Ik heb een ontevreden klant.
Niet een woest ontevreden klant. Maar toch.
Ze schrijft:
"Het boek in goede orde ontvangen. Het zag er wel iets minder goed uit dan ik gehoopt had."
Ik schrik. Want als er iets is waar ik erg mijn best op doe behalve snel versturen en zorgvuldig inpakken is het zéér nauwkeurig vermelden in welke staat het artikel verkeert.
Ik zoek het boek op en lees:
 "Uitgeverij Sara (1980), 334 blz.
Paperback.
Naam op schutblad, kaft wat smoezelig, duidelijk gelezen.
In goede staat."
Ik vraag me af wat ze anders/beter kan hebben verwacht dan ik heb geleverd.
Mogelijk is ze niet vertrouwd met de vaste omschrijving van oude boeken (slecht, matig, redelijk, goed, zeer goed, perfect, als nieuw).
En misschien heeft ze het vakje met de omschrijving niet eens open geklikt.
Ik aarzel over in gesprek/discussie gaan maar zie er van af.
dit is een reactie van iemand die lijdt aan een post-decisie syndroom; trek je er niks van aan 😉
Bij elke beschrijving van een boek, zit een zekere marge van persoonlijke interpretatie en daar moet je als klant niet over zeiken. Soms bestel ik een boek dat als ‘prima’ wordt aangeduid en als ik het uitpak zie ik een exemplaar dat ik zou typeren als z.g.a.n. of zelf ‘als nieuw’, een andere keer vind ik een ‘net ex. met gebruikssporen’ een vod. Als ‘in goede staat’ bij jou wil zeggen dat het goed in de band zit, niet scheefgelezen is of een ernstige leesknik bevat zie ik dat boek helemaal voor me… Volgens mij heeft Anneke gelijk: Een PDS-ster.
Dat is zo iemand,die in de winkel op een trui valt,ziet dat er een draadje uit de zoom bungelt en dan vraagt of er iets van de prijs af kan.