R. en ik aten pizza in de pizzeria tegenover de Stopera.
Het vriendelijke meisje dat bediende gooide eerst bijna de drank over ons heen en kon mijn ‘een pizza frutti di mare’ niet noteren maar wou liever het nummer weten “want dat is makkelijker”.
De pizza was lekker.
Daarna gingen we naar Boris Godoenov. De zaal was laaiend enthousiast.
Ik vond er niets aan, maar dat kan ook komen omdat ik verschrikkelijk moe was.
Ik kon mijn ogen nauwelijks open houden en soms zelfs helemaal niet.
Tweeëneenhalf uur vond ik érg lang zonder pauze.
Vlak voor ik thuis weg ging zag ik Bugs en Snuf gezellig zitten cuddlen.
Ik kiekte ze met het toestelletje dat meestal niet zo scherp fotografeert. Deed het ook nu niet.
Maar ik word heel vrolijk van dit soort kiekjes.
Dat kan ik me voorstellen, dit ziet er heel innig uit! En een beetje onscherp maakt ze extra pluizig en lief. 🙂
Da’s het echte genieten, ook voor jou!
Oh wt zijn ze schattig samen, kan me voorstellen dat je heel erg blij word als je dit ziet 🙂
je probleem met boris godoenov kan ik me voorstellen. ik heb die opera vorige maand in ‘la fenice’ gezien, in venetië. mijn italiaans bleek nog niet berekend op een russische tekst met italiaanse boventitels, maar zelfs al was dat geen probleem geweest: het duurde ook wel errug lang. zelfs in ‘la fenice, daar was trouwens wél een pauze, na 2 uur. als ik had geweten dat het daarna nog maar een half uur duurde was ik misschien wel gebleven, maar ik wist het niet – en ben weggegaan.
@ Jonneke: wat leuk dat jij dat ook zo hebt ervaren!
In Amsterdam was de zaal uitzinnig van enthousiasme en ik dacht dus echt dat ik de enige was die er niks van snapte.
nee hoor, echt niet. ik was trouwens ook niet de enige die in de pauze is weggegaan.
ik ga graag naar la fenice, het is een prachtig theater, maar de volgende keer wil ik daar een italiaanse opera.