Onegin

De Amerikaanse televisie heeft erg veel commerciële zenders en 1 PBS.
Geen reclame. Verantwoorde beschouwingen. Verantwoorde muziek.

Zo hoorde en zag ik een paar jaar geleden een live performance (opgenomen, maar wel van een echte voorstelling) van Eugen Onegin. Met Renee Fleming.
Prachtig was het. Ik leefde helemaal mee met Tatjana die als 16-jarige verliefd wordt op Onegin en door hem wordt afgepoeierd en dan later, wanneer zij getrouwd is met een oudere, machtige man, vinden ze elkaar weer. Zij is nog steeds (of: weer) verliefd op Onegin en hij nu opeens ook op haar (jaja) en hij wil dat ze met hem wegloopt maar dat doet zij niet.
De slotscène waarin dat wordt uitgesproken (uitgezongen) is wonderbaarlijk mooi en emotioneel.

Ik zie dus op tv de scène waarin ze elkaar weer tegenkomen op het bal en dan valt het doek en gaat het weer op voor de slotscène en dan: niks.
Want op PBS waren twee uur uitgetrokken voor deze opera en hij duurt een half uur langer. Dus: snap! En over tot de orde van de dag. Iets over dieren of een stam in een ver land ofzo.

Vanavond zit ik op YouTube te zoeken naar die slotscène. Ik vind ‘m, maar ondertiteld in het Frans.
Ik vind ook interviews met de hoofdrolspelers met mijn idool Beverly Sills (de linkjes geef ik door aan R.) en dan vind ik een concert-versie die in het Engels is ondertiteld en zeker voor een concertversie knap geacteerd.