Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Op tafel

29 juni 2009

Cecilia en ik gingen naar de dierenarts.
We wilden de hechteningen eruit laten halen van de operatie van twee weken geleden.

Ik moest Cecilia stevig op de tafel drukken. De dierenarts sneed met een scherp mesje de hechtingen eruit.
Cieltje verzette zich hevig maar volgens de dierenarts was dat omdat het kriebelde.
Cieltje liet van angst haar plas lopen.
En toen bleek dat op 1 punt de wond open was.
Bloed. Wond. Open.
Wat nu.

‘Een krammetje’.
Dierenarts loopt weg, ik blijf arm Cieltje op de tafel drukken.
Dierenarts komt terug met een grote nietmachine en zet zomaar een nietje in mijn lieve, angstige caaf.
Zonder verdoving. Zomaar. Au!

En alsof dat niet genoeg is: nu moet ze weer binnen zitten en over een week moeten we terug om dit keer het krammetje te laten verwijderen.
Zodat Cieltje weer op tafel zit in een kooi.
En eerst was ze moe en lamlendig (geef haar eens ongelijk) maar nu wil ze graag eten.
Zodat ik weer een week lekkere hapjes mag bedenken en verstrekken.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 17:19 4 Reacties |

Reacties

  1. Hippo zegt

    29 juni 2009 om 21:30

    Arme jullie. Hopelijk geneest de wond nu snel.

  2. barbara zegt

    3 juli 2009 om 09:45

    sjesus een nietje in je dier… Kan dat niet met een plakkertje? De opening zit vast op een plek waar ze zelf toch niet bij kan.

  3. Jeanne zegt

    3 juli 2009 om 09:55

    @barbara: ik neem mezelf ook kwalijk dat ik me liet overdonderen.

    Ik heb een erg goede band met de twee andere dierenartsen. Die weten hoe ik met mijn dieren omga en die weten dat mijn dieren buitenleven en dat dieren en ik het vreselijk vinden als ze binnen moeten zijn ivm ziekte.

    Deze vrouw is nieuw in de praktijk.
    Op de 1 of andere manier liet ik het gebeuren. Zou me bij de mannen niet zijn overkomen, denk ik. Omdat ik me daarbij zekerder voel.

  4. barbara zegt

    3 juli 2009 om 20:47

    Ja dat ken ik, het je laten overdonderen.

    Daarbij heb ik ook nog de handycap dat wanneer ik erg onder de indruk ben van een vrouw, of haar heel aantrekkelijk vind, ik niet normaal uit mijn woorden kom… als ik al iets durf te zeggen.

    Vrouwen komen bij mij ook met meer weg. Wanneer een man zijn zooi achter zich laat slingeren kan hij er op rekenen dat hij een: “Ik ben GVD je moeder niet!” preek krijgt.

    Terwijl ik het bij een vrouw het met de mantel der liefde bedek: “Ze is zo authentiek…” of “Een dame als zij is het ook waard om met zorg omringd te worden.” en dan denk ik later: “Jesus Babs, dweil!”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Recente reacties

  • Conny Bos-Bogaert: “Mooi om weer iets van je te lezen!”
  • Shabnam Theunissen: “Goed om te lezen dat het beter met je gaat.”
  • Jeanne: “Lieve reacties! ik ben er helaas nog niet ‘helemaal’ maar mag 2 dag p.w. naar Lexje. Die soms allerliefst is…”
  • afentoeloglezertje: “Je bent er weer! Fijn dat het beter gaat. Hoe gaat het met Lexje?”
  • Jolanda: “Fijn dat je weer iets van je laat lezen. 🥰”

Links

  • Begraafplaatsen
  • De Koude Kalkoen

Categorieën

  • Algemeen
  • Boeken
  • Dromen
  • Egels
  • Europa
  • Foto's Amerika
  • Katten
  • Kippen
  • Knagers
  • Nelly Miricioiu
  • PC
  • Radio
  • Tashi
  • TV, film en muziek
  • Winkel

Countdown Timer

  • Lex 5 jaar over 151 dagen

Zoeken naar:

Copyright © 2025 · gemaakt door Bronwasser Websites