘ondergaan’.
Ze wil steeds dat ik beslissingen neem en dan gaat ze echt op stoom en neemt zélf beslissingen: “o, dit zijn ook mokken dus die moeten bij de andere”.
Ik: “nee, nee, dat zijn Garfield-mokken, die moeten daar staan, bij de Garfield-doos”.
En: “Dit is ook Coca-Cola dus dat moet …etc.” en ik kan het nog nét voorkomen omdat de ene Cola-doos artikelen bevat die al in de Winkel staan en de andere voorraad is.
Slopend.
Ik krijg het al benauwd. Manlief krijgt het wel eens op zijn heupen en dan moet alles opgeruimd. De mengeling van moeten beslissen en durven te zeggen dat je iets wilt houden terwijl de ander het al half in de kliko heeft, het wijzen op alle rommel die je overal hebt weggestopt omdat je even niet weet waar je het moet laten en die dus gewoon overal blijft liggen (alsof je het zelf niet weet). Resultaat is steevast een knetterende koppijn, allemaal sjachrijnige mensen (schrijf je dat zo??) overal ligt wat, want manlief haalt gewoon alles leeg, tegelijk, zodat het schoongeboend (met vooral heel veel water, dus nog meer zooi) kan worden, je kunt nergens meer langs, je ziet helemaal niet meer wat je nu aan het doen bent. Maar uiteindelijk… is alles wel schoon, opgeruimd en weer op orde. ’t Is de harde hand en oh we (iedereen hier behalve manlief) heeft er een gloedhekel aan. Maar het resultaat is toch altijd weer lekker. Erge is wel dat hij het altijd op zijn heupen krijgt als wij (de rest) net allerlei andere plannen hadden, die we dus maar opzij moeten zetten.
Over de sfeer zullen we het maar niet hebben 😉
Maar je kamer ziet er wel fantastisch uit!!
@ Karin: zéér herkenbaar!
Maar tegen een manlief kun je denk ik toch makkelijker sputteren en af en toe heel hard gillen dan tegen een werkster met érg veel energie 🙁
@Jeanne: haha, denk je? Als hij in de ‘en nú heb ik er genoeg van, dus nú gaan we opruimen’ bui zit valt er niets te sputteren, gillen of wat dan ook. Tegen een werkster met veel energie kun je nog zeggen ‘het is mijn huis, dus mag ik zelf weten hoe ik erin wil leven’. Daar kan ik bij hem niet mee aankomen ;(
lukt het om de kamer zo te houden tot maandag? 😉
mij zou dat moeite kosten, met name omdat niets meer is te vinden.
@ Jonneke: ik heb zelfs goede voornemens!
Zoals: tafel opruimen en aanrecht opruimen.
En er dan zodra het bezoek weg is meteen weer opgelucht een bende van maken.
Ziet er leuk uit, zo. Mooi kastje. Maar waar is Guus gebleven — ook opgeruimd? 😉